Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2-3/4512-1-31/16-3/ZD
z 12 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2016 r. (data wpływu 6 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy sprzedaż działek od nr 802/4 do nr 802/13 będzie podlegała opodatkowaniu –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy sprzedaż działek od nr 802/4 do nr 802/13 będzie podlegała opodatkowaniu. Wniosek uzupełniono w dniu 6 października 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obecnie właścicielem gospodarstwa rolnego o łącznej powierzchni około 4,60 hektara. Dla niniejszej nieruchomości Sąd Rejonowy w A prowadzi księgę wieczystą. Gospodarstwo rolne prowadzone jest w miejscowości B oraz w miejscowości C.

Historia nabycia przedmiotowego gospodarstwa rolnego wyglądała następująco. Współmałżonek Wnioskodawcy nabył niniejsze gospodarstwo rolne po swoich rodzicach. Gospodarstwo rolne stanowiło majątek odrębny współmałżonka Wnioskodawcy. Obejmowało działki nr 777, 802 oraz 804 o łącznej powierzchni 6,9044 ha. Współmałżonek Wnioskodawcy zmarł dnia 15 maja 1997 r. Na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w D z dnia 1 września 1997 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po współmałżonku, Wnioskodawca nabył wraz z małoletnimi córkami przedmiotowe gospodarstwo rolne po 1/3 udziału każdy z nich. Umową darowizny z dnia 4 marca 1998 r., małoletnie córki przekazały na rzecz Wnioskodawcy udziały w niniejszej nieruchomości rolnej. Tak więc od dnia 4 marca 1998 r. Wnioskodawca dysponował 100% udziałów w przedmiotowym gospodarstwie rolnym.

Do roku 2000-2001 na niniejszej nieruchomości prowadzona była działalność rolna. Uprawiane było zboże, warzywa, owoce. Część gruntów stanowiły łąki, pastwiska oraz rowy.

Po śmierci współmałżonka, z uwagi na problemy finansowe oraz konieczność ponoszenia wysokich kosztów na kształcenie córek, Wnioskodawca zmuszony został do sprzedaży działki nr 777 (1,6629 ha) oraz działki 804 (0,1395 ha). Niniejsza sprzedaż nastąpiła w 1999 r.

Z uwagi na śmierć współmałżonka oraz problemy zdrowotne (cukrzyca, poważne problemy z kręgosłupem, choroby reumatyczne) Wnioskodawca nie był zdolny dalej samodzielnie prowadzić gospodarstwo rolne, dlatego też około 2001 r. podjął decyzję o wydzierżawieniu około 3 hektarów działki 802. Niniejsza działka została wydzierżawiona na rzecz rolnika w celu prowadzenia przez niego działalności rolnej. Dzierżawa nieruchomości miała charakter bezpłatny. Po wydzierżawieniu gruntu Wnioskodawca uzyskał prawo do świadczenia rentowego, które otrzymuje do dnia dzisiejszego.

Z uwagi na niskie świadczenie rentowe oraz zaprzestanie prowadzenia efektywnej działalności rolnej, Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży części gospodarstwa rolnego. Z uwagi na brak zainteresowania zakupem większej powierzchni działki 802, Zainteresowany został zmuszony do podziału działki na mniejsze. W tym celu w 2014 r. wystąpił z wnioskiem o podział działki. Decyzją z dnia 23 marca 2015 r. Burmistrz Miasta B zatwierdził podział nieruchomości na mniejsze działki. W wyniku podziału powstało 10 działek o powierzchni od 0,1110 ha do 1,1303 ha (działki o nr 802/4 do 802/13), wewnętrzna droga dojazdowa o powierzchni 0,3025 ha (działka nr 802/14) oraz działka nr 802/15 o powierzchni 3,6241 ha stanowiąca grunty zabudowane (dom Wnioskodawcy, pastwiska, rowy oraz grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi).

Na wniosek Zainteresowanego, Burmistrz Miasta B decyzją z dnia 12 sierpnia 2014 r. ustalił warunki zabudowy dla budowy dziesięciu jednorodzinnych budynków mieszkalnych. Wnioskodawca został niejako zmuszony do złożenia wniosku o wydanie warunków zabudowy, ponieważ posiadana przez niego nieruchomość nie była objęta przez gminę planem zagospodarowania przestrzennego i żeby znaleźć nabywców na grunt, Zainteresowany musiał wyodrębnić mniejsze działki, dla których ustalone będą warunki zabudowy.

Po podziale działki 802, wyłączono spod umowy dzierżawy działki nr 802/4 oraz 802/14. Umowa dzierżawy obowiązuje do dnia dzisiejszego.

Wnioskodawca zamierza sprzedać powstałe z podziału działki o nr od 802/4 do 802/13.

Zainteresowany nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, nigdy nie był również czynnym podatnikiem podatku od towarów usług.

Pismem z dnia 4 października 2016 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wyjaśnił co następuje:

1. W celu sprzedaży wskazanych we wniosku z dnia 29 lipca 2016 r. działek, Wnioskodawca nie poniósł oraz nie zamierza ponieść nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży, mających na celu zwiększenie wartości lub też atrakcyjności działek (tak jak np. uzbrojenie terenu bądź ogrodzenie terenu). Jedynymi czynnościami, których dokonał Zainteresowany w stosunku do przedmiotowych działek, był podział działki 802 na mniejsze działki oraz ustalenie dla nich warunków zabudowy.
2. W celu sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca musi w jakiś sposób trafić z informacją o sprzedaży do potencjalnych nabywców nieruchomości. W związku z tym, Zainteresowany zamierza zamieścić informację o sprzedaży w internecie (na portalu ogłoszeniowym), bądź też skorzystać z usług biura nieruchomości.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisu sprawy, sprzedaż działek od nr 802/4 do nr 802/13 będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatna sprzedaż działek od nr 802/4 do nr 802/13 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, gdyż Zainteresowany nie będzie z tytułu odpłatnej dostawy wyżej wskazanych działek, podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Przeniesienie własności działek nie będzie stanowić działalności, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Wskazane wyżej nieruchomości rolne (w tym działki od 802/4 do 802/13) nie zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca prowadził na posiadanych gruntach działalność rolną. Zainteresowany nie prowadził oraz nie prowadzi działalności gospodarczej.

Na decyzję o sprzedaży działek nabytych prawie 20 lat temu, wpływ miały problemy zdrowotne Wnioskodawcy, które uniemożliwiały mu prowadzenie działalności rolnej, jak również problemy finansowe.

Działki o nr od 802/4 do 802/13 nie zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży. Planowana sprzedaż niniejszych działek jest czynnością związaną ze zwykłym wykonaniem prawa własności. Tak jak wyżej wspomniano, posiadane grunty stanowiły majątek prywatny Wnioskodawcy, nie związany z działalnością gospodarczą.

W świetle orzecznictwa krajowych sądów administracyjnych oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla oceny charakteru dokonywanych czynności nie ma znaczenia liczba i zakres transakcji (duże transakcje mogą również dotyczyć majątku osobistego). Bez znaczenia pozostaje również długość okresu w jakim te transakcje następują ani wysokość osiąganych przychodów.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, nie podejmował również żadnych czynności względem niniejszych działek, które można przypisać handlowcom lub usługodawcom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego, które nabył po swoich rodzicach jego współmałżonek. Gospodarstwo rolne stanowiło majątek odrębny współmałżonka Zainteresowanego i obejmowało działki nr 777, 802 oraz 804. Po śmierci współmałżonka Wnioskodawca nabył wraz z małoletnimi córkami przedmiotowe gospodarstwo rolne po 1/3 udziału każda z nich. Umową darowizny małoletnie córki przekazały na rzecz Wnioskodawcy udziały w przedmiotowej nieruchomości rolnej. Na tej nieruchomości prowadzona była działalność rolna, uprawiane było zboże, warzywa, owoce, część gruntów stanowiły łąki, pastwiska oraz rowy. Po śmierci współmałżonka, z uwagi na problemy finansowe oraz konieczność ponoszenia wysokich kosztów na kształcenie córek, Wnioskodawca zmuszony został do sprzedaży działki nr 777 oraz działki 804. Sprzedaż nastąpiła w 1999 r. Z uwagi na śmierć współmałżonka oraz problemy zdrowotne, Wnioskodawca nie był zdolny dalej samodzielnie prowadzić gospodarstwo rolne, dlatego podjął decyzję o wydzierżawieniu około 3 hektarów działki nr 802 na rzecz rolnika w celu prowadzenia przez niego działalności rolnej. Dzierżawa nieruchomości miała charakter bezpłatny. Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży części gospodarstwa rolnego. Z uwagi na brak zainteresowania zakupem większej powierzchni działki nr 802, Zainteresowany został zmuszony do podziału działki na mniejsze. W tym celu w 2014 r. wystąpił z wnioskiem o podział działki. W wyniku podziału powstało 10 działek, wewnętrzna droga dojazdowa oraz działka stanowiąca grunty zabudowane (dom Wnioskodawcy, pastwiska, rowy oraz grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi). Na wniosek Zainteresowanego ustalono warunki zabudowy dla budowy dziesięciu jednorodzinnych budynków mieszkalnych. Po podziale działki nr 802, wyłączono spod umowy dzierżawy działki nr 802/4 oraz 802/14. Umowa dzierżawy obowiązuje do dnia dzisiejszego. Wnioskodawca zamierza sprzedać powstałe z podziału działki o nr od 802/4 do 802/13. Zainteresowany nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, nigdy nie był również czynnym podatnikiem podatku od towarów usług. W celu sprzedaży przedmiotowych działek, Wnioskodawca nie poniósł oraz nie zamierza ponieść nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży, mających na celu zwiększenie wartości lub też atrakcyjności działek (tak jak np. uzbrojenie bądź ogrodzenie terenu). Jedynymi czynnościami, których dokonał Zainteresowany w stosunku do przedmiotowych działek, był podział działki nr 802 na mniejsze działki oraz ustalenie dla nich warunków zabudowy. Zainteresowany zamierza zamieścić informację o sprzedaży w internecie (na portalu ogłoszeniowym), bądź też skorzystać z usług biura nieruchomości.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany ma wątpliwości, czy sprzedaż działek od nr 802/4 do nr 802/13 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby ocenić, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego – w związku z planowaną sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, grunt będący przedmiotem zapytania, nie został przez Wnioskodawcę nabyty w celu dalszej odsprzedaży, a także nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej, była tam prowadzona działalność rolnicza. Działki były co prawda udostępniane osobie trzeciej na podstawie umowy, ponieważ jednak była to – jak wskazał Wnioskodawca – umowa nieodpłatna, nie można uznać, że świadczenie to realizowane było w ramach działalności gospodarczej. Faktem jest, że Wnioskodawca dokonał podziału gruntu, wystąpił o decyzję o warunkach zabudowy, zamierza ogłosić zamiar sprzedaży działek w internecie lub skorzystać z usług biura obrotu nieruchomościami oraz, że sprzedał w 1999 r. dwie spośród trzech będących jego własnością działek. Powody i okoliczności w jakich czynności te miały miejsce (śmierć męża, choroba uniemożliwiająca prowadzenie działalności, niska renta) wskazują jednak, że powyższych zdarzeń nie można uznać za działania zbliżone do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za działania związane z zarządem majątkiem prywatnym. Co istotne, jak wskazał Zainteresowany, nie podejmował on ani nie zamierza w przyszłości podjąć żadnych dodatkowych działań związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży, mających na celu zwiększenie ich wartości lub atrakcyjności, takich jak np. uzbrojenie bądź ogrodzenie terenu.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowane przez Zainteresowanego zbycie działek, nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedstawionych okolicznościach planowana sprzedaż działek od nr 802/4 do nr 802/13 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W szczególności dla przyjętego rozstrzygnięcia znaczenie miały informacje, że:

• udostępnienie działek osobie trzeciej na podstawie umowy miało charakter nieodpłatny,
• powody i okoliczności w jakich podjęto decyzję o sprzedaży nieruchomości były niezależne od Wnioskodawcy (śmierć męża, choroba uniemożliwiająca prowadzenie gospodarstwa rolnego, niska renta),
• wystąpienie przez Wnioskodawcę o decyzje o warunkach zabudowy wynikało z faktu, że dla terenu, na którym znajdują się działki brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
  
  

W przypadku zatem zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.