INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 05.03.2012 r. (data wpływu 09.03.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sposobu prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.03.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sposobu prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

„R.” S.A. prowadzi działalność w zakresie wytwarzania i dystrybucji ciepła. Głównym produktem wykorzystywanym do celów opałowych jest węgiel energetyczny, sklasyfikowany pod kodem CN-2701. Produkcja odbywa się w dwóch wydziałach grzewczych zlokalizowanych na terenie miasta Radomia. Zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 8 Ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 roku (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z poźn. zm.) Spółka podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego.

Warunkiem zwolnienia od podatku akcyzowego jest prowadzenie ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem.

Ewidencja wyrobów węglowych w Spółce prowadzona jest w formie papierowej na mocy art. 31a ust. 5 Ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 roku (Dz. U. z 2011 r. Nr 232, poz. 1378 z późn. zm.). Zawiera wszystkie dane określone w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 z późn. zm.).

Podstawą do dokonywania wpisów zużycia wyrobów akcyzowych jest raport dobowy zużycia opału, sporządzany przez kierowników Wydziałów Grzewczych: TC I, TC II i przekazywany do osób zajmujących się prowadzeniem ewidencji wyrobów węglowych w Spółce.

Wpis do ewidencji następuje niezwłocznie po zużyciu wyrobów węglowych, nie później jednak niż następnego dnia zgodnie z § 4 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W przyszłości Spółka zamierza dokonywać wpisu ilości zużytego opału raz w miesiącu po zweryfikowaniu jej podczas dokładnej i rzeczywistej kontroli, na podstawie przedłożonych raportów z poszczególnych Wydziałów Grzewczych oraz dokumentów powiązanych z procesem zakupu i dystrybucji opału w Spółce, dokumentujących dzienne zużycie wyrobów węglowych.

Czy stanowisko Spółki jest zgodne z obowiązującymi przepisami w tym zakresie...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wprowadzone w 2012 roku nowe regulacje dot. kwestii związanych z opodatkowaniem wyrobów węglowych podatkiem akcyzowym, mają wpływ na proces zakupu opału, który funkcjonuje w Spółce. Nadzór, monitorowanie to działania, które są wykonywane w ramach tego procesu. Możliwość wpisywania zużycia wyrobów węglowych raz w miesiącu pozwoli Spółce na precyzyjne wypełnianie proceduralnych działań.

Spółka uważa, że wprowadzenie danych do ewidencji zużycia wyrobów węglowych raz w miesiącu jest zgodne z § 4 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wyrobami węglowymi – stosownie do zapisu ust. 1 pkt 1a powyższego artykułu - są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ww. ustawy.

W załączniku tym wymieniono:

1. w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
2. w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,
3. w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
   
   

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Zasadą jest zatem, iż obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej ustawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady stosując zwolnienia.

I tak, zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

W świetle art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez zakłady energochłonne do celów opałowych.

Przez zakłady energochłonne - w myśl ust. 10 wskazanego artykułu - rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z kolei podmiotem zużywającym jest - w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a) ustawy - podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Stosownie do zapisu art. 31a ust. 4 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 5-7 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 4, może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia.

Ewidencja, o której mowa w ust. 4, powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych.

Ewidencja, o której mowa w ust. 4, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Szczegółowy zakres danych, jakie powinna zawierać ewidencja wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy oraz sposób jej prowadzenia został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 ze zm.).

Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia, ewidencja, o której mowa w art. 31a ust. 4 i art. 32 ust. 5 pkt 3 ustawy, zawiera:

1. dane dotyczące ilości wyrobów zwolnionych:
   1. nazwę wyrobów oraz ich kod CN,
   2. ilość opakowań oraz ich numery identyfikacyjne, jeżeli zostały nimi oznaczone,
   3. ilość wysłanych lub otrzymanych wyrobów zwolnionych, w tym ilość wyrobów zwolnionych zużytych na cele uprawniające do ich zwolnienia od akcyzy, oraz ich łączną ilość, obliczoną narastająco od początku roku kalendarzowego;
2. informację odpowiednio o dacie wysłania, otrzymania wyrobów zwolnionych lub ich zużycia;
3. informację o dacie wystawienia i numerach identyfikujących dokument dostawy albo dokument, o którym mowa w art. 32 ust. 10 ustawy, na podstawie których wyroby zwolnione zostały wysłane, otrzymane lub zużyte;
4. informację o adresie miejsca odbioru wyrobów zwolnionych.
   
   

Z kolei zgodnie z uregulowaniem § 3 ust. 2a rozporządzenia, ilość wyrobów węglowych wysłanych, otrzymanych lub zużytych wpisuje się do ewidencji według kodów CN w 1000 kg w sposób umożliwiający obliczenie ilości tych wyrobów.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia, ewidencję prowadzi się dla okresów obejmujących rok kalendarzowy. Dane do ewidencji wpisuje się chronologicznie.

W myśl § 4 ust. 2 rozporządzenia, wpisanie do ewidencji danych, o których mowa w § 3, powinno nastąpić, odpowiednio:

1. przed wyprowadzeniem wyrobów zwolnionych ze składu podatkowego;
2. niezwłocznie po otrzymaniu wyrobów zwolnionych, nie później jednak niż następnego dnia po ich odebraniu;
3. niezwłocznie po zużyciu wyrobów zwolnionych na cele uprawniające do zwolnienia, nie później jednak niż następnego dnia po ich zużyciu;
4. niezwłocznie po wystawieniu dokumentu dostawy albo dokumentu, o którym mowa w art. 32 ust. 10 ustawy, nie później jednak niż następnego dnia po ich wystawieniu.
   
   

Zgodnie z § 4 ust. 4 rozporządzenia, dopuszcza się wpisanie do ewidencji ilości zużytych wyrobów węglowych raz w miesiącu, po zweryfikowaniu jej podczas dokładnej i rzeczywistej kontroli zużycia.

Z treści wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie wytwarzania i dystrybucji ciepła. Głównym produktem wykorzystywanym do celów opałowych jest węgiel energetyczny sklasyfikowany pod kodem CN 2701. Zużywane przez Spółkę (zakład energochłonny) wyroby węglowe korzystają ze zwolnienia od podatku akcyzowego. Spółka prowadzi (w formie papierowej) ewidencję wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem.

Obecnie Spółka dokonuje wpisów niezwłocznie po zużyciu wyrobów węglowych na cele uprawniające do zwolnienia, nie później jednak niż następnego dnia po ich zużyciu.

W przyszłości Spółka zamierza dokonywać wpisu ilości zużytego opału raz w miesiącu po zweryfikowaniu jej podczas dokładnej i rzeczywistej kontroli, na podstawie przedłożonych raportów oraz dokumentów powiązanych z procesem zakupu i dystrybucji opału w Spółce, dokumentujących dzienne zużycie wyrobów węglowych.

Wątpliwości Spółki dotyczą prawidłowości ww. postępowania.

Odnosząc powyższą sytuację do cytowanych przepisów stwierdzić należy, że w wyżej opisanej ewidencji należy wykazywać ilość wyrobów zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, w sposób umożliwiający ich sprawną identyfikację oraz śledzenie ich przemieszczania i przeznaczenia. Rozporządzenie określa szczegółowo dane, które należy wprowadzać do ewidencji oraz termin i sposób ich wprowadzania, z uwzględnieniem formy, w której ewidencja jest prowadzona (papierowa lub elektroniczna).

Ewidencja wyrobów zwolnionych przez podmiot zużywający powinna zatem być prowadzona w sposób zgodny z powyższymi przepisami. Wyjaśnić przy tym należy, iż powyższe przepisy wymagają, żeby wpisów danych do ewidencji dokonywano niezwłocznie po otrzymaniu wyrobów zwolnionych, nie później jednak niż następnego dnia po ich odebraniu oraz niezwłocznie po zużyciu wyrobów zwolnionych przez podmiot zużywający. Jednakże podmiot zużywający wyroby węglowe ma możliwość wpisywania do ewidencji zużytej ilości tych wyrobów raz w miesiącu, zgodnie z § 4 ust. 4 rozporządzenia.

Uwzględniając powyższe, w zaistniałej sytuacji Spółka, jako podmiot zużywający wyroby węglowe, może dokonywać wpisu ilości zużytego opału w sposób opisany we wniosku, tj. raz w miesiącu po zweryfikowaniu tej ilości podczas dokładnej i rzeczywistej kontroli, na podstawie raportów oraz dokumentów powiązanych z procesem zakupu i dystrybucji opału w Spółce, dokumentujących dzienne zużycie wyrobów węglowych.

Zatem stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.