INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24.08.2011 r. (data wpływu 29.08.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazywania towarów zużywanych przez pracowników, członków rady nadzorczej oraz kontrahentów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.08.2011 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazywania towarów zużywanych przez pracowników, członków rady nadzorczej oraz kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zakupuje towary typu kawa, herbata, napoje, soki, art. cukiernicze, itp. Towary te zużywane są na terenie firmy w ramach drobnego poczęstunku pracowników i przedstawicieli rady nadzorczej na naradach, szkoleniach itp. oraz na spotkaniach biznesowych z kontrahentami, jak również na potrzeby sekretariatu.

Zużycie ww. towarów Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem od towarów i usług, wystawiając faktury wewnętrzne. Na podstawie faktur VAT zakupu Podatnik odlicza podatek VAT naliczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie artykułów spożywczych pracownikom, członkom rady nadzorczej oraz kontrahentom zużytych na terenie zakładu pracy w ramach wypełniania obowiązków służbowych powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy zużycie towarów w ramach wykonywania obowiązków służbowych nie jest zużyciem na cele osobiste pracowników, członków rady nadzorczej i kontrahentów i w związku z tym nie rodzi obowiązku opodatkowania podatkiem VAT. Jednocześnie uprawnia do odliczenia podatku VAT od zakupu tych produktów. Ponadto wartość przekazywanych produktów lub zużytych jest niewielka i można je zakwalifikować do drobnych prezentów - do 10zł - których przekazanie wyłączone jest z opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj.– drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca zakupuje towary typu kawa, herbata, napoje, soki, art. cukiernicze, itp, które są zużywane na terenie firmy w ramach drobnego poczęstunku pracowników i przedstawicieli rady nadzorczej na naradach, szkoleniach itp. oraz na spotkaniach biznesowych z kontrahentami, jak również na potrzeby sekretariatu. Jednocześnie Podatnik wskazał, iż odlicza podatek naliczony zawarty w cenie ww. towarów.

Z analizy wyżej powołanego zapisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż nieodpłatne przekazanie i zużycie towarów podczas spotkań biznesowych na terenie zakładu, w tym na potrzeby sekretariatu nie podlega opodatkowaniu, gdyż bezpośredni beneficjent, którym jest kontrahent Wnioskodawcy jako osoba trzecia nie jest pracownikiem udziałowcem lub inną osobą wymienioną w przepisie wyżej powołanego art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do nieodpłatnego zużycia towarów przez pracowników Wnioskodawcy oraz członków rady nadzorczej, w takcie organizowanych na terenie zakładu zebrań, szkoleń, narad stwierdzić należy, iż osoby te należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w dyspozycji art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, lecz nieodpłatne zużycie towarów przez te osoby nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób, gdyż związane jest z funkcją pełnioną przez te osoby (członkowie rady nadzorczej) bądź ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy (pracownicy), a zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż zużycie artykułów spożywczych tj. kawy, herbaty, napoi, soków, art. cukierniczych itp., przez pracowników, członków rady nadzorczej bądź kontrahentów Spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.