Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-695/16-2/GF
z 21 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z poźn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 17 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Do końca bieżącego roku Wnioskodawczyni zamierza przekazać na rzecz parafii kościoła katolickiego w XXX pw. Św. z przeznaczeniem na działalność charytatywno- opiekuńczą darowiznę w kwocie 10.000,00 zł. Gotówka zostanie przekazana przelewem na rachunek bankowy za pokwitowaniem. Parafia w ramach swej działalności statutowej przeznaczy otrzymaną kwotę na przekazanie za granicę pomocy ofiarom wojennym, klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie czyli w ramach prowadzonej działalności charytatywno-opiekuńczej realizowanej przez kościół określonej w art. 39 ustawy z 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (…). Przy czym, z uwagi z uwagi na panującą sytuację wojny na Ukrainie, otrzymane pieniądze zostaną wywiezione za granicę przez osobę duchowną, bez pośrednictwa banku. Udokumentowaniem zdarzenia będzie oświadczenie osoby duchownej wywożącej pieniądze i organizującej pomoc na Ukrainie (poza granicami kraju w innych miejscach). Parafia, której Wnioskodawczyni daruje gotówkę sporządzi sprawozdanie i przekaże to sprawozdanie Wnioskodawczyni przed upływem 2 lat od daty darowania z uszczegółowieniem, że pieniądze parafia przekazała księdzu organizującemu pomoc dla potrzebujących poza granicami Rzeczpospolitej, w dniu Parafia w swoim statucie ma tego rodzaju działalność zarejestrowaną. Kwota planowanej darowizny stanowi około 25% dochodów rocznych Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy możliwe będzie odliczenie całej przekazanej kwoty darowizny od dochodu na podstawie art. 26 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mając takie, wyżej wymienione, dowody na podstawie art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazana darowizna za potwierdzeniem odbioru na działalność charytatywno-opiekuńczą Kościoła Katolickiego, na rachunek, następnie przeznaczona na pomoc ofiarom wojny poza granicami RP, podlega w całości wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni uzasadnia swoje stanowisko tym, że darowiznę przelano (zostanie przelana na rachunek za pokwitowaniem), zostanie sporządzone sprawozdanie z wydatkowania otrzymanej kwoty i w terminie, przed upływem 2 lat wręczone darczyńcy, a więc zostaną spełnione przesłanki art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunkach Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29 poz. 154 z późn zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

1. określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e,
   
2. kultu religijnego,
   
3. krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. u. Nr 106, poz. 681, z późn. zm.), w wysokości ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew określonego przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy,

- w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

Natomiast art. 26 ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy stanowi, że wysokość wydatków na cele określone w art. 26 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:

1. dowodu wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy - w przypadku darowizny pieniężnej;
2. dowodu, z którego wynikają dane identyfikujące darczyńcę oraz wartość przekazanej darowizny wraz z oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu - w przypadku darowizny innej niż pieniężna lub innej niż określona w ust. 1 pkt 9 lit. c).
   
   

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 6d zasady określone w ust. 7 tego artykułu stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r., poz. 239) sfera zadań publicznych obejmuje m.in. zadania w zakresie działalności charytatywnej. Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie – działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego.

Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1169), które stanowi, że darowizny na kościelną działalność charytatywno - opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy:

• pokwitowanie odbioru, oraz
  
• w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny – sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą.
  
  

W odniesieniu do darowizn na inne cele niż kościelna działalność charytatywno-opiekuńcza mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe uwzględniające ograniczenie wysokości darowizny podlegającej odliczeniu od dochodu.

Tymczasem darowizny na działalność charytatywno – opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne, zgodnie z zasadą „lex specialis derogat legi generali” są w całości (w pełnej wysokości bez ograniczeń, bezlimitowo) wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, nie zawierają definicji darowizny, wobec czego wypada odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego. W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Na podstawie zaś art. 5 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, w skład struktury organizacyjnej Kościoła wchodzą osoby prawne wymienione w art. 6-10.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 5 przytoczonej ustawy, do kategorii terytorialnych jednostek organizacyjnych Kościoła Katolickiego posiadających przymiot osobowości prawnej zalicza się parafie.

Ponadto, jak wskazano w art. 38 ust. 1 ustawy, osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej. Natomiast ww. działalność obejmuje – zgodnie z art. 39 przytoczonej ustawy – w szczególności:

1. prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki,
2. prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych oraz aptek,
3. organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa,
4. organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności,
5. prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk,
6. udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie,
7. krzewienie idei pomocy bliźnim i postaw społecznych temu sprzyjających,
8. przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie.
   
   

Ujęty w analizowanym przepisie katalog ma jedynie charakter przykładowy.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, do końca bieżącego roku Wnioskodawczyni zamierza przekazać na rzecz parafii kościoła katolickiego z przeznaczeniem na działalność charytatywno-opiekuńczą darowiznę w formie pieniężnej. Gotówka zostanie przekazana przelewem na rachunek bankowy za pokwitowaniem. Parafia w ramach swej działalności statutowej przeznaczy otrzymaną kwotę na przekazanie za granicę pomocy ofiarom wojennym, klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie czyli w ramach prowadzonej działalności charytatywno-opiekuńczej realizowanej przez kościół określonej w art. 39 ustawy z 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (…). Przy czym z uwagi z uwagi na panującą sytuację wojny na Ukrainie, otrzymane pieniądze zostaną wywiezione za granicę przez osobę duchowną, bez pośrednictwa banku. Udokumentowaniem zdarzenia będzie oświadczenie osoby duchownej wywożącej pieniądze i organizującej pomoc na Ukrainie (poza granicami kraju w innych miejscach). Parafia, której Wnioskodawczyni daruje sporządzi sprawozdanie i przekaże to sprawozdanie Wnioskodawczyni przed upływem 2 lat od daty darowania.

Parafia w swoim statucie ma zarejestrowaną tego rodzaju działalność. Kwota planowanej darowizny stanowi około 25% dochodów rocznych Wnioskodawczyni.

Zatem w niniejszej sprawie do przekazanej darowizny jako darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, będzie miał zastosowanie art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej i art. 26 ust. 6d oraz ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze ww. przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że darowizna przekazana przez Wnioskodawczynię na cele działalności charytatywno- opiekuńczej na rzecz parafii w całości będzie podlegała wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.