Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-1022/14/RH
z 10 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2014 r. (data wpływu 12 listopada 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uprawnienia do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup baterii do aparatów słuchowych- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uprawnienia do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup baterii do aparatów słuchowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną i całkowicie niezdolną do pracy. Posiada szereg schorzeń wrodzonych. Z powodu obustronnego ubytku słuchu Wnioskodawczyni miała duże trudności z porozumiewaniem się i zrozumieniem mowy innych osób. Dlatego też zdecydowała się na zakup i noszenie aparatów słuchowych i nosi je do dnia dzisiejszego. Naprawy aparatów dokonuje w miarę potrzeby a wymiany na nowe z powodu zużycia w okresach 5 – 7 lat.

Noszenie aparatów słuchowych ułatwia Wnioskodawczyni wykonywanie czynności życiowych.

Wnioskodawczyni utrzymuje się z renty rodzinnej po zmarłym ojcu. Rozliczenia dochodu rocznego dokonuje wspólnie z matką.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy będą mogła dokonywać odliczeń od dochodu w rocznym zeznaniu podatkowym od 2015 r. poniesionych kosztów na zakup baterii do noszonych aparatów słuchowych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, baterie do aparatów słuchowych są niezbędne w celu ich prawidłowego działania. Przed końcem zużycia baterii powstają zakłócenia w prawidłowym działaniu aparatów i słyszeniu.

Wnioskodawca uważa, że baterie stanowią nieodłączną część używanego sprzętu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) ( zwanej dalej: u.p.d.o.f.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a u.p.d.o.f., zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d u.p.d.o.f. warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Artykuł 26 ust. 7 pkt 4 stanowi, że wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl art. 26 ust. 7c u.p.d.o.f. w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2. okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;
3. okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b u.p.d.o.f.).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. (art. 26 ust. 7g u.p.d.o.f.)

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 u.p.d.o.f. stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną i całkowicie niezdolną do pracy. U wnioskodawczyni stwierdzono ubytek słuchu, który utrudnia jej porozumiewanie są. Korzystanie z aparatów słuchowych ułatwia Wnioskodawczyni wykonywanie czynności życiowych. Aparaty są Wnioskodawczyni niezbędne do prawidłowego funkcjonowania.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że aparat słuchowy jest niewątpliwie urządzeniem ułatwiającym osobie niedosłyszącej wykonywanie czynności życiowych oraz przystosowującym osobę niepełnosprawną do czynnego udziału w życiu społecznym, a baterie do aparatu słuchowego stanowią jego integralną część, bez której nie będzie spełniał swej podstawowej funkcji. Zakup baterii do aparatu jest niezbędny do utrzymania urządzenia w stanie używalności w celu ułatwienia niedosłyszącemu wykonywania czynności życiowych. Wydatki na ten cel mieszczą się zatem w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 3 u.p.d.o.f.

Zatem, skoro Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną i posiada orzeczenie o niepełnosprawności, to przysługuje jej uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zakup baterii do aparatu słuchowego. Odliczenie to przysługuje w wysokości faktycznie poniesionych kosztów zakupu, przy czym nie może ono przekroczyć wysokości dochodu do opodatkowania. Wydatek na cel rehabilitacyjny podlega bowiem odliczeniu tylko w roku podatkowym, w którym został poniesiony.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.