Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-853/14/RS
z 15 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2014 r. (data wpływu do tut. organu 18 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. W 2006 r. razem z synem (wtedy stanu wolnego) i ówczesnym mężem zaciągnęła kredyt hipoteczny na zakup mieszkania, którego jedynym właścicielem w 2006 r. został syn Wnioskodawczyni. W 2007 r. Wnioskodawczyni i jej ówczesny mąż zostali zwolnieni z zobowiązania kredytowego na wniosek syna. Wnioskodawczyni rozwiodła się w 2010 r. i od tego czasu jest stanu wolnego.

W dniu 29 stycznia 2011 r. syn (żonaty, ale mieszkanie pochodziło z majątku osobistego sprzed ślubu, posiadający podpisaną notarialnie umowę rozdzielności majątkowej od dnia ślubu w kwietniu 2009 r.) przekazał Wnioskodawczyni w darowiźnie mieszkanie obciążone kredytem hipotecznym. W związku ze zmianą właściciela Wnioskodawczyni musiała albo zaciągnąć zobowiązanie w banku, w którym dotychczas udzielony był kredyt albo zaciągnąć kredyt w zupełnie innym banku tak, aby spłacić ciążące na nieruchomości zobowiązanie (bank nie wyraził zgody na kredytowanie mieszkania przez syna, tj. osobę która nie była właścicielem). Ze względu na dążenie do gospodarności i uproszczoną procedurę w banku Wnioskodawczyni w dniu 1 lutego 2011 r. (tj. w chwili gdy była już jedyną właścicielką mieszkania) podpisała umowę przystąpienia do długu w ramach dotychczasowej (z 2006 r.) umowy kredytowej jako solidarny współkredytobiorca (umowa przystąpienia do długu w związku ze zmianą właściciela). Syn Wnioskodawczyni pozostał jako współkredytobiorca ze względu na brak zdolności kredytowej Wnioskodawczyni do samodzielnego przejęcia zobowiązania, ale jedyną właścicielką mieszkania od chwili darowizny w dniu 29 stycznia 2011 r. była Wnioskodawczyni. Następnie w czerwcu 2011 r. Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotowe mieszkanie za cenę 183.500 zł, spłacając jednocześnie na mocy aktu notarialnego z ceny sprzedaży pozostałą do spłacenia część kredytu hipotecznego w kwocie 82.826 zł 52 gr. Wnioskodawczyni otrzymała na konto pozostałą część sumy zapłaty w kwocie 95.673 zł 48 gr. Wnioskodawczyni otrzymała z banku zaświadczenie, że kredyt udzielony jej i synowi został w całości spłacony w dniu 24 czerwca 2011 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Jaką część kwoty spłaty kredytu hipotecznego Wnioskodawczyni może zaliczyć na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w ustawie i skorzystać ze zwolnienia podatkowego w tym zakresie? Czy jest to:

• 50% ponieważ mieszkanie od 2006 r. realizowało cel mieszkaniowy syna Wnioskodawczyni, a dopiero od 2011 r. jej własny?
• 50% ponieważ w chwili sprzedaży mieszkania Wnioskodawczyni była jednym z dwóch współkredytobiorców?
• 100% ponieważ w chwili sprzedaży mieszkania realizowało ono cel mieszkaniowy wyłącznie Wnioskodawczyni?

Zdaniem Wnioskodawczyni, może uwzględnić co najmniej 50% kwoty spłaconego kredytu na własne cele mieszkaniowe i skorzystać w tym zakresie z możliwości zwolnienia podatkowego, ponieważ przystąpiła solidarnie do zadłużenia będąc już jedyną właścicielką, przed dniem sprzedaży mieszkania i na dzień sprzedaży realizowało ono wyłącznie jej cel mieszkaniowy. Wnioskodawczyni uważa, że nie ma znaczenia ilu było współkredytobiorców, gdyż dla ustalenia przesłanek zwolnienia podatkowego istotne jest czyj cel mieszkaniowy realizuje kredyt hipoteczny w chwili jego spłaty, a nie ilu ma współkredytobiorców. Stanowisko to, w ocenie Wnioskodawczyni, potwierdzone zostało w interpretacji nr IPPB1/415-1604/12-2/MT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, za dzień zaciągnięcia zobowiązania należy przyjąć moment przystąpienia przez Nią do kredytu w lutym 2011 r. Przystąpienie do kredytu miało charakter technicznej realizacji zaciągnięcia kredytu przez Wnioskodawczynię. Równoważnie mogła razem z synem zaciągnąć nowy kredyt aby kupić od syna część mieszkania przypadającą na kredyt zaciągnięty w 2006 r. całkowicie go spłacając, a następnie pozostałą część przypadającą na spłaconą część kredytu otrzymać w darowiźnie. Uzyskanie nowego kredytu po to tylko żeby spłacić kredyt zaciągnięty wcześniej w sytuacji gdy grono współkredytobiorców pozostałoby takie samo nie miałoby żadnego uzasadnienia ekonomicznego i wygenerowałoby tylko niepotrzebne dodatkowe koszty. Ustawodawca nie ogranicza i nie precyzuje w żaden sposób sposobu zaciągnięcia zobowiązania. W związku z powyższym pod uwagę wziąć należy stan faktyczny i intencje stron. Jako współkredytobiorca dokonujący całkowitej spłaty kredytu Wnioskodawczyni wykonywała ciążące na Niej (wynikające z umowy kredytowej i oświadczenia o przystąpieniu do długu oraz aneksu do umowy kredytowej) zobowiązanie wobec banku, bowiem kredyt, w którym była dłużnikiem a bank wierzycielem miał charakter zobowiązania solidarnego. Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników regulowanej w art. 366 Kodeksu cywilnego wynika, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela (banku) wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada za całość długu a nie tylko za jego część. W opisanym we wniosku stanie faktycznym, Wnioskodawczyni spłaca całość zadłużenia bez woli czynienia tego w celu uzyskania korzyści przez syna, a jedynie w zamiarze zwolnienia się z długu. Wnioskodawczyni stwierdza, że nie mogła sprzedać mieszkania bez spłaty ciążącego na nim zobowiązania. Kwoty przeznaczonej na spłatę kredytu Wnioskodawczyni nie otrzymała na konto - została ona zapłacona przez stronę kupującą bezpośrednio do banku na mocy podpisanej umowy kupna-sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. W 2006 r. razem z synem (wtedy stanu wolnego) i ówczesnym mężem zaciągnęła kredyt hipoteczny na zakup mieszkania, którego jedynym właścicielem w 2006 r. został syn Wnioskodawczyni. W 2007 r. Wnioskodawczyni i jej ówczesny mąż zostali zwolnieni z zobowiązania kredytowego na wniosek syna. Wnioskodawczyni rozwiodła się w 2010 r. i od tego czasu jest stanu wolnego.

W dniu 29 stycznia 2011 r. syn (żonaty, ale mieszkanie pochodziło z majątku osobistego sprzed ślubu, posiadający podpisaną notarialnie umowę rozdzielności majątkowej od dnia ślubu w kwietniu 2009 r.) przekazał Wnioskodawczyni w darowiźnie mieszkanie obciążone kredytem hipotecznym. W związku ze zmianą właściciela Wnioskodawczyni musiała albo zaciągnąć zobowiązanie w banku, w którym dotychczas udzielony był kredyt albo zaciągnąć kredyt w zupełnie innym banku tak, aby spłacić ciążące na nieruchomości zobowiązanie (bank nie wyraził zgody na kredytowanie mieszkania przez syna, tj. osobę która nie była właścicielem). Ze względu na dążenie do gospodarności i uproszczoną procedurę w banku Wnioskodawczyni w dniu 1 lutego 2011 r. (tj. w chwili gdy była już jedyną właścicielką mieszkania) podpisała umowę przystąpienia do długu w ramach dotychczasowej (z 2006 r.) umowy kredytowej jako solidarny współkredytobiorca (umowa przystąpienia do długu w związku ze zmianą właściciela). Syn Wnioskodawczyni pozostał jako współkredytobiorca ze względu na brak zdolności kredytowej Wnioskodawczyni do samodzielnego przejęcia zobowiązania, ale jedyną właścicielką mieszkania od chwili darowizny w dniu 29 stycznia 2011 r. była Wnioskodawczyni. Następnie w czerwcu 2011 r. Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotowe mieszkanie za cenę 183.500 zł, spłacając jednocześnie na mocy aktu notarialnego z ceny sprzedaży pozostałą do spłacenia część kredytu hipotecznego w kwocie 82.826 zł 52 gr. Wnioskodawczyni otrzymała na konto pozostałą część sumy zapłaty w kwocie 95.673 zł 48 gr. Wnioskodawczyni otrzymała z banku zaświadczenie, że kredyt udzielony jej i synowi został w całości spłacony w dniu 24 czerwca 2011 r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności wskazać należy, że z uwagi na to, iż sprzedaż mieszkania, które Wnioskodawczyni nabyła w 2011 r. w drodze darowizny od syna, została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 i 3 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Stosownie natomiast do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6e cytowanej ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (art. 22 ust. 6f ustawy).

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł. (art. 30e ust. 5).

Przepis art. 30e ust. 7 ustawy stanowi, że w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.:

1. wydatki poniesione na:
   
   
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
      
   1. położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
      

2. wydatki poniesione na:
   
   
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
      
   
   
   1. w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
      
      

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie z art. 21 ust. 27 ustawy, w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

• przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a) – c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a) – c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a) –c).

Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Zauważyć należy, iż cytowany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia – w warunkach określonych w ustawie – uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przychodu wyłącznie na własne cele wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy jasno wynika, że kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego musi być kredytem zaciągniętym na własne cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem ustawodawcy było bowiem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika.

Przy czym dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy – wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni – nie ma znaczenia okoliczność, że będąc już jedyną właścicielką, przed dniem jak i na dzień sprzedaży, mieszkanie realizowało wyłącznie Jej cel mieszkaniowy.

Wydatkowanie przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania na spłatę kredytu zaciągniętego przed dniem uzyskania przychodu może być uznane za wydatkowanie tego przychodu na własne cele mieszkaniowe jednakże pod pewnym warunkiem. Spłacony kredyt nie ma być jakimkolwiek kredytem, lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt – co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy – zaciągnięty przez podatnika i zaciągnięty na cele określone w pkt 1. Zaciągnięty kredyt ma bowiem realizować własne cele mieszkaniowe podatnika, a nie cele mieszkaniowe innych osób.

Należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie istotnym jest fakt, że kredyt hipoteczny, o którym mowa we wniosku, został zaciągnięty w 2006 r. na zakup mieszkania, którego nabywcą i właścicielem został syn Wnioskodawczyni. Tym samym oczywistym jest, że w chwili zaciągania kredytu był on zaciągany na realizację cudzych potrzeb mieszkaniowych a nie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni. Przystąpienie do długu w związku ze zmianą właściciela absolutnie w żadnym stopniu nie zmieniło celu, na jaki zawierana była umowa kredytowa.

Zatem fakt wydatkowania przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych otrzymanych z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze darowizny na spłatę kredytu zaciągniętego na jego zakup nie daje podstaw prawnych do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, bowiem Wnioskodawczyni nie zaciągnęła kredytu na własne cele mieszkaniowe. Jego spłaty dokonała jako osoba, która przystąpiła do długu w ramach dotychczasowej umowy kredytowej. Natomiast w świetle art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy, istotnym jest aby kredyt zaciągnięty został przez podatnika na realizację jego własnego celu mieszkaniowego, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.