INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2011r. (data wpływu do tut. Biura 02 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży budynku mieszkalnego wybudowanego na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, które następnie przekształcono w prawo własności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 grudnia 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży budynku mieszkalnego wybudowanego na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, które następnie przekształcono w prawo własności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest krajową osobą fizyczną opodatkowaną progresywnie, według skali podatkowej. Nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej. Nie jest też podatnikiem podatku VAT. Wraz z żoną pozostaje w ustawowej wspólności majątkowej. W dniu 05 listopada 1990r. wraz z żoną został wieczystym użytkownikiem działki nr 2252. Na wniosek małżonków z dnia 24 czerwca 2011r. prawo wieczystego użytkowania zostało przekształcone w prawo własności tej działki. Decyzja stała się ostateczna w dniu 15 lipca 2011r. Działka nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość jest zabudowana budynkiem mieszkalnym – w stanie surowym otwartym. Budynek ten został wzniesiony w 1994r. w oparciu o pozwolenie na budowę z 1992r. W dniu 28 września 2011r. małżonkowie sprzedali całą nieruchomość, tj. działkę zabudowaną budynkiem mieszkalnym w stanie surowym otwartym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, nabytej jako użytkowanie wieczyste w 1990r., które w dniu 15 lipca 2011r. zostało przekształcone w prawo własności, spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, nabytej jako użytkowanie wieczyste w 1990r., które to prawo w dniu 15 lipca 2011r. zostało przekształcone w prawo własności (w rozumieniu ustawy z dnia 12 października 2005r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości) nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca za datę nabycia nieruchomości uznaje datę 05 listopada 1990r. Tym samym okres o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z końcem 1994r. W związku z faktem, iż od końca roku kalendarzowego, w którym małżonkowie nabyli prawo użytkowania wieczystego nieruchomości do momentu jej sprzedaży minęło ponad pięć lat przychód z jej zbycia nie będzie stanowić źródła przychodów w rozumieniu art. 10 ust.1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca przywołuje interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2010r. Znak: IPPB2/415-479/10-4/MG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z powyższego wynika, iż w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment ich nabycia lub wybudowania, aby ustalić czy powstało źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca:

• w dniu 05 listopada 1990r. nabył w użytkowanie wieczyste działkę, na której w 1994r. został wybudowany budynek mieszkalny w stanie surowym otwartym,
• w dniu 24 czerwca 2011r. przekształcił wieczyste użytkowanie w prawo własności,
• w dniu 15 lipca 2011r. sprzedał przedmiotową nieruchomość.
  
  

Aby zatem w przedmiotowej sprawie móc dokonać oceny czy sprzedaż nieruchomości spowoduje po stronie wnioskodawcy powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma ustalenie momentu, od którego należy liczyć bieg pięcioletniego okresu, o którym mowa w cytowanym wyżej art 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ powołana ustawa nie zawiera definicji nieruchomości jak również nie reguluje kwestii prawa użytkowania wieczystego w związku z tym należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego.

I tak zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności – sytuację taką przewidują przepisy o użytkowaniu wieczystym. Natomiast budynki trwale związane z gruntem stanowią część składową gruntu i na mocy art. 47 § 1 ww. Kodeksu cywilnego nie mogą być odrębnymi przedmiotami własności. Z powyższego wynika zatem, że budynek tylko wówczas nie stanowi odrębnego przedmiotu własności, jeżeli posiadaczowi gruntu, na którym jest wzniesiony przysługuje prawo własności tego gruntu.

Pojęcie użytkowania wieczystego zawarte zostało w art. 232 § 1 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym. Natomiast w myśl art. 235 Kodeksu cywilnego właścicielem budynku mieszkalnego wybudowanego na działce gruntu oddanej w użytkowanie wieczyste jest użytkownik wieczysty działki gruntu. W tym przypadku prawo własności budynku mieszkalnego związane jest z prawem użytkowania wieczystego gruntu i prawa te mogą być sprzedawane tylko razem. Użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym, którego przedmiotem może być grunt stanowiący własność Skarbu Państwa, gminy lub związku międzygminnego. Zakres i sposób określenia treści prawa wieczystego użytkowania zbliża je do prawa własności dzięki wyraźnym odesłaniom zawartym w art. 234 i art. 237 ustawy Kodeks cywilny.

Możliwe jest przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności. Zasady i tryb takiego przekształcenia reguluje ustawa z dnia 29 lipca 2005r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności (Dz. U. z 2005r. Nr 175, poz. 1459 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości wydaje:

1. starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej – w przypadku nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, w tym również nieruchomości, w stosunku do których prawo własności Skarbu Państwa wykonują inne państwowe osoby prawne;
2. wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa – odpowiednio w przypadku nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego
   
   

Prawo użytkowania wieczystego przekształca się w prawo własności nieruchomości z dniem, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna. Decyzja ta stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej – art. 3 ust. 2 ww. ustawy.

W przypadku przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności za datę nabycia nieruchomości, od której upływa 5-letni termin określony w powołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można uznać momentu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie aktu administracyjnego jakim jest decyzja administracyjna. Jest to bowiem tylko zmiana formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w chwili zawarcia umowy o ustanowieniu (nabyciu) prawa wieczystego użytkowania.

W świetle powołanych przepisów sprzedaż nieruchomości nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli minął okres 5 letni liczony od końca roku kalendarzowego, w którym zostało nabyte prawo użytkowania wieczystego, a nie od końca roku kalendarzowego, w którym prawo to zostało przekształcone w prawo własności. Moment przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie aktu administracyjnego jakim jest decyzja administracyjna jest jedynie zmianą formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w chwili zawarcia umowy o ustanowieniu (nabyciu) prawa wieczystego użytkowania.

W przedmiotowej sprawie datą nabycia nieruchomości gruntowej jest dzień nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, czyli dzień 05 listopada 1990r. Zatem za prawidłowe należało uznać stanowisko wnioskodawcy, który jako datę nabycia prawa własności nieruchomości, która jest istotna dla ustalenia biegu 5 letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 wskazuje datę 05 listopada 1990r. czyli nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Wobec powyższego, sprzedaż w 2011r. przedmiotowej nieruchomości nie będzie dla wnioskodawcy w ogóle stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana po upływie 5 letniego okresu liczonego od końca roku kalendarzowego tj. 1990r., w którym zostało nabyte prawo wieczystego użytkowania gruntu. Przy czym mylnie wnioskodawca wskazał, iż w przedmiotowym stanie faktycznym pięcioletni termin, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z końcem 1994r. termin ten upłynął bowiem z końcem 1995r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy także wskazać, iż z uwagi na fakt, iż interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika jednoznacznie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie dla wnioskodawcy. Żona wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną winna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.