Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-780/15/MU
z 29 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2015 r. (data wpływu 30 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości w drodze umowy dożywocia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości w drodze umowy dożywocia.

We wniosku tym przedstawiony został następujący stan faktyczny.

W dniu 2 września 1999 r. na mocy umowy ustanawiającej odrębną własność lokalu oraz umowy sprzedaży lokalu i oddania gruntu w użytkowanie wieczyste Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli lokal mieszkalny oraz udział w użytkowaniu wieczystym działki wynoszący 5/1000, a także udział w częściach wspólnych budynku.

W dniu 20 marca 2015 r., na podstawie umowy dożywocia, Wnioskodawca wraz z małżonką przenieśli na rzecz syna i synowej prawo własności ww. lokalu mieszkalnego nr 128 w zamian za zapewnienie im dożywotniego utrzymania polegającego na przyjęciu ich jako domowników, dostarczeniu im wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, ogrzewania, zapewnienia im odpowiedniej pomocy oraz pielęgnowania w chorobie, sprawieniu im własnym kosztem pogrzebu odpowiadającego miejscowym zwyczajom. Z tytułu ww. umowy dożywocia Wnioskodawca wraz z małżonką nie będą otrzymywać od syna i synowej żadnych świadczeń pieniężnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przeniesienie własności nieruchomości w ramach umowy o dożywocie skutkuje opodatkowaniem z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy uchwała NSA z dnia 17 listopada 2014 r. sygn. akt II FPS 4/14 będzie miała zastosowanie w sprawie Wnioskodawcy?
3. Czy po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód w rozumieniu art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym w związku z otrzymanymi ww. świadczeniami, czy też te świadczenia nie będą podlegały opodatkowaniu?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że umowa o dożywocie nie skutkuje opodatkowaniem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa ponadto, że w Jego sprawie będzie miała zastosowanie ww. uchwała NSA z 17 listopada 2014 r. sygn. II FPS 4/14.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywane przez Niego i żonę świadczenia nie będą stanowiły przychodu w rozumieniu art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będą podlegały opodatkowaniu na podstawie przepisów tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką w dniu 2 września 1999 r. na mocy umowy ustanawiającej odrębną własność lokalu oraz umowy sprzedaży lokalu i oddania gruntu w użytkowanie wieczyste nabyli lokal mieszkalny oraz udział w użytkowaniu wieczystym działki wynoszący 5/1000, a także udział w częściach wspólnych budynku. Z kolei w dniu 20 marca 2015 r., na podstawie umowy dożywocia, Wnioskodawca wraz z małżonką przenieśli na rzecz syna i synowej prawo własności ww. lokalu mieszkalnego nr 128 w zamian za zapewnienie im dożywotniego utrzymania polegającego na przyjęciu ich jako domowników, dostarczeniu im wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, ogrzewania, zapewnienia im odpowiedniej pomocy oraz pielęgnowania w chorobie, sprawieniu im własnym kosztem pogrzebu odpowiadającego miejscowym zwyczajom. Z tytułu ww. umowy dożywocia Wnioskodawca wraz z małżonką nie będą otrzymywać od syna i synowej żadnych świadczeń pieniężnych.

Mając na uwadze przedstawiony w niniejszej sprawie stan faktyczny wyjaśnić należy, że dożywocie jest instytucją prawną uregulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Zgodnie z art. 908 § 1 ww. ustawy, jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Charakterystyczną cechą dożywocia jest ekwiwalentność świadczeń stron tej umowy, przy czym w doktrynie uznaje się, iż jest to ekwiwalentność rozumiana w sensie subiektywnym, a nie obiektywnym, co oznacza, że świadczenia stron względem siebie nie muszą mieć tego samego wymiaru ekonomicznego, ustalanego według kryteriów obiektywnych. Podkreślenia wymaga, iż tego rodzaju umowy zaliczane są do odpłatnych czynności prawnych, które charakteryzują się tym, iż każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej).

Uwzględniając powyższe zauważyć należy, że umowa o dożywocie, polegająca na tym, że w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie - ma charakter umowy wzajemnej, a w konsekwencji - jest czynnością prawną o charakterze odpłatnym, tj. w jej wyniku dochodzi do odpłatnego zbycia nieruchomości.

Oznacza to, iż przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie stanowi dla dożywotnika (zbywcy) odpłatne zbycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając jednak na uwadze uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FPS 4/14 z dnia 17 listopada 2014 r. stwierdzić należy, że zbycie nieruchomości na podstawie umowy dożywocia dokonane przez upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego nie jest bowiem możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa ww. przepisie na zasadach wynikających z art. 19 ust. 1 i 3 tej ustawy.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że nabył wraz z małżonką lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej oraz udziałem w prawie użytkowania wieczystego gruntu w drodze umowy o ustanowienie odrębnej własności lokalu i sprzedaży lokalu z dnia 2 września 1999 r.

Mając zatem na uwadze fakt, że przeniesienie własności ww. lokalu mieszkalnego na podstawie umowy o dożywocie nastąpiło w dniu 20 marca 2015 r., stwierdzić należy, że nie podlega ono opodatkowaniu z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w powołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowej sprawie świadczenia otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie umowy dożywocia nie skutkują powstaniem przychodu z innych źródeł stanowią bowiem ekwiwalent (formę odpłatności) za przeniesienie własności nieruchomości na nabywcę, konsekwencje podatkowe którego należy oceniać w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Końcowo należy zastrzec, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie indywidualnej sprawy Wnioskodawcy i może pełnić funkcję gwarancyjną (ochronną), o której mowa w art. 14k-14n Ordynacji podatkowej wyłącznie w odniesieniu do Jego obowiązków podatkowych. Rozstrzygnięcie to nie dotyczy natomiast skutków podatkowych zbycia nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie po stronie małżonki Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.