Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-199/16/KG
z 19 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 16 marca 2016 r. (data wpływu 22 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Miejski Zarząd Dróg (dalej MZD) na nieruchomości gruntowej należącej do Gminy, a oddanej w trwały zarząd na rzecz MZD prowadzi parking i pobiera na nim opłaty za postój pojazdów samochodowych. Na parkingu tym został zamontowany elektroniczny system poboru opłat za postój (dalej elektroniczny system). Elektroniczny system składa się z terminala wjazdowego, wyjazdowego i kasy elektronicznej.

Przed zamontowaniem elektronicznego systemu opłaty były pobierane na tymże parkingu przez inkasentów wystawiających paragony za pomocą kasy fiskalnych. Obecnie parking obsługuje wyłącznie elektroniczny system bez udziału inkasentów.

Bilet parkingowy generowany przez system parkingowy nie zawiera informacji o opodatkowaniu kwoty za postój podatkiem VAT 23%. Stanowi jedynie potwierdzenie dokonania wpłaty i umożliwia wyjazd z parkingu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Kwestią budzącą wątpliwości nie jest opodatkowanie kwoty za postój na parkingu poza pasem drogi publicznej (bo taki podatek jest odprowadzany), lecz kwestia:

Czy bilet parkingowy generowany przez elektroniczny system powinien mieć znamiona paragonu fiskalnego?

Czy na bilecie parkingowym winna być informacja o naliczonym podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, bilet parkingowy drukowany za pomocą elektronicznego systemu parkingowego nie musi zawierać informacji o naliczonym podatku VAT. Ww. elektroniczny system nie drukuje paragonów fiskalnych i nie ma takiej konieczności – co wynika z treści pozycji nr 41 tabeli zamieszczonej w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. (poz. 1544).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 106a ust. 1 pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Stosownie do postanowień art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktura zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1–15 ustawy, powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem.
    
    

Ww. przepis określa niezbędne minimum elementów, które powinna zawierać faktura. Brak jest zatem przeszkód, aby faktura dokumentująca określoną transakcję, zawierała inne, dodatkowe elementy, które nie zostały wskazane w ww. katalogu. Zgodnie z brzmieniem powołanych przepisów, konieczne jest zatem, aby faktury, jako dokumenty potwierdzające rzeczywiste transakcje gospodarcze, zawierały nazwy określające strony transakcji, ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej.

Wskazać tutaj należy, że wśród dokumentów które ustawodawca uznaje za faktury zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzeniem Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie wystawiania faktur z dnia 3 grudnia 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1485), jest faktura wystawiana w formie biletu jednorazowego za przejazd autostradą płatną lub przejazd na odległość nie mniejszą niż 50 km, przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, która powinna zawierać:

1. numer i datę wystawienia;
2. imię i nazwisko lub nazwę podatnika;
3. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku;
4. informacje pozwalające na identyfikację rodzaju usługi;
5. kwotę podatku;
6. kwotę należności ogółem.
   
   

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

• imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
• numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
• numer kolejny wydruku;
• datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
• oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
• nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
• cenę jednostkową towaru lub usługi;
• ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
• wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
• wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
• wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
• łączną kwotę podatku;
• łączną kwotę sprzedaży brutto;
• oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
• kolejny numer paragonu fiskalnego;
• numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
• numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) – na żądanie nabywcy;
• logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
  
  

Odpowiadając na pytania Wnioskodawcy wskazać należy, że „bilet parkingowy” nie jest dokumentem potwierdzającym sprzedaż, jest on jedynie potwierdzeniem dokonania wpłaty za postój w strefie płatnego parkowania. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie odnoszą się do kwestii „biletu parkingowego”. Powyższe przepisy regulują jedynie kwestię prawidłowego dokumentowania sprzedaży fakturą VAT lub paragonem fiskalnym – określają niezbędne minimum elementów, jakie winny zawierać.

Zatem Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym bilet parkingowy drukowany za pomocą elektronicznego systemu parkingowego, nie musi zawierać informacji o naliczonym podatku VAT, ww. elektroniczny system nie drukuje paragonów fiskalnych i nie ma takiej konieczności.

Końcowo zauważa się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o braku obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej usług parkingowych świadczonych przy użyciu elektronicznego systemu poboru opłat, gdyż nie było to przedmiotem wniosku, nie zadano pytania w tym zakresie. Stwierdzenie to przyjęto jako element opisanego zdarzenia przyszłego i nie było przedmiotem oceny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.