Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-213/15-2/MR
z 11 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2015 r. (data wpływu 29 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży drewna opałowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży drewna opałowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma zajmuje się hurtową sprzedażą drewna.

Drewno jest kupowane od lasów państwowych lub od firm pośredniczących jako surowiec nieprzetworzony, najczęściej jako drewno średniowymiarowe w balach o długości 1,2 m lub 2,4 m w kodzie s2a lub s2ap, symbol PKWiU 02.20.12.0 ze stawką podatku VAT 23%. Transport drewna z lasu na plac Wnioskodawcy zlecany jest specjalistycznej firmie transportowej posiadającej samochody z dźwigiem HDS. Drewno po rozładowaniu ze środka transportowego jest poddawane obróbce, którą dokonuje osobiście właściciel firmy, tj. Wnioskodawca (jednoosobowa działalność gospodarcza – nie zatrudnia pracowników). Obróbka drewna polega na pocięciu na odcinki ok. 30-40 cm przy pomocy łańcuchowej piły spalinowej i na połupaniu na szczapy, umożliwiające spalanie tego drewna w piecach domowych, bądź kominkach w celach opałowych. Rozłupywanie drewna na „szczapy” odbywa się za pomocą łupiarki – maszyny z siłownikiem hydraulicznym, która dociskając kawałek drewna do noża rozcina drewniany klocek na kawałki, rozłupywanie większych klocków odbywa się za pomocą siekiery. Łupiarka jest to urządzenie, które zaprojektował Wnioskodawca i wykonał je we własnym zakresie. Następnie, drewno pocięte i połupane w „szczapy” układane jest na paletach w celu odmierzenia jego ilości. Klienci odbierają drewno we własnym zakresie (np. przyczepką samochodową) lub jest ono dostarczane do klienta samochodem z wywrotką. Drewno jest sprzedawane jako drewno opałowe pod kodem PKWiU 02.20.14.0 ze stawką podatku VAT 8%, natomiast odpad z cięcia pod postacią trocin jest sprzedawany ze stawką podatku VAT 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy stawka podatku VAT 8% przy sprzedaży drewna opałowego jest zastosowana prawidłowo?

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowana stawka podatku VAT jest zgodna z załącznikiem nr 3 poz. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (z późn. zm.), gdzie stawka VAT na drewno opałowe wynosi 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez sprzedaż, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy, należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl. art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W poz. 18 załącznika nr 3 do ustawy, będącego wykazem towarów i usług opodatkowanych obecnie stawką podatku w wysokości 8%, wymieniono towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 02.20.14.0 „Drewno opałowe”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się hurtową sprzedażą drewna. Drewno kupowane jest ze stawką podatku VAT 23%. Transport drewna z lasu na plac Wnioskodawcy zlecany jest specjalistycznej firmie transportowej posiadającej samochody z dźwigiem HDS. Drewno po rozładowaniu ze środka transportowego jest poddawane obróbce, którą dokonuje osobiście Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarcza. Obróbka drewna polega na pocięciu na odcinki ok. 30-40 cm przy pomocy łańcuchowej piły spalinowej i na połupaniu na szczapy, umożliwiające spalanie tego drewna w piecach domowych bądź kominkach w celach opałowych. Rozłupywanie drewna na „szczapy” odbywa się za pomocą łupiarki – maszyny z siłownikiem hydraulicznym, która dociskając kawałek drewna do noża rozcina drewniany klocek na kawałki, rozłupywanie większych klocków odbywa się za pomocą siekiery. Następnie, drewno pocięte i połupane w „szczapy” układane jest na paletach w celu odmierzenia jego ilości. Klienci odbierają drewno we własnym zakresie (np. przyczepką samochodową) lub jest ono dostarczane do klienta samochodem z wywrotką. Drewno jest sprzedawane jako drewno opałowe pod kodem PKWiU 02.20.14.0 ze stawką podatku VAT 8%, natomiast odpad z cięcia pod postacią trocin jest sprzedawany ze stawką podatku VAT 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy wskazać, że sprzedaż drewna opałowego – sklasyfikowanego przez Wnioskodawcę w grupowaniu PKWiU 02.20.14.0 „Drewno opałowe” – podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy, w powiązaniu z poz. 18 załącznika nr 3 do ustawy.

Zatem Zainteresowany prawidłowo zastosuje stawkę podatku w wysokości 8% przy sprzedaży drewna opałowego.

Podkreślić jednocześnie należy, że w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego, nie mieści się analiza prawidłowości klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego. Minister Finansów nie jest zatem uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej towaru będącego przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.