Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-30/16-4/NS
z 9 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2015 r. (data wpływu 23 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 lutego 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 lutego 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny oraz wyjaśnienie dotyczące przedmiotu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 1987 Wnioskodawczyni z mężem kupiła grunt rolny od Skarbu Państwa na powiększenie gospodarstwa. Łącznie 10,02 ha. Mąż Zainteresowanej był rolnikiem i mieszkali na wsi. W roku 2000 małżeństwo rozpadło się i Wnioskodawczyni wraz z dwójką dzieci wróciła do swoich rodziców. Zainteresowana podjęła pracę na etacie. W roku 2002 po rozwodzie nastąpił podział majątku. Decyzją Sądu Wnioskodawczyni otrzymała 4,42 ha ziemi. Ponieważ ziemia ta była słabej klasy IV-VI klasa i nieużytki nie nadawała się pod zasiewy. Dodatkowo przez środek działki Zainteresowanej biegną 2 słupy energetyczne 110 kW. i 20 kW. Wnioskodawczyni nie miała ani środków ani możliwości jej uprawiać. W rezultacie przez 13 lat Zainteresowana płaci podatek rolny do Gminy, a działka zarasta chwastami. Wnioskodawczyni nie może się ubiegać o dopłaty unijne.

W roku 2013 Gmina opracowała plan zagospodarowania przestrzennego, w którym działka Wnioskodawczyni została ujęta z uwagi na słabą jakość gleby, jako działka pod zabudowę. Gmina uzbroiła teren w media. Zainteresowana wystąpiła do Gminy o zgodę na wydzielenie 12 działek wielkości ok. 10 arów każda. Na działce wydzielona jest strefa ochronna z uwagi na słupy energetyczne.

Sprzedaż działek Wnioskodawczyni zgłosiła do Biura Nieruchomości.

Zainteresowana ma 63 lata, jest emerytką i sama nie potrafi się zająć sprzedażą. Chciała prosić o indywidualną interpretację podatkową odnośnie sprzedaży wielu działek.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Obecnie jest w trakcie sprzedaży jednej działki.

Ponadto w piśmie z dnia 29 lutego 2016 r. – stanowiącym uzupełnienie do wniosku – Zainteresowana wskazała, że w posiadanie gruntów rolnych w ilości 4,42 ha weszła dnia 17 maja 2002 r. postanowieniem Sądu Okręgowego (…) o podział majątku dorobkowego.

Grunty te nigdy nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie dokonywała zbiorów i sprzedaży płodów rolnych.

Grunty nie były również wykorzystywane do działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług. Ziemia leżała odłogiem.

Przedmiotowe grunty nie były udostępniane osobom trzecim.

Dotychczas Zainteresowana nie ponosiła żadnych nakładów zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działek typu: ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, urządzenie zieleni itp.

Wnioskodawczyni będzie ponosić nakłady celem oczyszczenia działek z chwastów i samosiejek.

W dniu 12 stycznia 2016 r. w Kancelarii Notarialnej Zainteresowana podpisała akt notarialny dotyczący sprzedaży 1 działki. Była to pierwsza sprzedaż. Wnioskodawczyni nie wie, kiedy zostaną sprzedane następne działki. Zainteresowana nie jest przedsiębiorcą. Nie nabyła tej ziemi w celach handlowych.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Sprzedaje swój osobisty majątek.

Zainteresowana uważa, że nie powinna płacić podatku VAT z tytułu sprzedaży działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni jest podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży działek?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie jest podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży działek. Działki to osobisty majątek Zainteresowanej. Jak uznał WSA w Gliwicach (sygn. akt III SA/Gl 161/08) i WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1217/07), sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. WSA wskazał ponadto, że nie można uznać danego podmiotu za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą tylko dlatego, że dokonuje czynności z zamiarem częstotliwym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w roku 1987 Wnioskodawczyni z mężem kupiła grunt rolny od Skarbu Państwa na powiększenie gospodarstwa. Łącznie 10,02 ha. Mąż Zainteresowanej był rolnikiem i mieszkali na wsi. W roku 2000 małżeństwo rozpadło się i Wnioskodawczyni wraz z dwójką dzieci wróciła do swoich rodziców. Zainteresowana podjęła pracę na etacie. W roku 2002 po rozwodzie nastąpił podział majątku. Decyzją Sądu Wnioskodawczyni otrzymała 4,42 ha ziemi. Ponieważ ziemia ta była słabej klasy IV-VI klasa i nieużytki nie nadawała się pod zasiewy. Dodatkowo przez środek działki Zainteresowanej biegną 2 słupy energetyczne 110 kW. i 20 kW. Wnioskodawczyni nie miała ani środków ani możliwości jej uprawiać. W rezultacie przez 13 lat Zainteresowana płaci podatek rolny do Gminy, a działka zarasta chwastami. Wnioskodawczyni nie może się ubiegać o dopłaty unijne. W roku 2013 Gmina opracowała plan zagospodarowania przestrzennego, w którym działka Wnioskodawczyni została ujęta z uwagi na słabą jakość gleby, jako działka pod zabudowę. Gmina uzbroiła teren w media. Zainteresowana wystąpiła do Gminy o zgodę na wydzielenie 12 działek wielkości ok. 10 arów każda. Na działce wydzielona jest strefa ochronna z uwagi na słupy energetyczne. Sprzedaż działek Wnioskodawczyni zgłosiła do Biura Nieruchomości. Zainteresowana ma 63 lata, jest emerytką i sama nie potrafi się zająć sprzedażą. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Obecnie jest w trakcie sprzedaży jednej działki. Ponadto Zainteresowana wskazała, że w posiadanie gruntów rolnych w ilości 4,42 ha weszła dnia 17 maja 2002 r. postanowieniem Sądu Okręgowego o podział majątku dorobkowego. Grunty te nigdy nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie dokonywała zbiorów i sprzedaży płodów rolnych. Grunty nie były również wykorzystywane do działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług. Ziemia leżała odłogiem. Przedmiotowe grunty nie były udostępniane osobom trzecim. Dotychczas Zainteresowana nie ponosiła żadnych nakładów zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działek typu: ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, urządzenie zieleni itp. Wnioskodawczyni będzie ponosić nakłady celem oczyszczenia działek z chwastów i samosiejek. W dniu 12 stycznia 2016 r. w Kancelarii Notarialnej Zainteresowana podpisała akt notarialny dotyczący sprzedaży 1 działki. Była to pierwsza sprzedaż. Wnioskodawczyni nie wie kiedy zostaną sprzedane następne działki. Zainteresowana nie jest przedsiębiorcą. Nie nabyła tej ziemi w celach handlowych. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Sprzedaje swój osobisty majątek.

Wątpliwości Zainteresowanej w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawczyni należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działek Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży działek Zainteresowana nie angażowała środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywała aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku gruntów, porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Wnioskodawczyni nie udostępniała w żaden sposób innym osobom ww. działek mających być przedmiotem sprzedaży, a co za tym idzie, nie osiągała z tytułu ich posiadania pożytków. Ponadto Zainteresowana nie poniosła żadnych nakładów zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działek, poza planowanymi nakładami celem oczyszczenia działek z chwastów i samosiejek.

Zatem dokonując sprzedaży wskazanych działek Zainteresowana będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a dostawę tych działek cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż opisanych działek nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Zainteresowana z tytułu dostawy ww. działek nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dołączonych do niego dokumentów. W związku z tym załączony przez Wnioskodawczynię do wniosku dokument nie był przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.