Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-623/16-2/JK2
z 4 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 643, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 16 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi prorodzinnej na pasierba – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi prorodzinnej na pasierba.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Żona Wnioskodawcy była i jest na Jego utrzymaniu (nie pracowała i nie pracuje). Wnioskodawca nie rozlicza się z żoną wspólnie, gdyż prowadzi dodatkową działalność gospodarczą i rozlicza się ryczałtem. Oprócz tego Wnioskodawca rozlicza się na zasadach ogólnych z podstawowej pracy (PIT-37). Ojciec dziecka żony Wnioskodawcy (pasierba) nie był pozbawiony praw rodzicielskich, ale też zupełnie nie interesował się dzieckiem, nie płacił alimentów i nie utrzymywał kontaktów. Żona i pasierb wcześniej posiadali obywatelstwo Ukrainy i mieszkali we Lwowie. Wnioskodawca wcześniej też posiadał obywatelstwo Ukrainy. Wnioskodawca mieszka i pracuje w Polsce. Żona i pasierb przyjechali do Wnioskodawcy, do Polski w 2008 roku i od tamtej pory mieszkają razem. Aby pasierb mógł uzyskać zezwolenie na pobyt w Polsce i zamieszkać w Polsce przy niepracującej matce, Wnioskodawca musiał notarialnie przed Urzędem Wojewódzkim podpisać zobowiązanie, że będzie opiekować się swoim pasierbem oraz, że weźmie go na utrzymanie i będzie wypłacać mu rentę w wysokości 450 złotych miesięcznie. Gdyby nie takie zobowiązanie pasierb nie uzyskałby zezwolenia na pobyt w Polsce. Z zobowiązania tego Wnioskodawca się wywiązywał. Zaczynając od 2009 roku pasierb faktycznie i fizycznie był na utrzymaniu Wnioskodawcy, mieszkał razem z Nim, chodził do szkoły. Od 2009 roku pasierb i żona byli na ubezpieczeniu zdrowotnym Wnioskodawcy. W 2015 roku wszyscy dostali obywatelstwo Polski, przeprowadzili się do innej miejscowości i nadal mieszkają wszyscy razem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może w rozliczeniu PIT-37 za 2011 rok skorzystać z ulgi na pasierba (dziecko) i odliczyć od podatku 1112,04 złotych?

Zdaniem Wnioskodawcy, rozliczając się za 2011 rok (PIT-37) może skorzystać z ulgi na pasierba (dziecko) i dokonać odliczenia od podatku w wysokości 1112,04 złotych ponieważ:

1. Od 2009 roku on był faktycznie i fizycznie pod opieką Wnioskodawcy, on i jego matka (żona Wnioskodawcy) byli na Jego utrzymaniu.
2. Pasierb nie dostawał alimentów od swojego ojca, a Wnioskodawca przed Urzędem Wojewódzkim notarialnie zobowiązał się utrzymywać go i wypłacać mu rentę w wysokości 450 zł miesięcznie. Bez takiego zobowiązania pasierb nie dostałby zezwolenia na pobyt w Polsce. Wnioskodawca faktycznie to zobowiązanie wykonał.
3. Pasierb od 2009 roku mieszkał i nadal mieszka w jednym mieszkaniu z Wnioskodawcą i ze swoją matką (żoną Wnioskodawcy), która nie pracowała i też była na utrzymaniu Wnioskodawcy.
4. Pasierb korzystał i nadal korzysta z ubezpieczenia zdrowotnego Wnioskodawcy.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2009 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję, albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński (art. 27f ust. 2 ww. ustawy).
   
   

W myśl art. 27f ust. 4 cyt. ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 ww. ustawy).

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

1. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
   
2. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

- w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zgodnie z art. 121 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.), przez przysposobienie powstaje między przysposabiającym a przysposobionym taki stosunek, jak między rodzicami a dziećmi. W myśl art. 117 § 1 ww. Kodeksu przysposobienie następuje przez orzeczenie sądu opiekuńczego na żądanie przysposabiającego.

Przysposobienie to w sensie prawnym przyjęcie obcego dziecka do rodziny. Dziecko uzyskuje wszystkie przywileje członka rodziny, a rodzice otrzymują nad nim władzę rodzicielską.

Przysposobienie nie oznacza wzięcia dziecka "na wychowanie", lecz przyjęcie go jako własnego dziecka. Pociąga natomiast za sobą szereg skutków prawnych, takich jak:

• zmiana nazwiska dziecka na to, które posiadają rodzice adopcyjni (sporządzany jest nowy akt urodzenia dziecka), (art. 122 ww. Kodeksu)
  
• nabycie przez przysposobionego wszystkich praw majątkowych związanych z nową rodziną (włącznie z dziedziczeniem), (art. 121 ww. Kodeksu)
  
• ustanie wszelkich praw i zobowiązań dziecka wobec rodziny naturalnej i nabycie tychże w stosunku do rodziny adopcyjnej (np. prawa alimentacyjne) (art. 123 ww. Kodeksu).
  
  

Zatem pełne przysposobienie dziecka oznacza wzięcie przez rodziców adopcyjnych całkowitej odpowiedzialności za rozwój i wychowanie dziecka, tak jak ma to miejsce w przypadku dziecka własnego.

Przytoczone regulacje ustawowe wskazują wyraźnie, że podstawowym kryterium skorzystania z prawa do odliczenia ulgi jest wychowanie dziecka przez podatnika w danym roku podatkowym, pod warunkiem, że istnieje między dzieckiem a podatnikiem więź prawna wynikająca z bycia biologicznym rodzicem lub stosunku przysposobienia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że żona Wnioskodawcy była i jest na Jego utrzymaniu (nie pracowała i nie pracuje). Wnioskodawca nie rozlicza się z żoną wspólnie, gdyż prowadzi dodatkową działalność gospodarczą i rozlicza się ryczałtem. Oprócz tego Wnioskodawca rozlicza się na zasadach ogólnych z podstawowej pracy (PIT-37). Ojciec dziecka żony Wnioskodawcy (pasierba) nie był pozbawiony praw rodzicielskich, ale też zupełnie nie interesował się dzieckiem, nie płacił alimentów i nie utrzymywał kontaktów. Żona i pasierb wcześniej posiadali obywatelstwo Ukrainy i mieszkali we Lwowie. Żona i pasierb przyjechali do Wnioskodawcy, do Polski w 2008 roku i od tamtej pory mieszkają razem. Aby pasierb mógł uzyskać zezwolenie na pobyt w Polsce i zamieszkać w Polsce przy niepracującej matce, Wnioskodawca musiał notarialnie przed Urzędem Wojewódzkim podpisać zobowiązanie, że będzie opiekować się swoim pasierbem oraz, że weźmie go na utrzymanie i będzie wypłacać mu rentę w wysokości 450 złotych miesięcznie. Gdyby nie takie zobowiązanie pasierb nie uzyskałby zezwolenia na pobyt w Polsce. Z zobowiązania tego Wnioskodawca się wywiązywał. Zaczynając od 2009 roku pasierb faktycznie i fizycznie był na utrzymaniu Wnioskodawcy, mieszkał razem z Nim, chodził do szkoły. Od 2009 roku pasierb i żona byli na ubezpieczeniu zdrowotnym Wnioskodawcy. Wnioskodawca chciałby skorzystać z ulgi prorodzinnej na pasierba w rozliczeniu rocznym za 2011 r.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że z treści art. 27f ust.1 ustawy jednoznacznie wynika, że prawo do ulgi przysługuje osobom sprawującym władzę rodzicielską nad dziećmi lub też sprawującym nad nimi opiekę w oparciu o inne instytucje prawne (prawny opiekun, rodzina zastępcza). Macocha lub ojczym, jeżeli nie przysposobią dziecka drugiego małżonka, nie mają prawa skorzystać z ulgi z tytułu wychowywania tego dziecka nawet wtedy, gdy faktycznie się nim zajmują i ponoszą jego koszty utrzymania.

Wobec powyższego, Wnioskodawca nie może skorzystać z ulgi na pasierba w rozliczeniu rocznym za 2011 r., gdyż prawnie go nie przysposobił.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.