INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 29 grudnia 2011r.), uzupełnionym w dniu 06 marca 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia poniesionych w 2011 i 2012 roku, wydatków z tytułu używania samochodu osobowego wynajmowanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2011r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia poniesionych w 2011 i 2012 roku, wydatków z tytułu używania samochodu osobowego wynajmowanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 24 lutego 2012r. Znak: IBPBI/1/415-1343/11/ESZ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 06 marca 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, zawarła umowy wynajmu samochodu osobowego od firmy zagranicznej płacąc miesięczny koszt wynajmu określony w umowie. Kosztu używania – eksploatacji, nie ujęła w kosztach prowadzonej działalności gospodarczej i nie prowadziła ewidencji przebiegu pojazdu. Samochód ten używano w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 01 marca 2012r., Wnioskodawczyni wskazała m.in., iż pisemny wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie problemu ujętego w tym wniosku dotyczy również bieżącej działalności gospodarczej firmy, czyli roku 2011 i 2012.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy wydatki z tytułu najmu i używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego są kosztem, podlegającym rozliczeniu w ewidencji przebiegu pojazdu, biorąc pod uwagę art. 336 kodeksu cywilnego mówiący, że najem to forma posiadania rzeczy, gdzie najemca jest posiadaczem zależnym, co oznacza, że najem nie jest kosztem używania samochodu kwalifikującym się do rozliczenia w ewidencji przebiegu pojazdu, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy nie prowadząc ewidencji przebiegu pojazdu (nie zaliczając kosztów eksploatacji do kosztów firmy) najem jest kosztem uzyskania przychodu...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, używanie samochodu to koszty związane z jego eksploatacją np. zużycie paliwa, naprawy, remonty, zaś koszt najmu, zgodnie art. 336 kodeksu cywilnego, jest kosztem - opłatą związaną z formą posiadania tej rzeczy, co oznacza, iż nie jest kosztem używania samochodu podlegającym rozliczeniu w ewidencji przebiegu pojazdu, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu, każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Stosownie do postanowień art. 23 ust. 5 ww. ustawy, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Zaznaczyć także należy, iż podatnik zobowiązany jest posiadać dowody dokumentujące poniesienie wydatków (stwierdzające ich wysokość). Elementy jakie powinna zawierać prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu określa art. 23 ust. 7 ustawy.

Opłata z tytułu najmu samochodu osobowego jest płatnością z tytułu używania tego samochodu, na co wskazuje wykładnia językowa ww. przepisu. Ponieważ ustawodawca na gruncie prawa podatkowego nie definiuje pojęcia „wydatków z tytułu używania” należy w tym zakresie odwołać się do słownika języka polskiego, w którym, przez „wydatek” rozumie się „sumę, która ma być wydana" lub „sumę wydaną na coś", natomiast „używać" oznacza „stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek" (Słownik Współczesnego Języka Polskiego pod. red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, s. 1200 i 1262). Są to zatem wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznać należy, iż będą to wszelkie wydatki, które podatnik ponosi w związku z wykorzystywaniem samochodu osobowego dla swoich potrzeb, jako podmiotu gospodarczego, np. takie jak zakup paliwa, koszty drobnych napraw i części zamiennych, przeglądów technicznych, opłaty parkingowe oraz za przejazd autostradą, pod warunkiem ich zgodnego z przepisami udokumentowania. Również wydatki z tytułu czynszu za najem, jako opłata za możliwość korzystania z rzeczy, mieszczą się w tym pojęciu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności wynajęła samochód osobowy, płacąc miesięczny koszt wynajmu określony w umowie. Przedmiotowy samochód był używany w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Kosztu używania samochodu – jego eksploatacji Wnioskodawczyni nie ujęła w kosztach uzyskania przychodu prowadzonej działalności. Nie prowadziła Ona również ewidencji przebiegu pojazdu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jak wskazano powyżej, czynsz za najem, jako opłata za możliwość korzystania z rzeczy, mieści się w pojęciu „wydatków z tytułu używania”. Zatem wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni w przypadku wykorzystywania w działalności gospodarczej wynajętego samochodu osobowego, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć poniesione i udokumentowane wydatki z tytułu użytkowania tych samochodów, tj. m.in. opłatę z tytułu najmu samochodu.

Jednakże warunkiem zaliczenia ww. wydatków z tytułu najmu samochodu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, jest prowadzenie przez Nią ewidencji przebiegu pojazdu. Brak ewidencji przebiegu pojazdu lub prowadzenie tej ewidencji w sposób nie pozwalający na stwierdzenie warunków, o których mowa w ww. art. 23 ust. 5 ww. ustawy, powoduje, iż wydatek poniesiony z tytułu używania samochodu osobowego niestanowiącego składnika majątku Wnioskodawczyni, a wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie zawartej umowy najmu, nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zauważyć należy, iż powyższe stanowisko potwierdzają m.in. wyroki:

• NSA z dnia 25 marca 2010 r., sygn. II FSK 1890/08,
• WSA we Wrocławiu z dnia 06 maja 2011r. sygn. akt I SA/Wr 412/11,
• WSA we Wrocławiu z dnia 06 maja 2011r. sygn. akt I SA/Wr 413/11,
• WSA w Białymstoku z dnia 11 października 2011r. sygn. akt I SA/Bk 314/11,
• WSA w Lublinie z dnia 09 lipca 2008r. sygn. akt I SA/Lu 186/08.
  
  

Nadmienić należy, iż w zakresie sposobu rozliczenia poniesionych w 2010r. wydatków z tytułu używania samochodu osobowego wynajmowanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.