Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-54/12-2/AF
z 3 kwietnia 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB2/436-54/12-2/AF
Data
2012.04.03



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek od czynności cywilnoprawnych --> Przedmiot opodatkowania --> Czynności podlegające opodatkowaniu


Słowa kluczowe
cesja wierzytelności
czynności cywilnoprawne
obowiązek podatkowy
podatek od czynności cywilnoprawnych
przejęcie długu


Istota interpretacji
Umowa wskazana we wniosku, nazwana przejęciem długu wynikającego z umowy pożyczki zawartej między osobą fizyczną X (pożyczkodawcą) i spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji Y (pożyczkobiorcą) jako niewymieniona w art. 1 ust. 1 ww. ustawy, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.



Wniosek ORD-IN 410 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku data wpływu 13.02.2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przejęcia długu wynikającego z umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.02.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przejęcia długu wynikającego z umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę nazwaną przejęciem długu wynikającego z umowy pożyczki zawartej między osobą fizyczną X (pożyczkodawcą) i spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji Y (pożyczkobiorcą). Transakcja będzie dokonywana w związku z procedurą likwidacji spółki Y, i będzie polegała na tym, że Wnioskodawca na mocy umowy przejmie dług Y w stosunku do X z tytułu pożyczki, a w konsekwencji Wnioskodawca będzie podmiotem zobowiązanym do zwrotu pożyczki wraz z odsetkami, zaś Y zostanie z długu zwolniony. Jednocześnie Y przeleje na rzecz Wnioskodawcy środki pieniężne uzyskane tytułem pożyczki od X (kwotę pożyczki). Pożyczkodawca X wyrazi zgodę na przejęcie długu Y przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z transakcją opisaną w stanie faktycznym powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, posłużenie się w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przez ustawodawcę zwrotem „podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne” oznacza, że zostały enumeratywnie wskazane wszystkie czynności cywilnoprawne, które podlegają temu podatkowi. Zatem brzmienie przepisu tworzy katalog zamknięty czynności opodatkowanych, a czynności cywilnoprawne, które nie zostały w nim wymienione w sposób wyraźny, nie podlegają opodatkowaniu omawianym podatkiem. Bez wątpienia bowiem intencją ustawodawcy było precyzyjne określenie czynności cywilnoprawnych nazwanych, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Za taką interpretacją przemawiają również stanowiska organów podatkowych i orzecznictwo sądów.

Umowa przejęcia długu nie została wskazana w art. 1 ustawy zawierającym katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wobec powyższego w ocenie Wnioskodawcy transakcja opisana w stanie faktycznym nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

  1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
  2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
  3. (uchylona),
  4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
  5. umowy dożywocia,
  6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
  7. (uchylona),
  8. ustanowienie hipoteki,
  9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
  10. umowy depozytu nieprawidłowego,
  11. umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę nazwaną przejęciem długu wynikającego z umowy pożyczki zawartej między osobą fizyczną X (pożyczkodawcą) i spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji Y (pożyczkobiorcą). Transakcja będzie dokonywana w związku z procedurą likwidacji spółki Y, i będzie polegała na tym, że Wnioskodawca na mocy umowy przejmie dług Y w stosunku do X z tytułu pożyczki, a w konsekwencji Wnioskodawca będzie podmiotem zobowiązanym do zwrotu pożyczki wraz z odsetkami, zaś Y zostanie z długu zwolniony. Jednocześnie Y przeleje na rzecz Wnioskodawcy środki pieniężne uzyskane tytułem pożyczki od X (kwotę pożyczki). Pożyczkodawca X wyrazi zgodę na przejęcie długu Y przez Wnioskodawcę.

Jak już wspomniano powyżej, katalog czynności cywilnoprawnych, ujęty w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter zamknięty. Zatem czynności cywilnoprawne, które nie zostały w nim wymienione w sposób wyraźny, nie podlegają opodatkowaniu omawianym podatkiem.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że umowa wskazana we wniosku, nazwana przejęciem długu wynikającego z umowy pożyczki zawartej między osobą fizyczną X (pożyczkodawcą) i spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji Y (pożyczkobiorcą) jako niewymieniona w art. 1 ust. 1 ww. ustawy, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj