INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 16.08.2011r. (data wpływu 22.08.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji poniesionych przez Spółkę wydatków do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.08.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji poniesionych przez Spółkę wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Bank prowadzi działalność gospodarczą poprzez sieć placówek na terenie kraju, w tym w wynajętych na podstawie umów najmu lokalach. Bank przy wyszukiwaniu lokalizacji dla nowych placówek korzysta z usług agencji nieruchomości, którym wypłaca przy zawarciu umowy najmu lokalu wynagrodzenie, tj. jednorazową opłatę za pośrednictwo. Ponadto przed rozpoczęciem działalności gospodarczej w wynajętym lokalu, Bank ponosi wydatki związane z przystosowaniem lokalu do prowadzenia działalności (prace budowlane, instalacja systemu alarmowego, monitoringu itp.). Prace te, o wartości powyżej 1.500 zł, Bank kwalifikuje do środków trwałych jako „inwestycje w obcych środkach trwałych”. Odpisy amortyzacyjne są dokonywane według 10 % rocznej stawki amortyzacyjnej i stanowią koszt uzyskania przychodów.

Oprócz wydatków związanych bezpośrednio z dostosowaniem lokalu do potrzeb bankowych, czyli z wytworzeniem inwestycji w obcym środku trwałym, Bank przed oddaniem inwestycji do użytkowania ponosi szereg kosztów ogólnych związanych z użytkowaniem lokalu, np.:

1. koszty sprzątania lokalu, w tym tzw. sprzątanie pobudowlane,
2. koszty ochrony adaptowanego lokalu,
3. koszty czynszu najmu lokalu,
4. koszty zryczałtowanych opłat eksploatacyjnych (w tym koszty utrzymania powierzchni wspólnych),
5. koszty opłat za media np.: energia elektryczna, gaz, woda, odprowadzanie ścieków itp.
   
   

Bank ma wątpliwości co do kwalifikacji poniesionych ww. wydatków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki związane z jednorazową opłatą za pośrednictwo przy wynajmie lokalu oraz koszty wymienione powyżej w pkt 1-5, związane z wynajętym lokalem, ponoszone przez Bank do czasu oddania inwestycji w obcym środku trwałym do używania zwiększają wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym...
2. Czy w sytuacji, kiedy ww. wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów, to czy koszty te powinny zostać rozpoznane w dacie poniesienia czy też dopiero w dacie, w której powstanie „pierwszy” przychód, dla którego osiągnięcia dane wydatki zostały poniesione; w tym przypadku byłby to miesiąc rozpoczęcia działalności w danej placówce przez Bank...
   
   

Stanowisko Spółki

Ad. pytania 1

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 updop środkami trwałymi są m.in. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Zatem, wszystkie przepisy updop dotyczące środków trwałych stosuje się, również do inwestycji w obcych środkach trwałych, chyba, że w odniesieniu do tych inwestycji przewidziane są uregulowania odrębne (tak jest np. w odniesieniu do minimalnego okresu amortyzacji).

Przepisy updop nie określają jednakże wprost, co należy rozumieć pod pojęciem inwestycji w obcych środkach trwałych. Zgodnie z art. 16g ust.7 updop wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych ustala się stosując odpowiednio przepisy art. 16g ust. 3-5 updop.

W myśl art. 16g ust. 4 updop za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Do kosztów wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od. pożyczek i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Przywołane powyżej przepisy updop nie dają jednakże żadnych wskazówek interpretacyjnych w kwestii zaliczania ponoszonych przez podatnika przed oddaniem inwestycji do używania — opłat za pośrednictwo przy zawieraniu umowy najmu czy wydatków wynikających z umowy najmu lokalu, to znaczy nie dają wprost, odpowiedzi na pytanie czy koszty takie stanowią składnik wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (jako związane z jej wytworzeniem), czy też powinny stanowić bieżące koszty uzyskania przychodów (jako ogólny koszt prowadzonej działalności).

Z uwagi na brak wyraźnych przepisów podatkowych, zdaniem Banku, użyty w art. 16g ust. 4 zwrot „koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania inwestycji w obcym środku trwałym. Ów ścisły związek tych wydatków z procesem inwestycyjnym skutkuje tym, że składają się one łącznie na wartość inwestycji w obcym obiekcie.

Wydatkami takimi są wydatki, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby Bank nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego (inwestycji w obcym środku trwałym). Świadczy o tym również wyłączenie w art. 16g ust. 4 updop, z grupy wydatków zaliczanych do kosztów wytworzenia kosztów ogólnych zarządu, gdyż tego rodzaju koszty występują niezależnie od tego, czy Bank realizuje inwestycję czy nie, gdyż są to koszty nie dające się przypisać do konkretnego produktu/usługi wytwarzanej przez Bank.

Zdaniem Banku, poniesione wydatki, jak opłata za pośrednictwo przy wynajmie lokalu jak również wymienione powyżej w opisie stanu faktycznego w pkt 1-5, nie zwiększają wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym, bowiem w myśl art. 16g ust 4 updop za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych, miedzy innymi rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych. Wydatki takie jak: opłata za pośrednictwo przy wynajmie lokalu, koszty sprzątania lokalu, ochrony, czynszu najmu, opłat eksploatacyjnych, opłat za media nie mieszczą się więc w katalogu wydatków podwyższających wartość środka trwałego — inwestycji w obcym środku trwałym.

Ponoszone wydatki związane są z wynajętym lokalem oraz bieżącym utrzymaniem nieruchomości i wynikają z zawartej umowy najmu. Nie są związane, nawet w pośredni sposób z realizowaną inwestycją w obcym obiekcie.

W konsekwencji, wszystkie wyżej wymienione wydatki nie podwyższają wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym, a zatem nie będzie miał zastosowania art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. pytania 2

Zdaniem Banku, wszystkie wymienione wydatki mogą być rozpatrywane w kategorii wydatków uznawanych za koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 updop. Opłaty te są należne agencji nieruchomości, właścicielowi lokalu, bądź dostawcom mediów, a dla Banku stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami danego okresu. Nie są tym samym zaliczane do wartości początkowej inwestycji, podlegającej następnie amortyzacji.

Zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami - art. 15 ust. 4d stanowi, że są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jednocześnie w art. 15 ust. 4e ustawodawca wyjaśnił, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, Bank stoi na stanowisku, że wszystkie wymienione powyżej wydatki stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami i na podstawie art. 15 ust. 4d updop powinny być zaliczane w dacie poniesienia do kosztów podatkowych.

Stanowisko Banku w zakresie pytania 1 oraz 2 potwierdzają interpretacje wydane przez: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 marca 2010r. (sygn. IPPB5/423-834/09- 4/DG, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2009 r. (sygn. IPPB3/423- 1495/08-2/JG), Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 sierpnia 2009 r. (sygn. lLPB3/423444/09-2/DS, Łódzkiego Urzędu Skarbowego z dnia 18 listopada 2005r, (znak: ŁUS-II-2-423/117/05/AG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 powołanej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłączenie zgodnie z przepisami art. 16a – 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl natomiast art. 16a ust. 2 pkt 1 tej ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej ”inwestycjami w obcych środkach trwałych”.

Ustawa nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych, ale definiuje pojęcie inwestycji. Zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). Z kolei środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego (art. 3 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o rachunkowości). Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji (np. rozbudowa wynajętego lokalu) lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Modernizacją, ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się wydłużeniem okresu jego używania. Przykładem ponoszenia nakładów w obcych środkach trwałych jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy najmu czy dzierżawy lub innej umowy, obcych budynków albo lokali do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej użytkownika.

Zgodnie z art. 16g ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się stosując odpowiednio ust. 3-5. W myśl art. 16g ust. 4 ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Bank dla celów prowadzenia działalności gospodarczej najmuje lokale. Przy wyszukiwaniu lokalizacji dla nowych placówek korzysta z usług agencji nieruchomości, którym przy zawarciu umowy najmu lokalu wypłaca wynagrodzenie tj. jednorazową opłatę za pośrednictwo przy wynajmie. Ponadto w wynajmowanych przez Bank lokalach przeznaczonych na placówki bankowe, przed rozpoczęciem działalności gospodarczej dokonuje zmian dostosowujących pomieszczenia do swoich potrzeb (prace adaptacyjno - budowlane). Przed rozpoczęciem użytkowania tych lokali Bank ponosi dodatkowo szereg kosztów ogólnych związanych z użytkowaniem lokalu, np.:

1. koszty sprzątania lokalu, w tym tzw. sprzątanie pobudowlane,
2. koszty ochrony adaptowanego lokalu,
3. koszty czynszu najmu lokalu,
4. koszty zryczałtowanych opłat eksploatacyjnych (w tym koszty utrzymania powierzchni wspólnych),
5. koszty opłat za media np.: energia elektryczna, gaz, woda, odprowadzanie ścieków itp.
   
   

Przy kwalifikacji wydatku jako wydatku, który z mocy przytoczonego przepisu art. 16g ust. 4, należy zaliczać do kosztu wytworzenia środka trwałego decydujące znaczenie ma użyty w tym przepisie zwrot "koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych". Interpretując ten zwrot należy mieć na względzie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy, że wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych co do zasady nie są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 updop kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a -16m, z uwzględnieniem art. 16. Treść tego przepisu wskazuje wprost, że odpisy amortyzacyjne wyrażają w jednostkach pieniężnych wartość środka trwałego, która ulega zużyciu w procesie jego wykorzystywania w celu prowadzenia działalności podlegającej opodatkowaniu. Wynikające z przytoczonych przepisów powiązanie odpisów amortyzacyjnych z procesem zużywania środków trwałych w trakcie ich wykorzystywania do działalności podlegającej opodatkowaniu, oznacza, że użyty w przepisie art. 16g ust. 4 zwrot "koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych" oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Ów ścisły związek tych wydatków z procesem inwestycyjnym skutkuje tym, że składają się one łącznie na wartość substancji wytwarzanego środka trwałego.

Wydatkami takimi są wydatki, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego. Świadczy o tym również wyłączenie w art. 16g ust. 4 ustawy, z grupy wydatków zaliczanych do kosztów wytworzenia kosztów ogólnych zarządu, gdyż tego rodzaju koszty występują niezależnie od tego, czy podatnik realizuje inwestycję, gdyż są to koszty niedające się przypisać do konkretnego produktu wytwarzanego przez podatnika.

Należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Podatnika z tytułu jednorazowej opłaty za pośrednictwo przy wynajmie, koszty sprzątania lokalu, ochrony, czynszu najmu, opłat eksploatacyjnych, opłat za media od wynajmowanego obiektu, który został przez niego przebudowany, nie zwiększają wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym, bowiem w myśl art. 16g ust. 4 cytowanej ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych, między innymi rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych. Kategoria jaką jest opłata za pośrednictwo, czynsz, sprzątanie lokalu, ochronę, opłata eksploatacyjna oraz opłaty za media nie mieszczą się więc w katalogu wydatków podwyższających wartość środka trwałego - inwestycji w obcym środku trwałym.

Wymaga podkreślenie fakt, iż pomimo że, wymienione koszty nie mieszczą się w pojęciu ogólnych kosztów zarządu, których nie wlicza się do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego, nie oznacza to, że koszty te automatycznie można zaliczyć do wartości początkowej tej inwestycji.

Ponoszone przedmiotowe wydatki związane są z bieżącym utrzymaniem nieruchomości i wynikają z umowy najmu. Nie wpływają zatem, nawet w pośredni sposób na ulepszenie najmowanego obiektu. Zatem wydatki te dotyczące wynajmowanych przebudowywanych lokali mogą być rozpatrywane w kategorii wydatków uznawanych za koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Opłaty te są należne właścicielowi lokalu (w przypadku czynszu najmu właścicielowi lokalu), bądź dostawcom usług i mediów, a dla Banku stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami danego okresu. Nie są tym samym zaliczane do wartości początkowej inwestycji, podlegającej następnie amortyzacji.

Jednorazowa opłata za pośrednictwo przy wynajmie stanowi również koszt pośredni działalności. Poniesienie takiej opłaty służyło Bankowi w celu pozyskania lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej. Jednakże nie ma możliwości przypisania poniesionej opłaty do konkretnego przychodu osiągniętego w konkretnym okresie sprawozdawczym. Tym samym przedmiotowa opłata powinna być traktowana dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jako koszt uzyskania przychodu inny niż bezpośrednio związany z przychodem.

Zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami – art. 15 ust. 4d ustawy stanowi, że są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jednocześnie w art. 15 ust. 4e ustawodawca wyjaśnił, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, co do zasady, podatnik ma prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w roku podatkowym pomimo, że nie dotyczą one w bezpośredni sposób przychodów tego roku podatkowego. Są to koszty o charakterze pośrednim, które trudno przyporządkować do określonego strumienia przychodów. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych tego rodzaju koszty są potrącalne w dacie ich poniesienia (art. 15 ust. 4d ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.