Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-843/15/MS
z 27 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 30 listopada 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 8 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy rozliczając różnice kursowe dla celów podatkowych metodą rachunkową, Spółka będzie uprawniona do wykazania w przychodach podatkowych lub w kosztach podatkowych odpowiednio nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi lub nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi, wykazanej za dany okres, poprzez tzw. ujęcie różnic kursowych „per saldo” (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1 – stan faktyczny) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy rozliczając różnice kursowe dla celów podatkowych metodą rachunkową, Spółka będzie uprawniona do wykazania w przychodach podatkowych lub w kosztach podatkowych odpowiednio nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi lub nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi, wykazanej za dany okres, poprzez tzw. ujęcie różnic kursowych „per saldo”.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej („SSE”). Spółka posiada m.in. Zezwolenie z 8 marca 2011 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE („Zezwolenie”). W ramach prowadzonej działalności Spółka uzyskuje zarówno dochody zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „PDOP”), jak i dochody podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych (dochody z działalności realizowanej poza strefą i/lub nieobjętej Zezwoleniami). W związku z tym, aby prawidłowo określić wysokość dochodu zwolnionego z PDOP oraz podlegającego opodatkowaniu PDOP, Spółka klasyfikuje przychody i koszty odpowiednio jako wynikające z działalności zwolnionej lub opodatkowanej. W ramach prowadzonej działalności (zarówno korzystającej ze zwolnienia, jak i opodatkowanej na zasadach ogólnych) Spółka dokonuje transakcji rozliczanych w walutach obcych, w związku z czym dochodzi do powstawania różnic kursowych.

Na mocy art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. Nr 851 – winno być poz. 851 ze zm., dalej „ustawa o PDOP”) Spółka ustala różnice kursowe na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm., dalej: „UoR”), tj. zgodnie z tzw. metodą rachunkową. Spółka stosuje uproszczone metody rozliczania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych, na mocy art. 25 ust. 6 ustawy o PDOP.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy rozliczając różnice kursowe dla celów podatkowych na podstawie przepisów UoR, Spółka będzie uprawniona do wykazania w przychodach podatkowych lub w kosztach podatkowych odpowiednio nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi lub nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi, wykazanej za dany okres, poprzez tzw. ujęcie różnic kursowych „per saldo”? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1 – stan faktyczny)

Zdaniem Wnioskodawcy, wybór metody rachunkowej rozliczania różnic kursowych uprawnia Spółkę do stosowania w zakresie zasad określenia różnic kursowych dla celów podatkowych wyłącznie przepisów ustawy o rachunkowości, a zatem pozwala na ujmowanie różnic kursowych dla celów podatkowych poprzez wykazanie jedynie nadwyżki dodatnich lub ujemnych różnic kursowych danego okresu, ujętej w księgach rachunkowych.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, podatnicy mogą ustalać różnice kursowe m.in. na podstawie przepisów o rachunkowości. Podatnicy, którzy wybrali tę metodę (tzw. metoda rachunkowa ustalania różnic kursowych) zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 ustawy o PDOP). Jednocześnie z punktu widzenia UoR różnice kursowe są prezentowane zgodnie z tzw. wynikowym sposobem rozliczania różnic kursowych. W rezultacie różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań wyrażonych w walutach obcych, powstałe na dzień ich wyceny, UoR nakazuje zaliczać odpowiednio do przychodów (dodatnie) lub kosztów (ujemne) finansowych (art. 30 ust. 4 ww. ustawy), przy czym różnice kursowe rozliczone wynikowo (dodatnie i ujemne, zrealizowane i niezrealizowane) wpływają jako wynik operacji finansowych na rachunek zysków i strat. Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 3 UoR wynik operacji finansowych stanowi różnicę między przychodami finansowymi, w szczególności z tytułu dywidend (udziałów w zyskach), odsetek, zysków ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt la, nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, a kosztami finansowymi, w szczególności z tytułu odsetek, strat ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt la, nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi, z wyjątkiem odsetek, prowizji, dodatnich i ujemnych różnic kursowych, o których mowa w art. 28 ust. 4 i ust. 8 pkt 2. Z powyższych regulacji wynika zatem, że przepisy bilansowe umożliwiają wykazywanie w księgach rachunkowych różnic kursowych „per saldo”, jako przychodów lub kosztów w rachunku zysków i strat. Bezpośrednią konsekwencją odesłania do przepisów o rachunkowości w przypadku wyboru tzw. metody rachunkowej ustalania różnic kursowych (czyli m.in. UoR) jest konieczność analogicznego jak na gruncie UoR prezentowania różnic kursowych dla celów podatkowych. W tym zakresie przepisy UoR odznaczają się swoistą autonomią na gruncie prawa podatkowego - zasady określania różnic kursowych zgodnie z metodą rachunkową nie są modyfikowane przez przepisy prawa podatkowego, w szczególności przez ustawę o PDOP.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, w tym m.in w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 stycznia 2015 r. sygn. IBPBI/2/423-1307/14/MS,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 listopada 2014 r. sygn. IBPBI/2/423-1041/14/AP,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 stycznia 2014 r. sygn. IBPBI/2/423-1355/13/MO oraz IBPBI/2/423-1495/13/MO,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 marca 2013 r. sygn. IPPB3/423-1030/12-2/MS,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 9 stycznia 2014 r. sygn. IPTPB3/423-408/13-2/MF.
  
  

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka stosując rachunkową metodę ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych jest uprawniona do rozliczania różnic kursowych dla celów PDOP, poprzez wykazywanie nadwyżki ujemnych albo dodatnich różnic kursowych danego okresu, ujętej w księgach rachunkowych („per saldo”).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytań Nr 1 (zdarzenie przyszłe) oraz Nr 2 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.