INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09.09.2011r. (data wpływu 19.09.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania wstępnej opłaty leasingowej - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 19.09.2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania wstępnej opłaty leasingowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (dalej: Towarzystwo) zawarło umowę leasingu operacyjnego samochodów osobowych. Samochody te użytkowane są na potrzeby bieżącej działalności Spółki. Odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje Finansujący. Towarzystwo uznaje za koszt podatkowy comiesięczne raty leasingowe w momencie ich poniesienia, czyli ujęcia w księgach rachunkowych. Okres leasingu wynosi 35 miesięcy, czyli przekracza rok podatkowy. Okres leasingu rozpoczyna się z dniem zawarcia umowy leasingowej, a kończy z upływem ostatniego dnia miesiąca, w którym przypada termin płatności ostatniej okresowej opłaty leasingowej. Zgodnie z umową leasingu Towarzystwo opłaciło również wstępną opłatę leasingową, która to opłata jest pierwszą częścią wynagrodzenia należnego Finansującemu za użytkowanie Przedmiotu Leasingu przez Korzystającego we wstępnym okresie używania przedmiotu leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłacona zgodnie z umową leasingu operacyjnego wstępna opłata leasingowa powinna być dla celów podatkowych rozliczana proporcjonalnie do okresu leasingu, zgodnie z art. 15 ust. 4d zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej także pdop) ...

Zdaniem Wnioskodawcy wstępna opłata leasingowa jako koszt dotyczący okresu przekraczającego rok podatkowy powinna być rozliczana proporcjonalnie do okresu leasingu. Nie jest możliwe określenie, jaka część kosztu dotyczy danego roku podatkowego. Zdaniem Towarzystwa ma tutaj zastosowanie art. 15 ust. 4d zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis art. 17b ustawy warunkuje możliwość zaliczenia do przychodów finansującego i odpowiednio kosztów uzyskania przychodów u korzystającego opłat ustalonych w podatkowej umowie leasingu operacyjnego, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od spełnienia przesłanek określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 decydujących o uznaniu umowy za podatkową umowę leasingu operacyjnego. Powołany przepis nie określa dokładnie momentu, w którym korzystający może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wynikające z umowy wydatki (opłata wstępna, czynsz oraz inne opłaty). Powinny zatem znajdować tu zastosowanie reguły ogólne określone w art. 15 ust. 4-4e ustawy, w którym przyjęto dwie odrębne zasady dotyczące ustalania momentu rozpoznania danego kosztu, kwalifikowanego jako koszt uzyskania przychodu. Są to: zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami, oraz zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Zgodnie z zasadą współmierności w księgach rachunkowych firmy trzeba ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty, przy czym nie jest istotna ani data wystawienia przez kontrahenta faktury, ani moment jej faktycznego zaksięgowania (rozumianego jako czynność techniczno-rachunkowa).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza podział kosztów uzyskania przychodów na koszty bezpośrednio związane z osiąganymi przychodami podatkowymi oraz koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami - koszty pośrednie. Koszty te zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o pdop powinny być potrącane w dacie ich poniesienia, a jeżeli dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Opłaty leasingowe, co do zasady, zaliczane są do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, których nie można przyporządkować do określonego przychodu. Opłata wstępna tak jak i pozostałe opłaty wynikające z umowy leasingowej są opłatami za używanie przedmiotu leasingu. .

Zgodnie z zawartą umową leasingu Wnioskodawca zobowiązany jest do wniesienia opłaty wstępnej, która odnosi się do całej umowy leasingu zawartej na okres przekraczający rok podatkowy. W związku z tym Spółka stoi na stanowisku, że powinna rozliczać wstępną opłatę leasingową zgodnie z art. 15 ust. 4d tzn. proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingu. Jeżeli bowiem uiszczenie określonej kwoty wynikającej z umowy leasingu jest warunkiem skuteczności zawarcia tej umowy, to - z uwagi na to należy przyjmować ze jest to koszt dotyczący całej umowy ściśle określonego czasu jej trwania przekraczającego rok podatkowy. Z tego względu opłaty o charakterze wstępnym należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do czasu trwania umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock