Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-238/16/MPŁ
z 3 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2016 r. (data wpływu 8 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2016 r. (data wpływu 31 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2016 r. (data wpływu 31 maja 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2014 r., Spółka (której Wnioskodawczyni była pracownikiem) uruchomiła program restrukturyzacji przedsiębiorstwa, w ramach której zaplanowano likwidację 362 stanowisk pracy, uzasadniając to koniecznością dostosowania poziomu i struktury zatrudnienia (centralizacja – zachowano tylko 5 lokalizacji) oraz potrzebą obniżenia kosztów operacyjnych działalności przedsiębiorstwa.

W ramach tej restrukturyzacji rozwiązano umowy z pracownikami w trybie ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników z dnia 13 marca 2003 r. na mocy uchwały Zarządu Spółki z dnia 27 stycznia 2014 r. (dalej jako: „Regulamin”).

Zgodnie z powyższym 30 września 2014 r. rozwiązany został z Wnioskodawczynią stosunek pracy na mocy porozumienia stron (art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy) z przyczyn niedotyczących pracownika zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz.844 z późn. zm.).

W porozumieniu ze związkami zawodowymi pracodawca utworzył Program Dobrowolnych Odejść, na mocy którego pracownik wyrażając zgodę na wcześniejsze rozwiązanie umowy o pracę, otrzyma w zależności od stażu pracy świadczenie (zgodnie z regulaminem „odszkodowanie ”), które zawiera w sobie i zaspokoi wszelkie roszczenie pracownika, związane z umową o pracę oraz jej rozwiązaniem, wynikające z powszechnie oraz wewnętrznie obowiązujących u pracodawcy przepisów prawa pracy, w szczególności z tytułu Umowy Społecznej dotyczącej zabezpieczenia prac i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji Grupy Kapitałowej.

Pracodawca od kwoty odszkodowania odprowadził zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, nie biorąc pod uwagę nowego brzmienia przepisu, zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r., a wypłaconych na podstawie regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r., Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.)

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że świadczenie opisane we wniosku uzyskała na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść. Stanowi on normatywne źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r., Kodeks Pracy z późn. zm.

Pracodawca w dokumencie na podstawie którego zostało przyznane wskazane we wniosku świadczenie pieniężne posługuje się pojęciem: „odszkodowanie”.

Wskazane we wniosku świadczenie pieniężne nie jest określane w prawie pracy jako odprawa lub odszkodowanie z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę.

Wskazane we wniosku świadczenie pieniężne nie jest odprawą pieniężną wypłaconą na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zadośćuczynienia – odszkodowania pracownicze, których wysokość i zasady ustalania wynikające z odrębnych ustaw, a także – zgodnie z nowym brzmieniem – z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów wynikających wprost z Kodeksu pracy i powyższych regulaminów, są zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych na skutek nowelizacji ustawy z dnia 1 stycznia 2015 r. (ale mającej zastosowanie do dochodów osiągniętych już w 2014 r.) na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy i PIT ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT w znowelizowanym brzmieniu, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r. (mającej zastosowanie do dochodów osiągniętych już w 2014 r.) wprost przewiduje zwolnienie od opodatkowania kwot odszkodowań lub zadośćuczynień, których wysokość lub zasady ustalania wynikają m.in. z postanowień układów zbiorowych pracy, czy innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów regulowanych przez przepisy Kodeksu pracy.

Wypłata odszkodowania, która nastąpiła na podstawie porozumienia zbiorowego, które zostało zawarte na czas określony stosownie do treści ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, Kodeksu pracy oraz Kodeksu cywilnego.

Taka wypłata spełnia warunki zwolnienia określone w obecnie obowiązującym stanie prawnym. Tak wynika również z wielu wydanych interpretacji indywidualnych (przykładowo: IPPB4/415-825/14-3/JK wyd. przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie, IBPB-2-1/4511-167/15/MD wyd. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach).

Zapytanie odnośnie zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, od powyższych odszkodowań zostało również skierowane od płatnika tychże podatków odnoszące się do zdarzeń przyszłych. Spółka ta otrzymała odpowiedź od Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, potwierdzającą zwolnienia od podatku PIT odszkodowań dla pracowników, o których mowa w zapytaniu Wnioskodawczyni (IPPB4/4511-1122/15-4/JK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Przepis ten w powołanym wyżej brzmieniu – zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) – ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu.

Art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro – jak wskazuje Wnioskodawczyni – otrzymała – tytułem odszkodowania – jednorazowe świadczenie pieniężne z tytułu rozwiązania stosunku pracy, którego zasady ustalania wynikały wprost z Porozumienia zawartego przez Pracodawcę ze związkami zawodowymi będącego normatywnym źródłem prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy, to spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego kwota świadczenia, wypłaconego Wnioskodawczyni, korzysta z ww. zwolnienia przedmiotowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że wydając na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej interpretację indywidualną organ podatkowy opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w związku z czym nie prowadzi postępowania dowodowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.