INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2011r. (data wpływu 28 grudnia 2011r.), uzupełnionym pismami z dnia 14 marca 2012r. (data wpływu 19 marca 2012r.) oraz z dnia 27 marca 2012r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania usług najmu pomieszczeń dodatkowych znajdujących się w częściach wspólnych budynku (np. piwnice, komórki, pralnie) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania usług najmu pomieszczeń dodatkowych (np. piwnice, komórki, pralnie).

W dniu 19 marca 2012r. wpłynęło do tut. organu, jako uzupełnienie do ww. wniosku, pismo Wnioskodawcy z dnia 14 marca 2012r., będące odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 marca 2012r. znak: IBPP2/443-1368/11/ICz.

Ww. wniosek został również uzupełniony pismem z dnia 27 marca 2012r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W budynku mieszkalnym R. Spółdzielni Mieszkaniowej znajdują się pomieszczenia, które są częścią wspólną danej nieruchomości. Do nich należą pomieszczenia składowe, dodatkowe komórki, dodatkowe piwnice, zabudowane części korytarza, które są wynajmowane osobom zamieszkałym w tym budynku na podstawie umowy najmu. Spółdzielnia pobiera za zajmowane pomieszczenia opłaty, naliczając wynajmującym do ustalonej stawki podatek VAT w wysokości 23%.

Nowo zamieszkały lokator złożył oświadczenie o wykorzystaniu najmowanej części zabudowanego korytarza do celów mieszkaniowych. Spółdzielnia w tym przypadku zastosowała zwolnienie od VAT.

W budynkach mieszkalnych R. Spółdzielni Mieszkaniowej znajdują się:

1. mieszkania wraz z pomieszczeniami przynależnymi (1 piwnica lub 1 komórka) na zasadach:
   • spółdzielczych praw do lokali mieszkalnych (przydział),
   • odrębnej własności (akt notarialny),
2. oraz części wspólne nieruchomości, które służą wszystkim mieszkańcom np. strychy, korytarze, pralnie, suszarnie, wózkownie, dodatkowe piwnice itp.za które pobierane są opłaty zgodne z art. 4 ust. 1, 2, 4 UoSM.

RSM na wniosek lokatora (i za zgodą pozostałych użytkowników lokali) zawiera umowy najmu na użytkowanie pomieszczeń będących częścią wspólną nieruchomości. Są to pomieszczenia poza mieszkaniem służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych lokatorów. W jedynym przypadku: zabudowy korytarza lokator uzyskuje możliwość połączenia najmowanej powierzchni z mieszkaniem i uzyskania przedsionka.

Przychody z najmu dodatkowej powierzchni stanowią dla całej nieruchomości pożytek.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji lokalu mieszkalnego.

Definicję tę zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Według tego przepisu, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspakajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

W ust. 4 ww. ustawa stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć jako jego części składowe pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.

Ponadto, zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku Rady Ministrów w sprawie PKOB, część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (wózkarnie, suszarnie).

W piśmie uzupełniającym z dnia 27 marca 2012r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż pobiera opłaty od lokatorów, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych jak i posiadających odrębną własność z tytułu:

1. opłat eksploatacyjnych zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 UoSM oraz
2. czynszu za zajęcie dodatkowej powierzchni.

Opłata z pkt 2 jest opłatą za wyłączne korzystanie przez jednego lokatora z części wspólnej budynku na podstawie umowy najmu i nie wiąże się z art. 4 ust. 1, 2, 4 UoSM.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy do opłat za użytkowanie dodatkowych pomieszczeń Spółdzielnia prawidłowo zastosowała stawkę VAT w wysokości 23%, czy też czynności te winny być zwolnione od podatku od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółdzielnia Mieszkaniowa uważa, że jeżeli dodatkowe pomieszczenia w budynku mieszkalnym są wynajmowane na cele mieszkaniowe (czyli nie jest w nich prowadzona działalność gospodarcza) może mieć zastosowanie zwolnienie od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższych przepisów wynika, iż najem lokalu stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 cyt. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta świadczenie usług wynajmu wyłącznie nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Zgodnie z § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.), lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych. Zaś pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 cyt. rozporządzenia).

Ponadto, zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Z powyższego wynika, iż dodatkowe pomieszczenia, np. zabudowane części korytarzy, pomieszczenia wózkowni, piwnice, pralnie, suszarnie, które co do zasady, mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokal użytkowy, gdyż stanowią pomieszczenia gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, przeznaczone do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż w budynkach mieszkalnych R. Spółdzielni Mieszkaniowej znajdują się:

1. mieszkania wraz z pomieszczeniami przynależnymi (1 piwnica lub 1 komórka) na zasadach:
   • spółdzielczych praw do lokali mieszkalnych (przydział),
   • odrębnej własności (akt notarialny),
2. oraz części wspólne nieruchomości, które służą wszystkim mieszkańcom np. strychy, korytarze, pralnie, suszarnie, wózkownie, dodatkowe piwnice itp.

Spółdzielnia na wniosek lokatora (i za zgodą pozostałych użytkowników lokali) zawiera umowy najmu na użytkowanie pomieszczeń będących częścią wspólną nieruchomości. Są to pomieszczenia poza mieszkaniem służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych lokatorów. W jedynym przypadku: zabudowy korytarza lokator uzyskuje możliwość połączenia najmowanej powierzchni z mieszkaniem i uzyskania przedsionka. Pobierany przez Spółdzielnię czynsz za zajęcie dodatkowej powierzchni jest opłatą za wyłączne korzystanie przez jednego lokatora z części wspólnej budynku na podstawie umowy najmu i nie wiąże się z art. 4 ust. 1, 2, 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz zaistniały stan faktyczny należy stwierdzić, iż usługa polegająca na udostępnianiu, przez Spółdzielnię, na podstawie umowy najmu dodatkowych pomieszczeń (np. komórki, piwnice, zabudowane części korytarza) znajdujących się w częściach wspólnych budynków mieszkalnych, z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, mieści się w katalogu czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że wynajęcie dodatkowych pomieszczeń w budynku mieszkalnym na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. l pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania usług najmu pomieszczeń dodatkowych znajdujących się w częściach wspólnych budynku np. piwnice, komórki, pralnie).

Natomiast wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie uznania czy wystarczającym dokumentem uprawniającym do skorzystania ze zwolnienia od VAT jest oświadczenie lokatora (lub inny dokument) stwierdzający wykorzystanie najmowanego pomieszczenia do celów mieszkaniowych, zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.