Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-621/14/JK
z 4 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (data wpływu 29 października 2014 r.), uzupełnionym i sprecyzowanym pismem w dniu 26 stycznia 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego:

• jest prawidłowe w zakresie zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego zawartego w nabywanym wewnątrzwspólnotowo „rozpuszczalniku dla poligrafii” zaklasyfikowanym do kodu CN 3814 00 90
• jest nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2014 r. został złożony wniosek, uzupełniony i sprecyzowany pismem w dniu 26 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego zawartego w nabywanym wewnątrzwspólnotowo „rozpuszczalniku dla poligrafii”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza nabywać na Węgrzech i zbywać na terytorium kraju wyrób − rozpuszczalnik dla poligrafii. Wyrób ten jest również produkowany na terytorium Węgier. Surowcem do jego produkcji jest alkohol etylowy skażony częściowo jednym ze środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego na podstawie przepisów prawa węgierskiego. Skład tego wyrobu jest następujący:

• alkohol etylowy - 92,5-93,9 m/m%
• octan etylu - 5,3-6,3 m/m %
• octan n-propylowy - 0,8-1,2 m/m%.

Spółka wskazuje, że nabywany wyrób klasyfikuje do kodu CN 3814 00 90. Wynika to z faktu, że w taki właśnie sposób wyrób ten jest klasyfikowany przez węgierskie organy podatkowe w wydanej dla wyrobu o składzie podanym we wniosku o interpretację wiążącej informacji taryfowej. Spółka nie posiada wydanej dla siebie i opisanego wyrobu wiążącej informacji taryfowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy alkohol etylowy częściowo skażony metodami dopuszczonymi do skażania na terytorium Węgier, zawarty w opisanym wyrobie, w odniesieniu do którego Wnioskodawca będzie posiadał wiążącą informację taryfową wydaną przez węgierskie organy podatkowe dla dostawcy wewnątrzwspólnotowego, który będzie dostarczał ten wyrób wnioskodawcy, klasyfikującą ten wyrób do kodu CN 3814 00 90, będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego w przypadku jego nabycia wewnątrzwspólnotowego z terytorium Węgier i sprzedaży go na terytorium Polski?
2. Czy alkohol etylowy częściowo skażony metodami dopuszczonymi do skażania na terytorium Węgier, zawarty w opisanym wyrobie klasyfikowanym do kodu CN 3814 00 90 w wiążącej informacji taryfowej wydanej wewnątrzwspólnotowemu dostawcy tego towaru, który będzie dostarczał ten wyrób Wnioskodawcy, będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego w przypadku jego nabycia wewnątrzwspólnotowego z terytorium Węgier i sprzedaży go na terytorium Polski, w sytuacji, gdy polskie organy podatkowe dojdą do wniosku, że klasyfikacja dokonana w wiążącej informacji taryfowej wydanej przez węgierskie organy podatkowe jest niewłaściwa, zaś wyrób powinien zostać zaklasyfikowany do kodu CN 2207 20 jako pozostały wyrób alkoholowy skażony?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Zainteresowanego, alkohol etylowy zawarty w opisanym wyrobie będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego w wypadku jego wewnątrzwspólnotowego nabycia z terytorium Węgier i jego sprzedaży na terytorium Polski.

Uzasadnienie stanowiska.

W myśl art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, od podatku akcyzowego został zwolniony zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nie przeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu. Z przytoczonego wyżej przepisu ustawy o podatku akcyzowym wynika, że od podatku akcyzowego jest zwolniony skażony częściowo alkohol etylowy, jeżeli zostaną spełnione trzy warunki określone w tym przepisie:

• alkohol jest zawarty w wyrobie nabywanym wewnątrzwspólnotowo,
• wyrób, w którym jest zawarty alkohol, nie jest przeznaczony do spożycia przez ludzi,
• alkohol etylowy jest skażony jednym ze środków skażających dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego przez państwo członkowskie, z którego pochodzi wyrób.

Przywołany wyżej przepis ustawy o podatku akcyzowym nie wymaga dla zastosowania zwolnienia, by wyrób posiadał jakieś inne cechy, np. by nie był skażonym wyrobem alkoholowym, który jest zaliczany do kodu CN 2207 20. Jeśli wskazane wyżej warunki zostaną spełnione, alkohol zawarty w produkcie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi pozostaje zwolniony od podatku i nie podlega dalej przepisom ustawy o podatku akcyzowym. Żaden bowiem przepis nie przewiduje ponownego opodatkowania zwolnionego na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy skażonego częściowo alkoholu etylowego zawartego w produkcie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi. W konsekwencji, ani wewnątrzwspólnotowe nabycie, ani taż dalsza sprzedaż na terytorium Polski tego rodzaju produktu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na terytorium Polski.

Jak wskazano wyżej, przepis art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym nie wymaga dla zastosowania zwolnienia, by wyrób posiadał jakieś inne cechy, np. by nie był skażonym wyrobem alkoholowym, który jest zaliczany do kodu CN 2207 20. Zatem nawet, gdyby wyrób akcyzowy sprowadzany przez wnioskodawcę z Węgier był klasyfikowany przez polskie organy celne do kodu CN 2207 20, zawarty w nim skażony alkohol etylowy byłby zwolniony od podatku akcyzowego.

Jednak nawet wtedy, gdyby uznać, że dla zwolnienia skażonego alkoholu etylowego zawartego w wyrobie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi konieczne jest spełnienie warunku, by wyrób nie byt zaliczany do kodu CN 2207 20, wniosek, iż Wnioskodawca będzie zwolniony od podatku akcyzowego jest nadal prawidłowy. Jak wskazano wyżej, będzie on posiadał wiążącą informację taryfową wydaną przez węgierskie władze celne, że nabywany wewnątrzwspólnotowo wyrób jest klasyfikowany do pozycji CN 3814 00 90. Taka informacja, która jest wydawana na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej, jest wiążąca dla organów innych państw członkowskich, a nie tylko dla organów państwa, w którym została wydana. W konsekwencji, polskie organy celne musiałyby przyjąć, że nabyty przez Spółkę wyrób jest zaliczany do pozycji CN 3814 00 90 Wspólnej Taryfy Celnej. Ponadto wskazać, że zgodnie z przepisami ustawy o podatku akcyzowym wiążąca informacja taryfowa wydana na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej znajduje również zastosowanie do podatku akcyzowego, a tym samym jest wiążąca dla polskich organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

• jest prawidłowe w zakresie zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego zawartego w nabywanym wewnątrzwspólnotowo „rozpuszczalniku dla poligrafii” zaklasyfikowanym do kodu CN 3814 00 90
• jest nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej "WIA", stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) – art. 3 ust. 1 ustawy.

Wiążąca informacja taryfowa, o której mowa w art. 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307, z późn. zm.), ma odpowiednio zastosowanie w obrocie wyrobami akcyzowymi i samochodami osobowymi na terytorium kraju oraz w ich nabyciu wewnątrzwspólnotowym, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny oraz rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 253 z 11.10.1993, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3, z późn. zm.) – art. 7b ust. 1 ustawy.

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 12 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92, wiążąca informacja taryfowa zobowiązuje organy celne wobec osoby, której udzielono informacji, jedynie w zakresie klasyfikacji taryfowej towaru. Ponadto, osoba, której udzielono informacji, musi udowodnić, że towar zgłoszony odpowiada pod każdym względem temu, który jest opisany w informacji − art. 12 ust. 3 ww. rozporządzenia.

Zatem wiążąca informacja taryfowa ma zastosowanie w obrocie wyrobami akcyzowymi, co do zasady, w stosunku do osoby, której udzielono tej informacji.

Zgodnie z art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu.

W myśl artykułu 27 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dz.Urz. UE L 316 z 31.10.1992, str. 21, z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają produkty objęte niniejszą dyrektywą z ujednoliconego podatku akcyzowego na warunkach, które zostaną przez nie określone w celu zagwarantowania prawidłowego i uczciwego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym wypadkom uchylania się, omijania lub naruszania tych przepisów, gdy są one denaturowane zgodnie z wymogami każdego państwa członkowskiego i używane do wytwarzania jakiegokolwiek produktu nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi.

Z opisu wniosku wynika, że Spółka zamierza nabywać wewnątrzwspólnotowo z Węgier „rozpuszczalnik dla poligrafii”. Surowcem do jego produkcji jest alkohol etylowy skażony częściowo jednym ze środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego na podstawie przepisów prawa węgierskiego. Spółka nabywany wyrób klasyfikuje do kodu CN 3814 00 90. Nie posiada udzielonej dla niej i opisanego wyrobu wiążącej informacji taryfowej. Przedmiotowy wyrób będzie następnie podlegał sprzedaży na terenie kraju.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego zawartego w nabywanym wewnątrzwspólnotowo wyrobie.

W ocenie Zainteresowanego, alkohol etylowy zawarty w opisanym wyrobie będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego w przypadku jego wewnątrzwspólnotowego nabycia z Węgier, a następnie jego sprzedaży na terytorium kraju.

Ponadto, zdaniem Spółki, przedmiotowy wyrób będzie podlegał zwolnieniu od akcyzy również w przypadku, gdy będzie zaliczony do alkoholu etylowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

Mając na uwadze zdarzenie opisane we wniosku oraz obowiązujące regulacje z zakresu podatku akcyzowego stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe tylko w części.

W opisanym zdarzeniu zwolniony od podatku akcyzowego, na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy, będzie nabywany wewnątrzwspólnotowo alkohol etylowy zawarty w wyrobie − rozpuszczalnik dla poligrafii − klasyfikowanym do kodu CN 3814 00 90. Z treści wniosku wynika bowiem, że przedmiotowy wyrób wypełnia przesłanki zwolnienia od akcyzy, gdyż będzie to wyrób nabywany wewnątrzwspólnotowo, nieprzeznaczony do spożycia przez ludzi (rozpuszczalnik do poligrafii), a użyty do jego wytworzenia alkohol etylowy zostanie skażony częściowo zgodnie z wymogami danego państwa członkowskiego.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy w pozostałym zakresie wskazać należy, że rozpatrując przedmiotową kwestię zwolnienia od podatku akcyzowego alkoholu etylowego, należy wziąć pod uwagę nie tylko obowiązujące przepisy krajowe, ale również przepisy prawa Unii Europejskiej oraz orzecznictwo.

Odnosząc się do wykładni normy prawnej będącej przedmiotem sporu należy mieć na względzie, że podatek akcyzowy jest podatkiem zharmonizowanym. Z harmonizacji podatku akcyzowego na terytorium Unii Europejskiej wynika m.in. konieczność jednolitego rozumienia pojęć na całym obszarze państw członkowskich.

Wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podkreślał, że terminologia używana do określenia zwolnień od podatku powinna być interpretowana w sposób ścisły. Ponadto zwolnienia te powinny być stosowane jednolicie we wszystkich państwach członkowskich. Stąd też wykładnia przepisów prawa krajowego powinna uwzględniać treść unijnych unormowań oraz musi być zbieżna we wszystkich krajach Unii Europejskiej (por. wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 18 listopada 2004 r. w sprawie C-284/03 Temco Europe, Zb.Orz. s. I-11237, pkt 17, wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 czerwca 2007r. w sprawie C-434/05 Horizon College, Zb.Orz. s. I-4793, pkt 16, a także wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club i Canterbury Ladies Hockey Club, Zb.Orz. s. I-7821, pkt 17).

Kwestię harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych regulują przepisy dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich L 316 z dnia 31 października 1992 r.) (Polskie wydanie specjalne, rozdział 9, tom 1, s. 206).

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają produkty objęte niniejszą dyrektywą z ujednoliconego podatku akcyzowego na warunkach, które zostaną przez nie określone w celu zagwarantowania prawidłowego i uczciwego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym wypadkom uchylania się, omijania lub naruszania tych przepisów:

1. gdy produkty te są rozprowadzane w postaci alkoholu całkowicie denaturowanego zgodnie z wymogami każdego państwa członkowskiego, przy czym wymogi takie muszą być należycie podane do wiadomości i zaakceptowane zgodnie z ust. 3 i 4 niniejszego artykułu. Zwolnienie to uzależnione jest od stosowania przepisów dyrektywy 92/12/EWG, dotyczących handlowego przemieszczania się alkoholu całkowicie denaturowanego;
2. gdy są one denaturowane zgodnie z wymogami każdego państwa członkowskiego i używane do wytwarzania jakiegokolwiek produktu nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi;

(…).

Przedmiotowa dyrektywa określa zwolnienie dla alkoholu etylowego całkowicie skażonego (art. 27 ust. 1 lit. a) i alkoholu etylowego częściowo skażonego wykorzystywanego do produkcji wyrobów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (art. 27 ust. 1 lit b). Przy czym zarówno w jednym, jak i drugim przypadku warunkiem zwolnienia alkoholu etylowego od akcyzy jest jego prawidłowe skażenie.

W tym miejscu podkreślić należy, że dla stosowania zwolnienia określonego w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym istotne jest to, aby wyrób, do produkcji którego zużyto alkohol częściowo skażony, nie stanowił nadal alkoholu etylowego.

Przepis ten stanowi bowiem, że zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu.

Zarówno bowiem unijny, jak i krajowy prawodawca stanowi, że prawo do zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego uwarunkowane jest prawidłowym skażeniem tego alkoholu, a ponadto – w przypadku zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego częściowo skażonego − wykorzystaniem tego alkoholu do produkcji produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Ze wskazanego przepisu wynika jednoznacznie, że w przypadku prawidłowego skażenia zwolnieniu od akcyzy będzie podlegał przedmiotowy alkohol w sytuacji, gdy zostanie wykorzystany do wytworzenia produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. Zatem z brzmienia przepisów wymienionej dyrektywy i przepisów ustawy o podatku akcyzowym wynika, że wyrób który powstanie w wyniku wykorzystania do jego produkcji wymienionego alkoholu będzie „produktem”, czyli wyrobem innym niż wyrób akcyzowy (alkohol etylowy) użyty do jego wytworzenia. Zatem, w ocenie tutejszego organu, co do zasady, wytworzony „produkt” powinien być klasyfikowany do innej pozycji − w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN), niż pozycja do której zaliczono użyty do jego produkcji alkohol etylowy.

Wskazać w tym miejscu należy, że kwestia interpretacji przepisu art. 27 ust. 1 lit. b) ww. dyrektywy, była przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (v. wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 7 grudnia 2000 r. Republika Włoska przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. Skarga o stwierdzenie nieważności. Sprawa C-482/98.). Z uzasadnienia wskazanego wyroku wynika, że obligatoryjnemu zwolnieniu od akcyzy podlega – tak jak to uregulowano w przepisach krajowych − alkohol zawarty w produkcie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi. Dodać przy tym należy, że przedmiotem sporu w ww. sprawie była kwestia alkoholu etylowego używanego do produkcji perfum lub innych kosmetyków (por. Akcyza w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, pod red. A. Kalinowskiej, Sz. Parulskiego, Wydawnictwo C.H. BECK, Warszawa 2006, s.140-148).

Reasumując, wskazać należy, że zwolnieniu od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, nie będzie podlegał produkt, który nadal będzie zaliczony do alkoholu etylowego, np. tak jak w opisanym we wniosku zdarzeniu wyrób objęty pozycją CN 2207 20.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania wyrobów akcyzowych.

Wskazać należy, że pozostałe kwestie przedstawione w opisie sprawy w zakresie odnoszącym się do ewentualnego postępowania podatkowego i hipotetycznych niepewnych ustaleń dokonanych w jego toku przez właściwy organ, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny dokumentów załączonych do wniosku o interpretację. Wobec powyższego załączone dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska dokonano wyłącznie na podstawie opisu zdarzenia zawartego we wniosku.

W przypadku, gdy Wnioskodawca ma wątpliwości w zakresie klasyfikacji wyrobu akcyzowego albo w zakresie rodzaju wyrobu akcyzowego może zwrócić się do Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu o wydanie wiążącej informacji akcyzowej, zwanej dalej "WIA".

WIA jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania wyrobu akcyzowego, organizacji obrotu wyrobami akcyzowymi lub oznaczania znakami akcyzy tych wyrobów, która określa: klasyfikację wyrobu akcyzowego w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) albo rodzaj wyrobu akcyzowego przez opis tego wyrobu w takim stopniu szczegółowości, który jest wystarczający do określenia opodatkowania wyrobu akcyzowego akcyzą, organizacji obrotu wyrobami akcyzowymi lub oznaczania znakami akcyzy tych wyrobów − art. 7d ust. 1 ustawy. WIA wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, na rzecz którego została wydana, w odniesieniu do wyrobów akcyzowych wobec których czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą zostały dokonane po dniu, w którym została wydana − art. 7d ust. 3 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z treścią wniosku i zastosowanym przez Spółkę trybem postępowania sprawa niniejsza w swoim rozstrzygnięciu dotyczy wyłącznie kwestii związanej z interpretacją prawa podatkowego i nie zawiera informacji o stosowaniu przepisów wynikających z prawa celnego. Zgodnie bowiem przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego. Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej ze względu na treść art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Stanowisko organu będące odpowiedzą na pytanie podatnika odnosi się do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę w ramach uregulowań podatkowych. Przez przepisy prawa podatkowego – w myśl art. 3 pkt 2 wymienionej ustawy, należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast ustawy podatkowe − zgodnie z definicją art. 3 pkt 1 cyt. ustawy − to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa – art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.