Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB3.4510.924.2016.1.AG
z 28 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odpisów amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 29 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odpisów amortyzacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada osobowość prawną i wypełnia zadania określone w Konstytucji RP. Podstawowym celem działalności Wnioskodawcy jest utrzymanie stabilnego poziomu cen, przy jednoczesnym wspieraniu polityki gospodarczej Rządu, o ile nie ogranicza to podstawowego celu Wnioskodawcy.

Dodatkowo, Wnioskodawca działa także w charakterze przedsiębiorcy, tj. prowadzi działalność gospodarczą, przede wszystkim w zakresie najmu pomieszczeń oraz sprzedaży wartości kolekcjonerskich (w szczególności monet i banknotów kolekcjonerskich).

Niezależnie jednak od charakteru wykonywanych czynności, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, Wnioskodawca podlega podmiotowemu zwolnieniu od PDOP. W konsekwencji, Wnioskodawca nie określa wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego PDOP za rok podatkowy. Ponadto, ze względu na wskazane zwolnienie, Wnioskodawca nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a - 16m ustawy o PDOP.

Wnioskodawca wskazuje także, iż zasady rachunkowości ustala, zgodnie z ustawą, Rady Polityki Pieniężnej (dalej jako „RPP") będąca organem Wnioskodawcy. Tym samym, do Wnioskodawca nie znajdują zastosowania postanowienia ustawy o rachunkowości, co znajduje także potwierdzenie w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości. W ramach obowiązujących u Wnioskodawcy zasad rachunkowości, określonych uchwałą Rady Polityki Pieniężnej z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie zasad rachunkowości, układu aktywów i pasywów bilansu oraz rachunku zysków i strat, Wnioskodawca ewidencjonuje środki trwałe i wartości niematerialne i prawne dla celów związanych z przepisami o rachunkowości obowiązujących u Wnioskodawcy. Ewidencja ta nie zawiera jednakże informacji niezbędnych dla potrzeb dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ustawą o PDOP.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość, odnośnie zakresu informacji, które powinny zostać ujęte w ramach ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do umieszczania w ramach ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o PDOP, biorąc pod uwagę zwolnienie podmiotowe od PDOP jakiemu podlega Bank na mocy art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie jest zobowiązany do umieszczania w ramach ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o PDOP, biorąc pod uwagę zwolnienie podmiotowe od PDOP jakiemu podlega Bank na mocy art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP.

Obowiązek prowadzenia ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP, podatnicy tegoż podatku są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m ww. ustawy.

Ponadto, jak stanowi art. 16d ust. 2 ustawy o PDOP składniki majątku, o których mowa w art. 16a- 16c ustawy o PDOP (tj. środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne), wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z powołanym powyżej art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Wnioskodawca jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż na mocy art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP jest zwolniony od PDOP. W ocenie Wnioskodawcy, w oparciu o ww. regulację zakładającą podmiotowe zwolnienie Banku z PDOP, uzasadnionym jest twierdzenie, iż Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o PDOP. Wnioskodawca nie dokonuje bowiem odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ustawie o PDOP (tj. nie amortyzuje podatkowo środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych), stanowiących de facto koszty uzyskania przychodów będących elementem kalkulacji podstawy opodatkowania PDOP, którą zasadniczo jest dochód.

Powyższe wynika z faktu, iż w związku ze zwolnieniem podmiotowym, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, Wnioskodawca:

1. nie oblicza PDOP,
2. nie kalkuluje podstawy opodatkowania PDOP,
3. nie ustala wysokości kosztów uzyskania przychodów (oraz przychodów) w rozumieniu ustawy o PDOP.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy brzmienie wyżej cytowanego art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP pozwala twierdzić, że jeżeli podatnik nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych to nie jest on zobowiązany do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości tychże odpisów.

Co istotne, art. 16d ust. 2 ustawy o PDOP odnosi się w swojej treści do art. 9 ust 1 ustawy o PDOP wskazując, że składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c ustawy o PDOP (tj. środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne), wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z powołanym powyżej art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Powyższa regulacja pozwala m.in. na wyciągnięcie wniosków, iż informacje dotyczące określonego środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych, niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych wprowadza się do przedmiotowej ewidencji w sytuacji, w której odpisy te będą obliczane i ujmowane w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zastosowanie odmiennego podejścia, tj. uznanie za konieczne wprowadzanie ww. informacji do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych pomimo, że:

1. podatnik podjął decyzję o rezygnacji z ujmowania odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów uzyskania przychodów, lub
2. dokonanie odpisów amortyzacyjnych (tak jak w przypadku Wnioskodawcy) byłoby obiektywnie (tj. na mocy obowiązującego prawa) niemożliwe należałoby uznać za bezcelowe z punktu widzenia PDOP.
   
   

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie jest zobowiązany do umieszczania w ramach ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.