Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-188/16/TJ
z 13 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn.zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 18 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 18 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z Postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 13 sierpnia 2013 r. Wnioskodawczyni zostało powierzone wykonywanie bieżącej pieczy nad małoletnią siostrą. Oboje jej rodzice mają ograniczoną władzę rodzicielską. Ponadto Wnioskodawczyni jest upoważniona do odbioru i dochodzenia świadczeń alimentacyjnych i innych przypadających siostrze. W roku podatkowym 2015 r., siostra Wnioskodawczyni była wyłącznie pod Jej opieką, w ogóle nie przebywała czasowo z żadnym z rodziców. Wnioskodawczyni samotnie wychowuje siostrę. Jej dochody w roku kalendarzowym 2015 nie przekroczyły kwoty 56 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji istnieje możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2015 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni taka ulga powinna Jej przysługiwać, gdyż siostra z Nią zamieszkuje i jest na Jej utrzymaniu, a ponadto zgodnie z Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 13 sierpnia 2013 r., zostało Jej powierzone wykonywanie bieżącej pieczy nad siostrą oraz odbiór i dochodzenie świadczeń przypadających małoletniej. Rodzicom natomiast została ograniczona władza rodzicielska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
      
      
      
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
      

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że podatnikowi – w sytuacji gdy nie jest rodzicem dziecka – przysługuje prawo do omawianej ulgi prorodzinnej tylko w sytuacji, gdy pełni funkcję opiekuna prawnego dziecka, które z nim zamieszkuje lub sprawuje opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej.

Kwestie opieki prawnej nad małoletnimi regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082 z późn. zm.). Zgodnie z art. 145 § 2 ww. Kodeksu, opiekę ustanawia sąd opiekuńczy, skoro tylko poweźmie wiadomość, że zachodzi prawny po temu powód. Opiekun sprawuje pieczę nad osobą i majątkiem pozostającego pod opieką; podlega przy tym nadzorowi sądu opiekuńczego (art. 155 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Natomiast przepisy dotyczące funkcjonowania rodziny zastępczej zostały zawarte w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 332 z późn. zm.).

Stosownie do art. 34 ww. ustawy, piecza zastępcza jest sprawowana w formie:

1. rodzinnej;
2. instytucjonalnej.

Natomiast w myśl art. 39 ust. 1 ww. ustawy, formami rodzinnej pieczy zastępczej są:

1. rodzina zastępcza:
   
   
   
   1. spokrewniona,
      
   2. niezawodowa,
      
   3. zawodowa, w tym zawodowa pełniąca funkcję pogotowia rodzinnego i zawodowa specjalistyczna;
      
      
      
   
   
2. rodzinny dom dziecka.
   

Z zacytowanych przepisów wynika, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia ulgi na każde małoletnie dziecko nie tylko własne, ale również na małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku wskazano, że Wnioskodawczyni na podstawie postanowienia sądu powierzone zostało wykonywanie bieżącej pieczy nad małoletnią siostrą. Rodzicom małoletniej ograniczona została władza rodzicielska. Wnioskodawczyni samotnie wychowuje siostrę, a Jej dochody w 2015 r. nie przekroczyły kwoty 56 000 zł.

W świetle przedstawionych przepisów oraz okoliczności faktycznych uznać należy, że Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia od podatku kwoty stanowiącej iloczyn miesięcy w danym roku, w którym Wnioskodawczyni sprawowała pieczę nad małoletnią siostrą i kwoty 92,67 zł, określonej w art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niewątpliwie bowiem Wnioskodawczyni pełniła wobec małoletniej siostry funkcję rodziny zastępczej, o której mowa w art. 27f ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. E. Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.