Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-761/15/APR
z 23 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2015 r. (data wpływu 28 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej – jest prawidłowe,
• zwolnienia od podatku ww. czynności na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej, zwolnienia od podatku ww. czynności na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik Sądowy prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi Ryszardowi R. W toku postępowania zajęto nieruchomość dłużnika położoną w S. (obręb R.) – działka nr 36, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Nieruchomość ta stanowi wyłączną własność dłużnika zamieszkałego w S. ul. S. Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Z. Własność ww. nieruchomości dłużnik nabył w dniu 20 listopada 2000 r. w wyniku umowy podziału majątku wspólnego, do majątku osobistego. Przedmiotowa nieruchomość jest nieruchomością gruntową niezabudowaną. Złożona jest z działki nr 36, w ewidencji gruntów oznaczonej symbolami RIVA i RIVB, co zgodnie z § 68 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 20012 r. oznacza grunty orne. Teren, na którym znajduje się nieruchomość, objęty jest obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 25 marca 2015 r., zgodnie z którym działka położona jest na terenie usług, z możliwością zabudowy maksymalnie 50% powierzchni, do trzech kondygnacji naziemnych i 12 m wysokości. Według oświadczenia dłużnika, nieruchomość ta nigdy nie stanowiła składnika, środka trwałego, prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Dłużnik nabył ww. nieruchomość jako rolną, nieruchomość ta jest od lat odłogowana, niewykorzystana przez dłużnika zgodnie z przeznaczeniem. Dłużnikowi przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność prawna sprzedaży w trybie egzekucji sądowej opisanej nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ww. nieruchomość nie stanowi środka trwałego prowadzonej przez dłużnika działalności gospodarczej, została przez niego nabyta jako rolna i nigdy nie była wykorzystywana w innym celu. Z uwagi na fakt, że dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie nieruchomości, dostawa będzie objęta zwolnieniem od podatku na mocy art. 43 ust. 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

• jest prawidłowe – w zakresie braku opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej,
• jest nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku ww. czynności na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z cytowanych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedstawione okoliczności zdarzenia przyszłego w świetle treści powołanych regulacji prawnych prowadzą do wniosku, że sprzedaż w trybie licytacji publicznej przedmiotowej nieruchomości gruntowej (działki nr 36), nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z podanych we wniosku informacji wynika bowiem, że dłużnik nabył nieruchomość do majątku osobistego w wyniku podziału majątku wspólnego i nie wykorzystywał go w żaden sposób. Co prawda dłużnik prowadzi działalność gospodarczą, jednakże ww. działka nie została przez niego wprowadzona jako składnik (środek trwały) tej działalności.

Wobec powyższego, w ww. transakcji sprzedaży dłużnik nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, gdyż czynność ta nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż powyższej działki będzie sprzedażą majątku osobistego, do którego unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego należy stwierdzić – mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe [w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)] – że sprzedaż przedmiotowej działki gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby dłużnika uznać za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ z wniosku nie wynika, aby dłużnik podjął tego rodzaju zorganizowane działania – zbycie działki gruntu nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Wobec powyższego, za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, w którym stwierdził, że sprzedaż licytacyjna przedmiotowej działki gruntu będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.