Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-123/16/BJ
z 28 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. 2015, poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 lutego 2016 r. (data wpływu 23 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania na żądanie podmiotów korzystających ze strefy płatnego parkowania faktur VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania na żądanie podmiotów korzystających ze strefy płatnego parkowania faktur VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 5 kwietnia 2016 r. znak: IBPP3/4512-123/16/BJ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 18 kwietnia 2016 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Ś. S. M.) jest spółką celową utworzoną przez Gminę, która posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki. Uchwałą Rady Miejskiej nr XXVI/XXX/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie określenia strefy płatnego parkowania na drogach publicznych oraz zasad pobierania opłat za parkowanie na terenie miasta G., utworzono na terenie Miasta G. Strefę Płatnego Parkowania.

Na podstawie Uchwały nr XLIII/XXX/2014 Rady Miejskiej z dnia 8 maja 2014 r. w sprawie powierzenia Ś. S. M. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wykonywania części zadań własnych Gminy z zakresu telekomunikacji, powierzono Wnioskodawcy wykonywanie zadań polegających na pełnieniu funkcji operatora teletechnicznych urządzeń wielofunkcyjnych spełniających m.in. funkcję Punktu Informacji Administracji Publicznej wraz z parkomatami (zwanych dalej „PIAP”). Realizacja przedmiotowego zadania będzie wykonywana na zasadach zamówienia wewnętrznego „in house”.

Na podstawie § 8 ust. 2 uchwały nr V/80/2015 Rady Miejskiej z dnia 26 marca 2015 r. o zmianie uchwały Rady Miejskiej nr xxxx z dnia 25 października 2012 r. w sprawie określenia strefy płatnego parkowania na drogach publicznych oraz zasad pobierania opłat za parkowanie na terenie miasta G., Ś. S. M. Sp. z o.o. jako operatorowi teletechnicznemu urządzeń wielofunkcyjnych PIAP powierzono obowiązki Operatora Strefy Płatnego Parkowania w G. („Operatora SPP”).

Szczegółowy zakres zadań powierzonych Ś. S. M. Sp. z o.o. jako Operatorowi SPP został określony w Zarządzeniu nr 800/15 Prezydenta Miasta z dnia 30 kwietnia 2015 r. w sprawie powierzenia Ś. S. M. Sp. z o.o. pełnienia funkcji operatora strefy płatnego parkowania oraz określenia obowiązków Zarządu Dróg Miejskich. w zakresie pełnienia nadzoru nad funkcjonowaniem strefy płatnego parkowania, oraz w Porozumieniu Technicznym z dnia 23 lipca 2015 r. zawartym przez Gminę - Zarząd Dróg Miejskich ze Ś. S. M. Sp. z o.o. jako Operatorem SPP.

Ś. S. M. Sp. z o.o. zgodnie z zawartym Porozumieniem Technicznym jako Operator SPP przejęła obowiązki związane z pobieraniem opłat zryczałtowanych z tytułu „Abonament Mieszkańca”, opłat zryczałtowanych z tytułu „Ryczałtu wielodniowego”, opłat dodatkowych wnoszonych w terminie 7 dni od dnia nie uiszczenia opłaty parkingowej, opłat abonamentowych za wydzielone stanowisko postojowe zastrzeżone kopertą opłat za parkowanie w Strefie Płatnego Parkowania w G. za pośrednictwem modułu parkomatu PIAP. Wpływy z tytułu wszystkich pobieranych przez Operatora SPP opłat przekazywane są na rachunek bankowy Zarządu Dróg Miejskich będącego jednostką budżetową Miasta.

Za realizację powierzonych jako Operatorowi SPP zadań Wnioskodawca nie otrzymuje wynagrodzenia. Wnioskodawca otrzymuje jedynie rekompensatę poniesionych kosztów ustaloną zgodnie z wymogami określonymi w Decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych przyznanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (Decyzja KE/2012/21/UE).

Zasady ustalania wysokości rekompensaty dla Ś. S. M. Sp. z o.o. w G. z tytułu pełnienia czynności Operatora SPP stanowią załącznik do Porozumienia Technicznego z dnia 23 lipca 2015 r. zawartego przez Gminę G. - Zarząd Dróg Miejskich w G. ze Ś. S. M. Sp. z o.o. jako Operatorem SPP.

Korzystający ze strefy płatnego parkowania w G. będący zarówno osobami prawnymi jak i osobami fizycznymi domagają się od Operatora SPP wystawiania faktur VAT dokumentujących wniesione przez nich z tytułu korzystania ze strefy płatnego parkowania opłaty (np. ryczałt wielodniowy itd.).

Gdy tymczasem Wnioskodawca, któremu Gmina powierzyła jako podmiotowi wewnętrznemu zadania Operatora Strefy Płatnego Parkowania nie powinien być uznawany za podatnika podatku od towarów i usług, gdyż nie występuje w przedmiotowym przypadku w charakterze podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Wnioskodawca wystawia jednak na żądanie korzystających ze strefy płatnego parkowania z adnotacją zwolnione z VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako „podatnik VAT czynny” i składa deklaracje VAT. Opłaty za parkowanie w strefie płatnego parkowania będą pobierane na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych. Strefy płatnego parkowania zostały ustalone w związku z realizacją zadań własnych gminy m.in. z zakresu gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego oraz telekomunikacji. Odpłatne strefy parkowania są położone w pasach drogowych dróg publicznych. Opłaty parkingowe stanowią w 100% dochody Gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako Operator Strefy Płatnego Parkowania jest zobowiązany do wystawiania na żądanie podmiotów korzystających ze strefy płatnego parkowania faktur VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem wnioskodawcy opłaty pobierane w SPP w G. mieszczą się w zakresie działania Gminy jako organu władzy publicznej i podlegają wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Pobieranie opłat za korzystanie z dróg publicznych na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 listopada 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 460 ze zm.) jest formą sprawowania władztwa publicznego. Opłata parkingowa jest bowiem daniną publiczną określoną w akcie prawnym o randze ustawowej i nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną usługę. Z uwagi na powyższe opłaty parkingowe nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe potwierdza stanowisko wyrażone w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 grudnia 2002 r. sygn. P 6/02, a także w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2007 r. sygn. III SA/Wa 3645/06. Trybunał Konstytucyjny stanął bowiem w ww. wyroku na stanowisku, iż opłaty za parkowanie jako dochody publiczne jednostek samorządu terytorialnego stanowią rodzaj daniny publicznej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1515 ze zm.) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego należy do zadań własnych gminy. Z uwagi na powyższe Operator SPP, któremu powierzono jako spółce celowej (podmiotowi wewnętrznemu) wykonywanie części zadań własnych Gminy G. - realizuje zadania własne gminy nałożone odrębnymi przepisami.

Mając powyższe na uwadze należy w konsekwencji stwierdzić, iż Gmina zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług nie może być uważana za podatnika VAT. Również Wnioskodawca, któremu zostały powierzone zadania własne gminy - jako Operatorowi SPP, nie występuje w przedmiotowym przypadku w charakterze podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. W ocenie Wnioskodawcy fakt powierzenia mu jako podmiotowi komunalnemu m.in. poboru opłat parkingowych nie wpływa na status podatkowy tych opłat, albowiem Wnioskodawca działa w ramach władztwa administracyjnego jednostki samorządu terytorialnego i realizuje ciążące na niej zadania.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca nie jest zobowiązany na podstawie art. 15 ust.6 w związku z art. 106b ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług do wystawiania na żądanie korzystającego ze strefy płatnego parkowania faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r., Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Podatnikami – na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia organu władzy publicznej, jak i urzędów obsługujących te organy odwołując się jedynie do odrębnych przepisów nakładających obowiązek realizacji zadań o charakterze publicznym na te organy.

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2001 r. sygn. akt SK 18/00 pojęcie „władzy publicznej” w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym – ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.

Należy podkreślić, że pojęcia organu państwa oraz organu władzy publicznej nie są tożsame. W pojęciu „władzy publicznej” mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności.

Pojęcie „działania” organu władzy publicznej nie zostało konstytucyjnie zdefiniowane. W pojęciu tym mieszczą się zarówno zachowania czynne tego organu, jak i zaniechania. W zakresie działań czynnych organu władzy publicznej mieszczą się indywidualne rozstrzygnięcia, np. decyzje, orzeczenia i zarządzenia.

Natomiast w wyroku z dnia 10 grudnia 2002 r. sygn. akt P 6/02 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że opłaty za parkowanie wchodzą w skład danin publicznych w rozumieniu art. 217 Konstytucji.

Zatem opłata za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, będąc dochodem publicznym, jest świadczeniem o charakterze publicznoprawnym, czyli ma charakter daniny publicznej, co w konsekwencji wyklucza opodatkowanie tych czynności podatkiem od towarów i usług.

W podobnej kwestii wypowiedział się TSUE w wyroku z dnia 16 września 2008 r. C-88/07, który orzekł, że zgodnie z art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), krajowe, regionalne i lokalne organy władzy i inne podmioty prawa publicznego, nie są uważane za podatników w związku z działalnością, które podejmują i transakcjami, które zawierają jako organy władzy publicznej (…), aby przepis ten mógł zostać zastosowany muszą zostać spełnione łącznie dwie przesłanki, to znaczy działalność musi być wykonana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana jako organ władzy publicznej.”

Dalej w cyt. wyroku Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że jedynie w drodze odstępstwa od owej zasady ogólnej, niektóre rodzaje działalności o charakterze gospodarczym nie podlegają podatkowi VAT. Jedno z tych odstępstw zostało przewidziane w art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy, na podstawie którego działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego działające w charakterze organów władzy publicznej nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Odstępstwo to przewiduje głównie działalność wykonywaną przez podmioty prawa publicznego, działając w charakterze organów władzy publicznej, która będąc działalnością gospodarczą, jest ściśle związana z wykonywaniem prerogatyw władztwa publicznego. W tych okolicznościach nieopodatkowanie podatkiem VAT tych podmiotów z tytułu tej działalności najprawdopodobniej nie ma skutku antykonkurencyjnego, ponieważ działalność ta jest prowadzona przez sektor publiczny na zasadzie wyłączności.”

Ponadto w wyroku w sprawie C-446/98 pomiędzy Fazenda Püblica a Camara Municipal do Porto (Portugalia) Trybunał Sprawiedliwości wyjaśnił, że „najem miejsc parkingowych dla pojazdów jest działalnością władzy publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstwa Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, jeżeli jest ona wykonywana według szczególnego reżimu prawnego mającego zastosowanie do podmiotów prawa publicznego. Następuje to w przypadku, gdy prowadzenie tej działalności pociąga za sobą wykorzystanie uprawnień publicznych”. Trybunał zawarł w orzeczeniu wskazówki, jakimi należy się kierować, dokonując oceny czy czynność podlega prawu publicznemu i organy działają na zasadach odmiennych niż prywatni uczestnicy rynku. Stwierdził, że „Fakt, iż wykonywanie działalności takiej jak będąca przedmiotem w postępowaniu głównym, obejmuje wykorzystanie uprawnień publicznych takich jak zezwalanie lub zabranianie parkowania na drogach publicznych lub karanie grzywną za przekraczanie dopuszczalnego czasu parkowania, wskazuje, że podlega ona reżimowi prawa publicznego”. (Dyrektywa VAT 2006/112/WE, komentarz 2008 pod redakcją Jerzego Martini Unimex Wrocław 2008, str. 123).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1515 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Jednocześnie należy zauważyć, iż w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 460), organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad,
2. wojewódzkich – zarząd województwa,
3. powiatowych – zarząd powiatu,
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Zarządca drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2-4 i ust. 5, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca (art. 21 ust. 1 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

Opłatę tę pobiera się, zgodnie z art. 13b ust. 1 ww. ustawy, za postój pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 4 pkt 1 i 2 powołanej ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają:

1. pas drogowy – wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą;
2. droga – budowlę wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym.
   
   

Art. 13b ust. 3 i 4 ustawy o drogach publicznych, nakłada na radę gminy (radę miasta) obowiązek ustalenia stref płatnego parkowania, ustalenia wysokości opłaty za parkowanie w wyznaczonych strefach oraz trybu poboru tej opłaty.

Z powyższego wynika, że pobór opłat, w strefach płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych, jest zadaniem gminy nałożonym przez ustawę o drogach publicznych.

W myśl art. 13b ust. 7 ustawy o drogach publicznych, opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera zarząd drogi, a w przypadku jego braku - zarządca drogi.

Zgodnie z podanym już przepisem art. 13b ust. 3 ustawy o drogach publicznych, Rada gminy (rada miasta) na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zaopiniowany przez organy zarządzające drogami i ruchem na drogach, może ustalić strefę płatnego parkowania.

Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego.

Opłata parkingowa za parkowanie na drogach publicznych stanowi dochód gminy i mieści się w dochodach własnych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 885.). Dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Jednocześnie należy podkreślić, że przepisy cytowanej ustawy o drogach publicznych dotyczą wyłącznie stref płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych, tj. zlokalizowanych w pasie drogowym.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przez sprzedaż - stosownie do art. 2 pkt 22 ww. ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z ww. przepisów wynika zatem, że podmiot, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury.

Na mocy art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jednakże stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały określone w art. 106e ust. 1 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że fakturę wystawia sprzedawca, będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że na podstawie Uchwały nr xxxx Rady Miejskiej w sprawie powierzenia Ś. S. M. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wykonywania części zadań własnych Gminy z zakresu telekomunikacji, powierzono Wnioskodawcy wykonywanie zadań polegających na pełnieniu funkcji operatora teletechnicznych urządzeń wielofunkcyjnych spełniających m.in. funkcję Punktu Informacji Administracji Publicznej wraz z parkomatami. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako „podatnik VAT czynny” i składa deklaracje VAT. Opłaty za parkowanie w strefie płatnego parkowania będą pobierane na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych. Strefy płatnego parkowania zostały ustalone w związku z realizacją zadań własnych gminy m.in. z zakresu gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego oraz telekomunikacji. Odpłatne strefy parkowania są położone w pasach drogowych dróg publicznych. Opłaty parkingowe stanowią w 100% dochody Gminy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której pobór opłaty parkingowej stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (przepisami ustawy o drogach publicznych). Zatem pobierane opłaty za parkowanie w strefie płatnego parkowania pojazdów samochodowych stanowiące dochód Gminy – nie są wynagrodzeniem za świadczoną usługę, lecz opłatą mającą charakter daniny publicznej, a tym samym nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Stąd też, bez względu na formę w jakiej są pobierane opłaty za parkowanie (tj. „Abonament Mieszkańca”, opłat zryczałtowanych z tytułu „Ryczałtu wielodniowego”, opłat dodatkowych wnoszonych w terminie 7 dni od dnia nie uiszczenia opłaty parkingowej, opłat abonamentowych za wydzielone stanowisko postojowe zastrzeżone kopertą opłat za parkowanie w Strefie Płatnego Parkowania za pośrednictwem modułu parkomatu PIAP), a także bez względu na to czy pobór tych opłat następuje za pośrednictwem odrębnego podmiotu, jeśli pobrane kwoty stanowią w całości dochód Gminy, w sytuacji, gdy pobór ten stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (w przedmiotowej sprawie przepisami ustawy o drogach publicznych), Wnioskodawca jako organ władzy publicznej nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie występuje sytuacja, w której pobór opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (przepisami ustawy o drogach publicznych), zatem Wnioskodawca, który wykonuje te czynności jako organ władzy publicznej, nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji ww. opłaty pobierane przez Wnioskodawcę nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem brak podstaw by Wnioskodawca wystawiał faktury dokumentujące te czynności. Czynność ta, jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, winna być udokumentowana innym dokumentem niż faktura zarezerwowana dla dokumentowania czynności z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, np. notą obciążeniową.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.