Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-494/15-2/DS
z 4 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji z siedzibą w N reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2015 r. (data wpływu 28 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do zatorów płatniczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do zatorów płatniczych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 1 ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca nabędzie w przyszłości od spółki komandytowo-akcyjnej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: S.K.A.) przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.; dalej: Kodeks cywilny). Nabycie nastąpi w drodze umowy sprzedaży przedsiębiorstwa. W skład nabywanego przedsiębiorstwa będą wchodziły środki trwałe (w tym nieruchomość) oraz wartości niematerialne i prawne (w tym prawo ochronne do zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP znaku towarowego). Nabyte przedsiębiorstwo będzie wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej – Wnioskodawca będzie kontynuował działalności prowadzoną w ramach nabytego przedsiębiorstwa przez S.K.A. oraz udzielał licencji do korzystania z wchodzącego w skład przedsiębiorstwa znaku towarowego. W związku z zawartą umową sprzedaży Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty ceny za nabyte przedsiębiorstwo, w wyniku czego po stronie S.K.A. powstanie wierzytelność wobec Wnioskodawcy.

S.K.A. (sprzedająca przedsiębiorstwo) rozważa również przystąpienie do Wnioskodawcy w charakterze wspólnika. W takim przypadku S.K.A. będzie zobowiązana do pokrycia obejmowanych udziałów wkładem pieniężnym, w wyniku czego po stronie Wnioskodawcy powstanie wierzytelność wobec S.K.A.

W przypadku przystąpienia S.K.A. do Wnioskodawcy w charakterze udziałowca rozliczenie umowy sprzedaży aktywów (przedsiębiorstwa) może nastąpić w drodze umownego potrącenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane w stanie faktycznym umowne potrącenie będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania w świetle art. 15b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej odpowiadającej cenie nabycia wartości niematerialnych i prawnych (w tym znaku towarowego) oraz środków trwałych (w tym nieruchomości) nabytych w ramach przedsiębiorstwa?

Zdaniem Wnioskodawcy opisane potrącenie umowne będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania w świetle art. 15b ustawy o CIT. Tym samym Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej odpowiadającej cenie nabycia (cenie rynkowej) środków trwałych (w tym nieruchomości) oraz wartości niematerialnych i prawnych (w tym znaku towarowego) nabytych w ramach przedsiębiorstwa.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, zarówno nabyte w ramach przedsiębiorstwa środki trwałe (w tym nieruchomość) oraz wartości niematerialne i prawne (w tym znak towarowy) będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej – Wnioskodawca będzie kontynuował działalności prowadzoną w ramach nabytego przedsiębiorstwa przez S.K.A. Tym samym koszty poniesione w celu nabycia przedsiębiorstwa spełnią przesłankę poniesienia w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła.

Zgodnie zaś z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na mocy zaś art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Mający być przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę w drodze nabycia przedsiębiorstwa znak towarowy spełnia powyższe przesłanki.

Oznacza to, że nabyte przez Wnioskodawcę środki trwałe (w tym nieruchomość) oraz wartości niematerialne i prawne (w tym znak towarowy) będą podlegały amortyzacji, a tym samym będzie możliwe zaliczenie odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie w myśl art. 15b ust. 1 w zw. z art. 15b ust. 6 ustawy o CIT odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych mogą być, co do zasady, zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli cena nabycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej wynikająca z faktury (lub innego dokumentu) została uregulowana przez podatnika we wskazanych w ustawie terminach. W przeciwnym przypadku podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do kwoty, która nie została uregulowana.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje, co należy rozumieć przez „uregulowanie” ceny nabycia na potrzeby art. 15b ust. 1 tej ustawy. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zastosowanie terminu „uregulowanie” nie oznacza wymogu dokonania uregulowania ceny poprzez fizyczną zapłatę ceny za nabytą wartość niematerialną i prawną w formie pieniężnej, a zatem „uregulowanie” ceny może być także dokonane w innej formie – np. w formie potrącenia. Za taką wykładnią przemawia również fakt, że ustawodawca posłużył się pojęciem „uregulowania ceny”, które jest pojęciem szerszym od pojęcia „zapłaty”. W tej sytuacji pierwszeństwo należy przyznać wykładni językowej tego pojęcia. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego termin „uregulować” oznacza „uiścić jakąś należność” (wydanie internetowe Słownika języka polskiego PWN, dostępne na stronie internetowej sjp.pwn.pl). W ocenie Wnioskodawcy należy uznać, iż termin „uregulować” oznacza spełnić świadczenie skutkujące wywiązaniem się ze zobowiązania finansowego, a w konsekwencji – wygaśnięciem tegoż zobowiązania.

Za wielością sposobów „uregulowania ceny” na gruncie przepisu art. 15b ustawy o CIT przemawiają również interpretacje indywidualne wydawane przez Organy podatkowe, przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z 3 kwietnia 2014 r. nr ITPB3/423-11b/14/PS Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że „termin «uregulowanie», którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin «uregulowanie», o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującym wygaśnięciem zobowiązania”;
• w interpretacji indywidualnej z 5 lipca 2013 r. nr IPTPB3/423-109/13-5/MF Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wskazał, że „również wykładnia systemowa wewnętrzna wskazuje, ze pojęcie «uregulowanie», którym posługuje się ustawodawca, w szczególności w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno być interpretowane szeroko, w konsekwencji powinno obejmować każdą prawnie dopuszczalną formę wykonania zobowiązania przez podatnika. (…) Wobec powyższego, uregulowanie przez wnioskodawcę kwoty wynikającej z faktury nabycia usług wystawionej przez kontrahenta w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności stanowi uregulowanie zobowiązania w rozumieniu przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.
  
  

Za prawidłowością stanowiska Wnioskodawcy przemawia również fakt, że rozliczenie zobowiązania w drodze potrącenia jest na gruncie ustawy o CIT zasadniczo traktowane jako forma zapłaty.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, potrącenie powinno być uznane za formę „uregulowania” kwoty odpowiadającej cenie nabycia, o którym mowa w art. 15b ustawy o CIT. W konsekwencji w przypadku uregulowania przez Wnioskodawcę zobowiązania z tytułu zapłaty za nabyte aktywa w drodze potrącenia w terminach wskazanych w ustawie, możliwe będzie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pełnych odpisów amortyzacyjnych od nabytych środków trwałych (w tym nieruchomości) oraz wartości niematerialnych i prawnych (w tym znaku towarowego).

Stanowisko Wnioskodawcy prezentowane w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lutego 2014 r. nr IPPB3/423-1031/13-2/MS1 oraz z 5 czerwca 2013 r. nr IPPB3/423-194/13-2/AG.

Wnioskodawca wskazuje, iż jest świadomy tego, że przytoczone powyżej interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają charakteru wiążącego w niniejszej sprawie. Przytoczenie ich treści w niniejszym wniosku ma na celu wskazanie na ugruntowaną linię orzeczniczą w sprawach podobnych lub identycznych, jak sprawa stanowiąca przedmiot niniejszego wniosku.

Wnioskodawca informuje, że z uwagi na swój status spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, zawiązanej w dniu 14 września 2015 r., nie otrzymał jeszcze Numeru Identyfikacji Podatkowej. Zostanie on przesłany niezwłocznie po jego nadaniu przez właściwy Urząd Skarbowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w

terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.