Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/4511-597/16-1/JG
z 12 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2016 r. (data wpływu 13 lipca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 6 września 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w programie motywacyjnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w programie motywacyjnym. Wniosek uzupełniono w dniu 6 września 2016 r.

W ww. wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również jako Beneficjent, Podatnik, Uczestnik) jest pracownikiem spółki X Sp. z o.o. (dalej jako Spółka), należy do kadry zarządzającej. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych od całości osiąganych dochodów.

W 2015 r. Spółka wprowadziła program motywacyjny (dalej jako Program) adresowany do kadry zarządzającej, w tym do Wnioskodawcy.

Ideą Programu było stworzenie dodatkowej motywacji dla beneficjentów Programu i zatrzymanie kluczowych dla Spółki osób przez powiązanie ich interesów z interesem Spółki. Program miał przyczynić się do zwiększenia efektywności pracy Beneficjentów, zintegrować ich ze Spółką co w założeniu ma przełożyć się na poprawę pozycji rynkowej Spółki oraz jej wyników finansowych.

W ramach Programu Wnioskodawca uzyskał warunkowe prawo (dalej jako Prawo Warunkowe) do otrzymania w przyszłości środków pieniężnych/wypłaty pieniężnej w związku z realizacją przyznanego Prawa Warunkowego (dalej jako Kwota). Prawo Warunkowe było niezbywalne. Ewentualne korzyści wynikające z Programu były warunkowe. Prawo Warunkowe zostało przyznane Uczestnikom nieodpłatnie. Uczestnictwo w Programie było dobrowolne. Z Wnioskodawcą została zawarta odrębna Umowa na uczestnictwo w Programie. Umowa ta jest odrębną umową (niemniej jednak w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia umowy o pracę, Umowa o uczestnictwo w Programie uległaby również automatycznemu rozwiązaniu gdyż w takiej sytuacji uczestnictwo Beneficjenta w Programie nie korespondowałoby z realizacją ww. celów Programu). Z umowy o pracę Beneficjent otrzymuje wynagrodzenie oraz ewentualnie inne dodatki/premie przewidziane w umowie o pracę.

Realizacja Prawa Warunkowego opierała się na wypłacie przez Spółkę Kwoty na rzecz Wnioskodawcy z tym zastrzeżeniem, że Prawo Warunkowe zostało zrealizowane, tj. kwota stała się należna, po zakończeniu Okresu Rozliczeniowego i po spełnieniu warunków wskazanych z Umowie/Regulaminie.

Realizacja Prawa Warunkowego została dokonana w odniesieniu do rocznego okresu rozliczeniowego liczonego od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. (Okres Rozliczeniowy). Realizacja Prawa warunkowego nastąpiła w 2016 r. tj. w roku następującym po Okresie Rozliczeniowym, po spełnieniu się warunków, o których mowa w Regulaminie. Kwota (zarówno jej wypłata jak i jej wysokość) uzależniona była m. in. od stopnia realizacji Wskaźnika (wskaźnika finansowego) za Okres Rozliczeniowy. Wskaźnik będący podstawą wyliczenia Kwoty za Okres Rozliczeniowy wskazany był w Regulaminie Programu i był to: roczny zysk netto Spółki powiększony o amortyzację za rok 2015 (ZN + A) wynikający ze sprawozdania finansowego za Okres Rozliczeniowy (dalej jako Wskaźnik).

Wskaźnik był bazą (instrument bazowy) do określenia wysokości Kwoty (wzory obliczenia Kwoty w zależności od wysokości Wskaźnika zostały szczegółowo określone w Programie z uwzględnieniem progów Wskaźnika). Wskazana została również kwota „wyjściowa” Wskaźnika, po przekroczeniu której realizacja Prawa Warunkowego była dopiero możliwa. Tym samym nie każda wysokość Wskaźnika uprawniała do otrzymania Kwoty.

Kwota stała się należna w momencie gdy określony w Umowie/Programie Wskaźnik został osiągnięty i została wypłacona w terminach wskazanych w Umowie/Regulaminie po zakończeniu Okresu Rozliczeniowego na podstawie sprawozdania finansowego. Zgodnie z zapisami Umowy ostateczna wysokość uzyskanej przez Beneficjenta Kwoty w Okresie Rozliczeniowym była uzależniona i kalkulowana w oparciu o faktyczny okres uczestnictwa danego Beneficjenta w Programie i wyliczana ostatecznie proporcjonalnie do długości tego okresu w trakcie Okresu Rozliczeniowego. Za Okres Rozliczeniowy (czyli za 2015 r.) Kwota została wypłacona za pełny rok (po zakończeniu Okresu Rozliczeniowego tj. w 2016 r.). Zatem samo uczestnictwo w Programie i uzyskanie Prawa Warunkowego nie oznaczało, że po stronie Wnioskodawcy dojdzie do jakiegokolwiek przysporzenia.

Obsługę techniczną programu motywacyjnego powierzono podmiotowi zewnętrznemu.

W ocenie Wnioskodawcy, przyznane Prawo Warunkowe stanowi pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiotowa konstrukcja mieści się w katalogu pochodnych instrumentów finansowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi jako instrument pochodny, którego instrumentem bazowym jest przyjęty wskaźnik finansowy Spółki.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że opisane we wniosku Prawo warunkowe było dostępne (oferowane) wyłącznie Beneficjentom/Uczestnikom Programu zdefiniowanym jako kadra zarządzająca Spółki, z którymi została zawarta umowa o uczestnictwo w Programie Motywacyjnym. Są to osoby kluczowe dla Spółki, gdyż celem Programu było „zatrzymanie” takich osób poprzez powiązanie ich interesów z interesami Spółki.

Uczestnicy Programu Motywacyjnego nie występują w pozycji uprzywilejowanej w porównaniu z innymi uczestnikami rynku, gdyż z uwagi na powyżej wskazany katalog Beneficjentów/Uczestników Programu i jego charakter nie ma tu możliwości odniesienia się do innych uczestników rynku.

W ocenie Wnioskodawcy ustalenie wartości rynkowej Prawa Warunkowego stosowanej przy udostępnieniu praw lub w obrocie prawami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem czasu i miejsca ich udostępnienia nie jest możliwe z uwagi na specyfikę Programu. Przyznane Prawo miało bowiem charakter warunkowy tzn. zostało ono zrealizowane o ile wskazany w Regulaminie Wskaźnik został osiągnięty (wskazana była również kwota wyjściowa Wskaźnika, po przekroczeniu której realizacja Prawa Warunkowego była dopiero możliwa, tym samym nie każda wysokość Wskaźnika uprawniała do otrzymania Kwoty). Wysokość Kwoty w zależności od progu realizacji Wskaźnika różniła się i była wyliczana wg wzoru zawartego w Regulaminie. Ponadto zaznaczenia wymaga, że Prawo Warunkowe było niezbywalne. Przyjęty przez Spółę Wskaźnik będący instrumentem bazowym Prawa Warunkowego w ocenie Wnioskodawcy ma ze swej istotny charakter zindywidualizowany i tym samym nie da się odnieść Prawa Warunkowego przyznawanego w ramach przedmiotowego Programu do innych praw tego samego rodzaju i gatunku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychód z tytułu nabycia i realizacji Prawa Warunkowego podlega opodatkowaniu po stronie Wnioskodawcy tylko w momencie realizacji Prawa Warunkowego, tj. w momencie kiedy Kwota stała się należna?
2. Czy Kwota stanowi przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu 19% stawką na zasadzie art. 30b ust. 1 w zw. z 30b ust. 2 pkt 3 ww. ustawy i zadeklarowaniu zgodnie z art. 30b ust. 6 ww. ustawy?

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pierwszego pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód podlegający opodatkowaniu po stronie Podatnika w związku z nabyciem i realizacją Prawa Warunkowego powstał wyłącznie w momencie realizacji tegoż Prawa Warunkowego, tj. w momencie wypłaty Kwoty, nie zaś na żadnym wcześniejszym etapie.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z kolei art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy stanowi, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

Art. 17 ust. 1b ww. ustawy stanowi, że za datę powstania przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych uważa się moment realizacji tych praw.

Zgodnie z powyższą regulacją Wnioskodawca nie rozpoznał przychodu w momencie nabycia Prawa Warunkowego z uwagi na fakt, że:

• w tym momencie Podatnik nie otrzymał żadnych środków pieniężnych; nie doszło bowiem w momencie nabycia Prawa Warunkowego do realizacji prawa wynikającego z tego pochodnego instrumentu finansowego;
• nabyte Prawo Warunkowe było niezbywalne;
• w momencie przyznania Prawa Warunkowego nie można było stwierdzić czy realizacja Prawa przyniesie Beneficjentowi jakiekolwiek korzyści majątkowe;
• nie było możliwe ustalenie wartości rynkowej Prawa Warunkowego.

W momencie nabycia Prawa Warunkowego można mówić zatem po stronie Wnioskodawcy jedynie o potencjalnym przysporzeniu, którego realizacja była niepewna i obwarowana spełnieniem warunków wskazanych w Umowie/Programie. Zaprezentowana przez Wnioskodawcę wykładnia znajduje potwierdzenie w wielu interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego (którymi można posiłkować się w niniejszej sprawie z uwagi na jednolitą linię orzeczniczą w tym zakresie), m. in.:

1. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 stycznia 2016 r. (sygn. IPPB2/4511-933/15-2/KW1),
   
2. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 marca 2015 r. (sygn. IBPBII/2/415-1070/14/NG);
   
3. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 września 2015 r. (sygn. IPPB2/4511 -677/15-2/PW);
   
4. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 sierpnia 2014 r. (sygn. ITPB1/415-595/14/MP):
   „Należy stwierdzić, że sam fakt przyznania Uprawnionemu pochodnych instrumentów finansowych - po spełnieniu warunków (tj. odpowiedniej realizacji wskaźnika ekonomicznego Spółki) - nie rodzi skutku w postaci powstania przychodu. Otrzymanie prawa w ramach programu motywacyjnego przez Uprawnionego stanowiących pochodne instrumenty finansowe nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie jest związane z przysporzeniem majątku osoby otrzymującej instrumenty finansowe. Jak bowiem wynika z wniosku prawo ma charakter warunkowy i w momencie jego przyznania nie można stwierdzić, czy jego realizacja przyniesie Uprawnionemu wymierne korzyści majątkowe. Prawo to jest przyznawane wyłącznie uczestnikom programu i nie jest możliwe ustalenie jego wartości rynkowej.”
   
5. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 grudnia 2013 r. (sygn. IPPB2/415-749/13-4/AS):
   „Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane uregulowania prawne wskazać należy, że nabycie przez Wnioskodawcę warunkowego niezbywalnego prawa, które jak wskazał Wnioskodawca stanowi pochodny instrument finansowy uprawniającego do otrzymania w przyszłości kwoty wynikającej z jego realizacji nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z wniosku prawo to ma jedynie charakter warunkowy.
   Powyższe wynika również z faktu, że Wnioskodawca w momencie nabycia niezbywalnego warunkowego prawa do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego stanowiącego pochodny instrument finansowy nie ma gwarancji uzyskania natychmiastowych korzyści, ani gwarancji uzyskania ich później, gdyż potencjalna wypłata jest uzależniona od kształtowania się wartości wynikających ze sprawozdania finansowego Spółki za dany okres rozliczeniowy. (...)
   W konsekwencji w momencie nabycia przez Wnioskodawcę niezbywalnego warunkowego prawa stanowiącego pochodny instrument finansowy, uprawniającego do otrzymania w przyszłości wypłaty pieniężnej (uzależnionej od kształtowania się wartości wynikających ze sprawozdania finansowego Spółki za dany okres rozliczeniowy) po stronie Wnioskodawcy nie wystąpił przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.”
   
6. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 stycznia 2014 r. (sygn. IBPBII/2/415-1050/13/NG); w której to Organ uznał stanowisko podatnika za prawidłowe i odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy;
   
7. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 stycznia 2014 r., (sygn. ILPB2/415-1000/13-4/WM):
   „Stwierdzić należy, że samo przyznanie Uprawnionym pochodnych instrumentów finansowych - po spełnieniu warunków programu - nie rodzi skutku w postaci powstania przychodu. Zatem otrzymanie Prawa w ramach Umowy stanowiących pochodne instrumenty finansowe nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest bowiem związane z jakimkolwiek przysporzeniem w majątku osoby otrzymującej instrumenty finansowe. Otrzymanie świadczenia pieniężnego z tytułu Realizacji Prawa stwarza Uczestnikom, potencjalną tylko możliwość uzyskania w przyszłości korzyści majątkowych. Cena nabycia Prawa do otrzymania Kwoty Realizacji uiszczona przez Uprawnionych w kwocie 1 zł odpowiada wartości rynkowej tego Prawa w dniu jego nabycia.”
   

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie drugiego pytania:

W ocenie Wnioskodawcy Kwota stanowi przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu 19% stawką na zasadzie art. 30b ust. 1 w zw. z art. 30b ust. 2 pkt 3 ww. ustawy i zadeklarowaniu zgodnie z art. 30b ust. 6 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających. Z kolei art. 17 ust. 1b ww. ustawy stanowi, że za datę powstania przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych uważa się moment realizacji tych praw. Co istotne, ww. ustawa w art. 5a pkt 13 pochodne instrumenty finansowe definiuje jako instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy instrumentami finansowymi są niebędące papierami wartościowymi:

1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
2. instrumenty rynku pieniężnego,
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
6. niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
8. kontrakty na różnicę,
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.

Warto nadmienić, że zgodnie z art. 3 pkt 28a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi przez instrumenty pochodne rozumie się opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych) oraz instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego.

Jako że w uwarunkowaniach przedmiotowego przypadku realizacja Prawa Warunkowego (wypłata Kwoty) została obwarowana i uzależniona od ziszczenia – wskazanego w Umowie/Programie i przywołanego powyżej – wskaźnika finansowego wynikającego ze sprawozdania finansowego Spółki za okres Rozliczeniowy, Prawo Warunkowe do otrzymania Kwoty stanowi zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy w zw. z art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pochodny instrument finansowy (stanowi też instrument pochodny w rozumieniu art. 3 pkt 28 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

W polskim systemie prawnym brak jest legalnej definicji pochodnego instrumentu finansowego. W drodze wykładni systemowej warto w tym miejscu odwołać się również do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz. U. z 2001 r., Nr 149, poz. 1674 z późn. zm.).

Zgodnie z rzeczonym rozporządzeniem instrument pochodny to instrument finansowy którego:

i. wartość jest zależna od zmiany wartości instrumentu bazowego, to jest określonej stopy procentowej, ceny papieru wartościowego lub towaru, kursu wymiany walut, indeksu cen lub stóp, oceny wiarygodności kredytowej lub indeksu kredytowego albo innej podobnej wielkości,
ii. nabycie nie powoduje poniesienia żadnych wydatków początkowych albo wartość netto tych wydatków jest niska w porównaniu do wartości innych rodzajów kontraktów, których cena podobnie zależy od zmiany warunków rynkowych, i
iii. rozliczenie nastąpi w przyszłości.

W przypadku Wnioskodawcy Wskaźnikiem (finansowym) był roczny zysk netto Spółki powiększony o amortyzację za rok 2015 (ZN + A) wynikający ze sprawozdania finansowego. Zatem wartość/wysokość Kwoty wynikającej z realizacji Prawa Warunkowego (instrumentu pochodnego) była kalkulowana w oparciu o instrument bazowy tj. Wskaźnik. Należy dodać, że realizacja Prawa Warunkowego została dokonana przez rozliczenie pieniężne, które finalnie nastąpiło w przyszłości (po zakończeniu Okresu Rozliczeniowego). Nabycie Prawa Warunkowego było nieodpłatne, czyli nie powodowało poniesienia żadnych wydatków początkowych.

W świetle powyższego realizacja Prawa Warunkowego stanowi zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych realizację prawa wynikającego z pochodnego instrumentu finansowego.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

W myśl art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 22g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Końcowo, zgodnie z art. 30b ust. 6 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, w tym również dochody, o których mowa w art. 24 ust. 14, dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, a także dochody z realizacji praw z nich wynikających, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielniach, w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, i obliczyć należny podatek dochodowy.

Rekapitulując, należy stwierdzić, że w ocenie Wnioskodawcy:

i. z tytułu realizacji Prawa Warunkowego powstał przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
ii. zgodnie z art. 30b ust. 1 w zw. z art. 30b ust. 2 pkt 3 w zw. z art. 30b ust. 6 ww. ustawy dochód uzyskany z realizacji Prawa Warunkowego opodatkowany jest stawką 19% i Wnioskodawca będzie zobowiązany do samodzielnego rozliczenia tak uzyskanego dochodu w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał przychód (tj. w którym Kwota stała się należna i została wypłacona).

Zaprezentowana przez Wnioskodawcę wykładnia znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych prawa podatkowego, m. in. w:

1. interpretacji indywidualnej DIS w Warszawie z dnia 8 stycznia 2016 r. (sygn. IPPB2/4511-933/15-2/KW1);
2. interpretacji indywidualnej DIS w Warszawie z dnia 21 września 2015 r. (sygn. IPPB2/4511-799/15-2/AK);
3. interpretacji indywidualnej DIS w Katowicach z dnia 3 marca 2015 r. (sygn. IBPBII/2/415-1070/14/NG);
4. interpretacji indywidualnej DIS w Łodzi z dnia 30 października 2015 r. (sygn. IPTPB1/4511-447/15-4/KO).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto wskazać należy, że zakres żądania wnioskodawcy wyznacza:

1. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko wnioskodawcy.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Wskazać bowiem należy, że w postępowaniu o wydanie interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie ocenia ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Tym samym przedstawione stanowisko oparte zostało na oświadczeniu Wnioskodawcy, że przyznane Osobom Uprawnionym Prawo stanowi pochodny instrument finansowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych i sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016, poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toru

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.