Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-23/16-4/JG
z 21 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko , przedstawione we wniosku z 25 stycznia 2016 r. (data wpływu 28 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 8 marca 2016 r. (data wpływu 10 marca 2016 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca zamierza wprowadzić program motywacyjny (dalej: Program), którym mają zostać objęci członkowie zarządu Spółki oraz kierownictwo najwyższego szczebla (dalej: Uczestnicy).

Program ma motywować Uczestników oraz przyczynić się do zwiększenia ich efektywności i wyników pracy, w szczególności wysokości zysku z działalności operacyjnej Spółki, a w związku z tym do poprawy wyników finansowych i pozycji rynkowej Spółki.

W celu realizacji Programu, Wnioskodawca ma zamiar podpisać z Uczestnikami umowy pochodnego instrumentu finansowego (dalej: Umowa).

Instrumenty finansowe miałyby być oparte o instrument bazowy, jakim jest zysk z działalności operacyjnej Spółki (dalej: Wskaźnik).

Na podstawie Umów, Uczestnikom przyznane zostanie warunkowe prawo (dalej: Prawo) do otrzymania w przyszłości kwoty rozliczenia pieniężnego (dalej: Rozliczenie), wynikającego z realizacji tego Prawa.

Prawo zostanie przyznane Uczestnikom nieodpłatnie.

Realizacja Prawa przez Uczestnika dokonywać się będzie poprzez wypłatę Uczestnikowi kwoty Rozliczenia, pod warunkiem, że spełnią się określone w Umowie przesłanki, w szczególności:

1. upływ przyjętego w Umowie okresu rozliczeniowego, oraz
2. osiągnięcie przez Spółkę w przyjętym okresie rozliczeniowym odpowiedniego poziomu wybranego Wskaźnika.
   
   

Przyjętym w Umowach z Uczestnikami okresem rozliczeniowym (dalej: Okres) będzie rok lub kwartał.

Po zakończeniu danego Okresu, Spółka przekaże Uczestnikowi informację nt. wysokości Wskaźnika za dany Okres. Uczestnik otrzyma kwotę Rozliczenia, jeśli ustalony Wskaźnik osiągnie za dany Okres odpowiedni poziom. Jeśli warunek ten nie zostanie spełniony, wówczas Uczestnik nie będzie mieć możliwości realizacji Prawa i otrzymania Rozliczenia za dany Okres. Jeżeli dojdzie do spełnienia tego warunku, wysokość Rozliczenia będzie kalkulowana jako iloczyn wartości Wskaźnika i wskazanej w umowie stawki procentowej.

Jak wynika zatem z przedstawionego zdarzenia, przyznane Uczestnikom Prawo będzie prawem warunkowym, gdyż jego realizacja nie będzie pewna (tj. Uczestnik nie będzie mieć gwarancji otrzymania kwoty Rozliczenia) i uzależniona będzie od ziszczenia się określonych w Umowie warunków.

Uczestnik w momencie realizacji Prawa musi pełnić funkcję członka zarządu Spółki lub zajmować określone stanowisko kierownicze, a także nie może złożyć wypowiedzenia z pełnionej funkcji do momentu realizacji Prawa.

Przyznane Uczestnikom Prawa nie są zbywalne.

W celu weryfikacji, czy Prawa, które będą przyznawane, są instrumentem pochodnym w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz. U. z 2014 r., poz. 94), Spółka wystąpiła do niezależnego eksperta (pracownika naukowego) z prośbą o wydanie stosownej ekspertyzy. Status instrumentu pochodnego został przez niego potwierdzony w wydanej opinii.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że w jego ocenie, przyznane Uczestnikom Programu warunkowe Prawo do otrzymania w przyszłości kwoty rozliczenia pieniężnego stanowi pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 4a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Pogląd Wnioskodawcy wynika z opinii niezależnego eksperta (pracownika naukowego), która potwierdza takie stanowisko.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że stosunek prawny łączący Spółkę z Uczestnikami programu motywacyjnego (członkowie zarządu Spółki oraz kierownictwo najwyższego szczebla) to umowa o pracę (kierownicy, członkowie zarządu) lub powołanie (członkowie zarządu).

W ocenie Wnioskodawcy, za dzień poniesienia kosztu należy rozumieć dzień na który ujęto koszt, tzn. datę pod którą zaksięgowano dany koszt (dzień obciążenia wydatkiem wyniku Spółki), a nie datę dokonania księgowania (datę technicznego wprowadzenia informacji).

Zgodnie z informacjami podanymi we Wniosku kwota Rozliczenia ujęta będzie w księgach Spółki na ostatni dzień okresu rozliczeniowego, za który będzie wypłacana, niezależnie od tego kiedy zostanie wypłacona. W efekcie może się zdarzyć, iż księgowanie zostanie fizycznie dokonane już po zakończeniu okresu, natomiast pod datą ostatniego dnia danego okresu (postępowanie takie zgodne jest z przepisami o rachunkowości).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota Rozliczenia będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dacie jej poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota Rozliczenia będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dacie jej poniesienia.

Koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, kwota Rozliczenia będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dacie jej poniesienia.

Zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszelkie wydatki podatnika, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przepis ten stanowi jednocześnie, że do kosztów uzyskania nie zalicza się wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wszelkich wydatków pod warunkiem, iż:

• nie zostały one enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz, że
• istnieje związek pomiędzy ich poniesieniem a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.
  
  

Uzasadnieniem dla przyznania Uczestnikom Programu Praw jest m.in. funkcja motywacyjna, gdyż Uczestnicy stając się posiadaczami Praw są dodatkowo motywowani do działania nakierowanego na uzyskanie jak najlepszego poziomu danego Wskaźnika. Nie ma zatem wątpliwości, że wydatek na wypłatę Rozliczenia został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

O momencie zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje ich charakter, tj. stopień ich powiązania z przychodami podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Kwota Rozliczenia ujęta będzie w księgach Spółki na ostatni dzień okresu rozliczeniowego, za który będzie wypłacana, niezależnie od tego kiedy zostanie wypłacona. W tym też momencie, zdaniem Spółki, należy ją potrącić jako koszt podatkowy.

Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane w licznych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 czerwca 2013 r. (sygn. ILPB3/423-95/13-4/AO) organ uznał, że wydatki związane z realizacją programu motywacyjnego stanowią koszty pośrednie na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, potrącalne w momencie ich poniesienia. Analogiczne stanowisko prezentowane jest także m.in. przez DIS w Katowicach z 24.04.2015 r. sygn. IBPBI/2/4510-141/15/MS, czy też DIS w Katowicach z 18.08.2014 r. sygn. IBPB1/2/423-607/14/SD.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym bądź zdarzeniu przyszłym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Tut. Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.