Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 6 lipca 2010 r. Nr IPPB1/415-431/10-2/EC wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia daty nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz skutków podatkowych z tytułu odpłatnego zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów, przyznanych na podstawie art. 7 ust. 1 Dekretu osobie, która nabyła prawa i roszczenia od spadkobiercy dawnego właściciela tej nieruchomości, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 6 lutego 2010 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia daty nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz skutków podatkowych z tytułu odpłatnego zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów, przyznanych na podstawie art. 7 ust. 1 Dekretu osobie, która nabyła prawa i roszczenia od spadkobiercy dawnego właściciela tej nieruchomości. Interpretacja wydana została na wniosek z dnia 1 marca 2010 r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 27 maja 2009 roku na podstawie umowy notarialnej nabył wraz z żoną udział w prawach i roszczeniach do nieruchomości położonej przy ulicy P. przejętej przez Państwo na mocy przepisu art. 1 Dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy.

Nabycia tego dokonali od Pani Elizy L. spadkobiercy dawnych właścicieli, która oświadczyła, że na mocy art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 278 i 279 dalej „Dekret”) przysługują jej prawa i roszczenia do nieruchomości w tym o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu i zwrot własności budynków. Zgodnie bowiem z postanowieniami Dekretu wszystkie nieruchomości położone na terenie m. st. Warszawy, a więc i działka położona przy ulicy P., przeszła z dniem 21 listopada 1945 roku na własność gminy m. st. Warszawy, a następnie Skarbu Państwa, a poprzedni ich właściciele mogli ubiegać się na określonych warunkach o oddanie przejętych gruntów na własność czasową.

W ustawowym terminie wskazanym w Dekrecie poprzednicy prawni Pani Elizy L. złożyli i należycie opłacili wniosek o przyznanie własności czasowej nieruchomości, który wpłynął do Zarządu Miejskiego Miasta Stołecznego Warszawy w dniu 16 lutego 1949 roku.

W związku z tym Pani Eliza L. na mocy Aktu Notarialnego sprzedała Wnioskodawcy przysługujące jej prawa i roszczenia do nieruchomości wynikające z treści art. 7 dekretu, w tym o ich zwrot byłym właścicielom lub ich następcom prawnym o oddanie ich w użytkowanie wieczyste względnie roszczenia o odszkodowanie za te nieruchomości (dalej wszelkie prawa i roszczenia do nieruchomości) za ustaloną cenę, a Wnioskodawca z żoną nabyli te prawa i roszczenia do nieruchomości na zasadach wspólności ustawowej. Wraz z podpisaniem aktu notarialnego wypłacili na rzecz Pani Elizy L. ustaloną cenę, zatem Prawa i Roszczenia do Nieruchomości wnioskodawca nabył z dniem 27 maja 2009 roku.

Na mocy decyzji Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 2 lipca 2009 roku zmienioną decyzją z dnia 3 sierpnia 2009 roku oraz umowy o oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste zawartej dnia 27.10.2009 roku przed notariuszem nieruchomość stanowiąca działkę ewid. 33/1 o obszarze 985 m² została oddana Wnioskodawcy i jego żonie w użytkowanie wieczyste, a prawo to ujawniono w księdze wieczystej.

Jak wynika z postanowień powołanego powyżej aktu notarialnego w wyniku szeregu zdarzeń prawnych, w tym umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym z dnia 27.05.2009 roku nabyli od spadkobiercy dawnego właściciela wszelkie prawa i roszczenia do gruntu niezabudowanej nieruchomości położonej przy ulicy P. wynikające z przepisów Dekretu i stali się w ten sposób następcami prawnymi poprzednich właścicieli.

W związku z planowaną sprzedażą nabytego w ten sposób prawa użytkowania wieczystego działki nr 33/1 Wnioskodawca zwraca się o interpretację w zakresie obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy wydanie na podstawie art. 7 ust. 1 Dekretu decyzji ustanawiającej prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy (jako następcy prawnego byłych właścicieli Nieruchomości) oraz zawarcie przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z Wnioskodawcą umowy użytkowania wieczystego nieruchomości może być traktowane jako nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz własności zlokalizowanych na gruncie budynków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o PIT...
2. Czy sprzedaż (odpłatne zbycie) przez Wnioskodawcę ustanowionego w ten sposób prawa wieczystego użytkowania Nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (w szczególności jako źródło przychodów wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT) w sytuacji gdy sprzedaż ta została dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ustanowienie użytkowania wieczystego nieruchomości, a także przed upływem 5 lat od wydania decyzji administracyjnej o ustanowieniu użytkowania wieczystego nieruchomości i zawarcia umowy o ustanowieniu tego prawa...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy wydanie na podstawie art. 7 ust. 1 Dekretu decyzji ustanawiającej prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości na jego rzecz (jako następcy prawnego byłego właściciela) oraz zawarcie przez Prezydenta Miasta St. Warszawy z Wnioskodawcą umowy użytkowania wieczystego Nieruchomości nie może być traktowane jako nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz własności zlokalizowanych na gruncie budynków w rozumieniu artykułu 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

W konsekwencji sprzedaż (odpłatne zbycie) ustanowionego w ten sposób prawa wieczystego użytkowania nieruchomości oraz własności zlokalizowanych na gruncie budynków nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (w szczególności jako źródło przychodów wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT) w sytuacji gdy sprzedaż ta zostanie dokonana przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi ustanowienie użytkowania wieczystego nieruchomości i nabycie własności zlokalizowanych na gruncie budynków, a także przed upływem 5 lat od wydania decyzji administracyjnej o ustanowieniu użytkowania wieczystego nieruchomości i zawarcia umowy o ustanowienie tego prawa.

Wydając w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe i wskazał, m.in. że: (…) wydanie na podstawie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy decyzji ustanawiającej prawo użytkowania wieczystego gruntu na rzecz Wnioskodawcy (jako następcy prawnego byłego właściciela) oraz zawarcie przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z Wnioskodawcą umowy użytkowania wieczystego gruntu nie może być traktowane jako nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania ustanowionego w trybie art. 7 tego dekretu nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, także wówczas gdy sprzedaż ta została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ustanowienie użytkowania wieczystego.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn zm.), do źródeł przychodów zalicza się odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (wraz z żoną), aktem notarialnym z dnia 27 maja 2009 r. nabyli od Pani Elizy L. (spadkobierczyni dawnego właściciela), udział w przysługujących jej prawach i roszczeniach wynikających z art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279, z późn. zm.), w odniesieniu do działki (niezabudowanej) o powierzchni 985 m² oznaczonej nr ewid. 33/1 położonej przy ulicy P.

Po nabyciu przez Wnioskodawcę (i jego żonę) praw i roszczeń do działki nr ewid. 33/1, Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy decyzją z dnia 2 lipca 2009 r., ustanowił prawo użytkowania wieczystego do niezabudowanego gruntu o powierzchni 985m², oznaczonego jako działka ewidencyjna nr 33/1, położonego przy ul. P. na rzecz Elizy L. Powyższa decyzja została zmieniona decyzją Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 3 sierpnia 2009r., w części dotyczącej orzeczenia ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do wyżej wymienionego gruntu, na rzecz Wnioskodawcy i jego żony. Następnie w dniu 27 października 2009 r., w formie aktu notarialnego, została zawarta umowa o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste Wnioskodawcy i jego żonie.

A zatem, jak z powyższego wynika Wnioskodawca z własnej woli w wyniku odpłatnej czynności prawnej stał się podmiotem uprawnień wynikających z art. 7 ust. 1 dekretu.

Mając na uwadze opisany we wniosku zaistniały stan faktyczny stwierdza się, że nabyte przez Wnioskodawcę (i jego żonę), od Pani Elizy L. (spadkobiercy dawnego właściciela), prawa i roszczenia wynikające z art. 7 powołanego dekretu, tj. roszczenia o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego do niezabudowanego gruntu nr ewid. 33/1 o powierzchni 985 m², nie mogą być utożsamiane z prawem własności lub z prawem użytkowania wieczystego. Roszczenia te zostały zrealizowane w wyniku wydania przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy aktu administracyjnego ustanawiającego na rzecz Wnioskodawcy (i jego żony), prawo użytkowania wieczystego oraz zawartej w formie aktu notarialnego umowy z dnia 27 października 2009 r. o oddanie działki nr ewid. 33/1 w użytkowanie wieczyste.

W związku z powyższym nie dochodzi więc do restytucji wcześniej panujących stosunków prawnorzeczowych. Wnioskodawca (i jego żona) nie był w przeszłości właścicielem, ani spadkobiercą właścicieli skomunalizowanej nieruchomości, ale na mocy odpłatnej czynności cywilnoprawnej tj. umowy z dnia 27 maja 2009 r., stał się podmiotem uprawnionym do żądania, na podstawie przepisów dekretu, ustanowienia i oddania w użytkowanie wieczyste gruntu stanowiącego działkę nr ewid. 33/1. W znaczeniu prawnym ustanowienie na rzecz Wnioskodawcy (i jego małżonki) użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiło zatem nabycie prawa użytkowania wieczystego.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego ustanowienie na rzecz Wnioskodawcy (i jego małżonki) prawa użytkowania wieczystego nieruchomości stanowi jego nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co znajduje odzwierciedlenie np. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 29 września 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1541/06.

Ponieważ Wnioskodawca prawo wieczystego użytkowania nieruchomości nabył w 2009 r. to jego odpłatne zbycie, przed upływem pięciu lat licząc od końca tego roku, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Opodatkowaniu podlega dochód zgodnie z regulacjami prawnymi określonymi w art. 30e ustawy. Przepis ten stanowi, że podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Natomiast po zakończeniu roku podatkowego, w terminie określonym w art. 45 ustawy, podatnik ma obowiązek złożyć zeznanie roczne, w którym rozlicza dochody uzyskane z tego tytułu.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Minister Finansów, jeżeli stwierdzi nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, to zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej dokonuje, z urzędu, jej zmiany uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów administracyjnych.

W świetle zaistniałego stanu faktycznego i powołanego stanu prawnego, należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez organ upoważniony, gdyż jest nieprawidłowa.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.