Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-66/15/BJ
z 8 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 stycznia 2016 r. (data wpływu do Biura – 29 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki ze spółką zagraniczną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki ze spółką zagraniczną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), w skład której wchodzą podmioty specjalizujące się w produkcji silników prądu stałego oraz siłowników elektrycznych, wykorzystywanych przede wszystkim w branży motoryzacyjnej.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę pożyczki pieniężnej (dalej: „umowa pożyczki”) ze spółką z Grupy z siedzibą w Niemczech (dalej: „pożyczkodawca”). Umowa zostanie zawarta w Niemczech, a środki pieniężne będące przedmiotem umowy znajdować się będą w momencie jej zawarcia na rachunku bankowym pożyczkodawcy, prowadzonym przez bank zagraniczny lub oddział banku zagranicznego zlokalizowany za granicą. Wskutek zawarcia umowy, pożyczkodawca dokona przelewu środków pieniężnych na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank z siedzibą w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w warunkach opisanych w zdarzeniu przyszłym, umowa pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionych okolicznościach zdarzenia przyszłego, umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Jednocześnie, zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności mające za przedmiot rzeczy, które w momencie zawarcia umowy znajdują się na terenie Rzeczpospolitej Polskiej lub praw majątkowych, które są wykonywane na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają również umowy mające za przedmiot rzeczy znajdujące się poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub prawa majątkowe, które wykonywane są poza granicami Rzeczpospolitej, jeżeli nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca zaznaczył, iż w doktrynie prawa cywilnego przyjmuje się, że pieniądz, a ściślej znak pieniężny, należy kwalifikować jako rzecz ruchomą sui generis (Radwański, Olejniczak, Prawo cywilne, 2011, Nb 301; oraz M. Bednarek, Mienie, s. 73). Podkreśla się również, że szczególna cecha znaku pieniężnego, uzasadniająca jego kwalifikację jako rzeczy sui generis, polega na tym, iż w obrocie znaczenie ma wartość, której nośnikiem jest znak pieniężny, nie zaś konkretny egzemplarz lub rodzaj znaku pieniężnego (Wolter, Prawo cywilne, 2001, s. 241).

Należy zatem stwierdzić, że pieniądze będące przedmiotem umowy pożyczki powinny być traktowane jako rzeczy w rozumieniu ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Mając powyższe na względzie należy dojść do wniosku, że umowa pożyczki pieniężnej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili jej zawarcia:

• pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy, lub
• pieniądze będą znajdowały się za granicą, lecz pożyczkobiorca będzie miał wówczas miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na względzie powyższe, w opisanym zdarzeniu przyszłym pieniądze będące przedmiotem umowy pożyczki będą znajdowały się na zagranicznym rachunku bankowym pożyczkodawcy i zostaną z niego wypłacone na rzecz Wnioskodawcy. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1301/09, w przypadku pieniędzy znajdujących się na rachunku bankowym „należy wziąć pod uwagę miejsce, w którym rachunek ten jest prowadzony, to jest siedzibę banku (oddziału) pożyczkodawcy”.

Biorąc pod uwagę, że przedmiotem umowy pożyczki w chwili jej zawarcia będą rzeczy (znaki pieniężne) znajdujące się za granicą, należy również ocenić czy, zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zostały spełnione pozostałe przesłanki, od których uzależnione jest opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych tej umowy pożyczki, tj. czy nabywca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Użycie koniunkcji pomiędzy warunkami powyższego przepisu ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, skutkuje tym, że przesłanki te powinny być spełnione łącznie.

Jako, że umowa pożyczki jest czynnością konsensualną, dochodzącą do skutku przez złożenie przez strony zgodnych oświadczeń woli, za miejsce zawarcia umowy pożyczki należy uznać miejsce złożenia przez strony oświadczeń woli. Zgodnie z opisanymi okolicznościami zdarzenia przyszłego, miejsce to będzie znajdować się będzie poza granicami Polski (w Niemczech).

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, jako że w opisanym zdarzeniu przyszłym przedmiotem umowy pożyczki będą pieniądze znajdujące się w chwili jej zawarcia poza terytorium Polski, jak również sama umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Polski, nie będzie ona podlegała w Polsce opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawca przywołał kilka interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę pożyczki pieniężnej ze spółką z Grupy z siedzibą w Niemczech. Umowa zostanie zawarta w Niemczech, a środki pieniężne będące przedmiotem umowy znajdować się będą w momencie jej zawarcia na rachunku bankowym pożyczkodawcy, prowadzonym przez bank zagraniczny lub oddział banku zagranicznego zlokalizowany za granicą. Wskutek zawarcia umowy, pożyczkodawca dokona przelewu środków pieniężnych na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank z siedzibą w Polsce.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że planowana umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – środki pieniężne będące przedmiotem umowy znajdować się będą w momencie jej zawarcia na rachunku bankowym pożyczkodawcy, prowadzonym przez bank zagraniczny lub oddział banku zagranicznego zlokalizowany za granicą oraz umowa zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w Niemczech.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie– w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.