Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/107/BRT/2011/PK-1137
z 8 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 02 marca 2011 r. Nr IPPB1/415-6/11-2/ES wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, opłaty za prowadzenie rachunku bankowego w ramach którego Wnioskodawca otrzymuje pakiet darmowych ubezpieczeń, - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 02 marca 2011 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Interpretacja wydana została na wniosek Pana R. J. z dnia 29 grudnia 2010 r.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w podstawowym zakresie polegającą na sprzedaży urządzeń drukujących oraz materiałów eksploatacyjnych do nich. Ponadto świadczy usługi w zakresie poligrafii. Dla celów podatkowych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca używa rachunków bankowych w tym rachunku bankowego prowadzonego Bank o nazwie Tax Care Plus (dalej: Tax Care). Rachunek ten służy do dokonywania różnych operacji finansowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą takich jak: dokonywania płatności za zakupione towary i usługi oraz otrzymywania zapłaty za dokonane dostawy towarów i usług. Rachunek Tax Care różni się tym od najczęściej występujących na rynku, że w ramach jego prowadzenia posiadacz otrzymuje pakiet darmowych ubezpieczeń w T. S.A. pod nazwą „Twoje …” oraz S. S.A. pod nazwą „Twoja…”. Opłata za prowadzenie rachunku zależy od wyboru przez posiadacza wariantu rachunku, z którym wiąże się dany pakiet darmowych ubezpieczeń.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy miesięczne opłaty za prowadzenie rachunku Tax Care stanowią koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust.1 podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tzw. katalogu negatywnym nie znajdujemy wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów opłat za prowadzenie rachunku bankowego.

Jednocześnie, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku gdy stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez NBP ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc w którym dokonano transakcji.

Ponadto na podstawie art. 61 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa zapłata podatków przez podatników prowadzących działalność gospodarczą i obowiązanych do prowadzenia księgi rachunkowej lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów następuje w formie przelewu.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą i prowadząca podatkową księgę przychodów i rozchodów jest zobowiązana do posiadania co najmniej jednego rachunku bankowego. Ponosząc wydatek w postaci opłaty za prowadzenie rachunku bankowego często klient banku nabywa oprócz usługi głównej, również usługi jej towarzyszące. Do takich usług zalicza się między innymi usługę indywidualnego doradcy klienta (posiadacza rachunku), czy przyznanie dodatkowych kart kredytowych jak również ubezpieczenia na życie. W ramach jednej opłaty za prowadzenie rachunku Wnioskodawca otrzymuje dodatkowo usługę ubezpieczeniową świadczoną przez podmiot współpracujący z bankiem.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki poniesione na prowadzenie rachunku Tax Care powinny stanowić koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Wydatki takie, co do zasady są tzw. kosztami pośrednimi, a jako takie koszty, niewątpliwie związane z prowadzoną opodatkowaną działalnością gospodarczą stanowią koszt uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 02 marca 2011 r. Nr IPPB1/415-6/11-2/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe i na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Kwestie dotyczące możliwości zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych reguluje przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszty uzyskania przychodów winien:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się w katalogu enumeratywnie wymienionych w art. 23 ustawy, wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów,
  

• być prawidłowo udokumentowany.
  
  
  

Uregulowania prawne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają wykazu wydatków przesądzających o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Zatem kosztami podatkowymi są racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Oznacza to, że kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W świetle powyższego opłaty stricte związane z prowadzeniem rachunku bankowego i jego obsługą dla potrzeb pozarolniczej działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodu z tej działalności w rozumieniu przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Obowiązek bowiem prowadzenia takiego rachunku wynika z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.). Przepis ten stanowi, iż dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.
   
   

Ponadto przepis art. 61 § 1 Ordynacji podatkowej, nakłada na podatników prowadzących działalność gospodarczą i zobowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów, obowiązek zapłaty podatków w formie polecenia przelewu.

Jednakże we wniosku wskazano, że wraz z rachunkiem Wnioskodawca otrzyma również pakiet darmowych ubezpieczeń w T. SA i S. SA. Ponoszone przez Wnioskodawcę opłaty za prowadzenie rachunku bankowego pokrywają koszty ubezpieczeń. Wraz z rachunkiem Wnioskodawca otrzymuje pakiet darmowych ubezpieczeń i nie jest zobligowany do uiszczenia dodatkowych opłat za ubezpieczenia.

Wynika z tego jednoznacznie, że opłata za prowadzenie rachunku bankowego nie dotyczy samej obsługi konta związanego z dokonywanymi operacjami gospodarczymi, lecz również obsługi innych produktów bankowych dostępnych w ofercie banku.

Opłaty te - jako główna oferta banku - umieszczone zostały pod szyldem opłat za prowadzenie rachunku służącego do rozliczeń pieniężnych związanych z działalnością gospodarczą. Opłaty za prowadzenie rachunku bankowego Tax Care Plus, są de facto składką ubezpieczeniową (zwrotem składek opłacanych przez bank). Są one zatem ukrytą odpłatnością za pakiet „darmowych” ubezpieczeń osobistych, nie są związane bezpośrednio z prowadzeniem rachunku.

Bank umowę prowadzenia rachunku powiązał z umowami prowadzenia innych usług finansowych. Określił przy tym jedną opłatę, jako należną z tytułu prowadzenia rachunku bankowego.

Brak wyodrębnienia opłat za poszczególne produkty bankowe (w tym opłat związanych stricte z prowadzeniem firmowego rachunku bankowego) powoduje, że jedna (łączna) opłata za wszystkie oferowane w ramach pakietu produkty, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego potwierdzonego przez organ upoważniony, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.