INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Przedsiębiorstwa, przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2012 r. (data wpływu 08 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą węgla antracytowego zużywanego w celach nieopałowych – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 08 marca 2012 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął wniosek Przedsiębiorstwa, o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą węgla antracytowego zużywanego w celach nieopałowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo Chemiczne jest firmą handlową, która zajmuje się hurtową sprzedażą wyrobów i surowców chemicznych. Surowce pozyskuje na rynkach Unii Europejskiej oraz importuje z wielu obszarów świata. Spółka nie prowadzi zakupu i sprzedaży wyrobów akcyzowych, nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego i nie chce zmieniać tego statusu. Ponieważ Spółka dostaje wiele ofert w przedmiocie ewentualnej sprzedaży wyrobów węglowych, spółka pisemnie powiadomiła właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy i uzyskała pisemne potwierdzenie w/w powiadomienia.

Spółka sprowadziła z Ukrainy wg kodu CN 2701 węgiel antracytowy, którym zainteresowana jest huta. Z informacji uzyskanych od zainteresowanego surowcem podmiotu wynika, że huta zużyje ten wyrób w procesie wytopu stali, do jej nawęglania, a więc wyrób ten nie będzie przeznaczony do celów opałowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy import a później sprzedaż na terenie kraju wyrobów określonych w załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym tj. "wykazie wyrobów akcyzowych" pod poz.19, kod CN 2701, co do których z góry wiadomo, że nie będą przeznaczone do celów opałowych, nie podlega podatkowi akcyzowemu, ponieważ wyroby te nie są przeznaczone do celów opałowych...
2. Czy import a później sprzedaż w/w wyrobów na terenie kraju, mogą być zwolnione od akcyzy tylko na podstawie art. 31a tj. gdy importu dokonuje pośredniczący podmiot węglowy, a w przypadku sprzedaży na terenie kraju dodatkowo - podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust 2 z tytułu przeznaczenia tj. pkt 7; w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka nie prowadzi działalności związanej ze sprzedażą wyrobów akcyzowych, podlegających obowiązkowi naliczenia akcyzy. Ponieważ Wnioskodawca jest firmą handlową gotowy jest pośredniczyć w sprzedaży wyrobów węglowych nie podlegających opodatkowaniu ze względu na fakt, że wyroby te nie są przeznaczone do celów opałowych. Zdaniem Wnioskodawcy, skoro sprowadzony przez niego węgiel antracytowy nie będzie przeznaczony do celów opałowych, nie podlega akcyzie, ponieważ nie został wymieniony w załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym. W w/w załączniku pod poz. 19 wymieniony został ex: węgiel: brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla- jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Sprowadzony przez Spółkę surowiec, który Wnioskodawca chce sprzedać do huty nie będzie przeznaczony do celów opałowych.

Zwolnienia określone w art. 31a dotyczą sytuacji, których przedmiotem obrotu są:

1. wyroby węglowe, przeznaczone do celów opałowych, które korzystają ze zwolnienia podmiotowego lub przedmiotowego i są zużywane do prowadzenia niektórych rodzajów działalności gospodarczej i
2. dokonywane są przez pośredniczący podmiot węglowy
   
   

Skoro Wnioskodawca wprowadza na rynek polski i następnie będzie sprzedawać wyroby węglowe, które nie są przeznaczone do celów opałowych, nie ma potrzeby uzyskiwać statusu pośredniczącego podmiotu węglowego, ponieważ na podmiocie tym spoczywa wiele dodatkowych obowiązków, mających na celu udokumentowanie obrotu wyrobów węglowych, korzystających ze zwolnienia, a przeznaczonych do celów opałowych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwana dalej „ustawą” określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą” wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu tymi wyrobami, a także oznaczanie ich znakami akcyzy. Artykuł 2 ust. 1 tej ustawy, będący słowniczkiem ustawowym zawiera definicję legalną niektórych określeń i zwrotów użytych w ustawie i tak wyroby akcyzowe, zgodnie z definicją ustawową są to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W związku z tym podstawowe znaczenie dla ustalenia czy dany wyrób jest wyrobem akcyzowym ma analiza ww. załącznika nr 1 do ustawy, gdyż wszystkie wyroby umieszczone w tym załączniku są wyrobami akcyzowymi.

I tak w załączniku Nr 1 umieszczono m.in.:

• pod pozycją 19 z kodem CN ex 2701 węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych oraz

• pod pozycją 21 z kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany, węgiel retortowy – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Umieszczenie dopisku „ex” przy konkretnym kodzie CN ma na celu zawężenie tych wyrobów do tych, które spośród danego grupowania spełniają warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „Nazwa wyrobu (grupa wyrobów)”. Dopisek „ex” umieszczony przy pozycjach załącznika oznacza, iż wyroby o podanych tam kodach należy traktować zawężająco czyli np. nie wszystkie wyroby oznaczone kodem CN 2701, lecz te spośród nich, które są opisane w danej pozycji.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się między innymi w punkcie 2 - wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Z kolei paliwami opałowymi w rozumieniu art. 86 ust. 3 ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 czyli z wyłączeniem paliw silnikowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, iż wyrobami akcyzowymi są:

1. węgiel brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
2. koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany, węgiel retortowy – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
3. jak również wszelkie wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych.
   
   

Tak więc, należy podkreślić, że przepis art. 86 ust. 1 ustawy wylicza enumeratywnie wyroby zaliczane do grupy wyrobów energetycznych, będących wyrobami akcyzowymi, a wśród nich węgiel oznaczony kodem CN ex 2701, podanym przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej. Dodatkowo ustawodawca poprzez przepis art. 86 ust. 3 ustawy uznaje za wyroby energetyczne wszystkie produkty, które przeznaczone są do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.

Zgodnie z art. 86 ust.2 ustawy paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Podobnie kwestia określenia wyrobów akcyzowych jest uregulowana w prawie wspólnotowym, to jest w Dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG oraz w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej.

W przepisie art. 1 Dyrektywy Rady 2008/118/WE mówi się, iż dyrektywa ta ustanawia ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję poniższych wyrobów, zwanych dalej "wyrobami akcyzowymi", a w podpunkcie a) tego przepisu jako wyroby akcyzowe wymienia się produkty energetyczne i energię elektryczną objęte dyrektywą 2003/96/WE.

Z kolei przepis art. 2 dyrektywy 2003/96/WE mówi, iż dla celów niniejszej dyrektywy, pojęcie "produkty energetyczne" stosuje się do produktów wymienionych w podpunkcie b) tego przepisu, objętych kodami CN 2701, 2702 i 2704 do 2715.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, kluczowe staje się ustalenie, co należy rozumieć pod sformułowaniem: „przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych”.

Należy wyraźnie stwierdzić, iż zarówno w ustawie, jak i w przepisach wspólnotowych brak jest definicji ustawowej, która precyzowałaby sformułowanie „do celów opałowych”, które ma tutaj decydujące znaczenie dla ustalenia czy produkty podane we wniosku o interpretację są wyrobami akcyzowymi i co za tym idzie, czy podlegają opodatkowaniu akcyzą.

Natomiast zwrot „zużycie w celach opałowych” był rozpatrywany przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie pod numerem C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji.

Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że „cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe (…), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą”.

Mając na uwadze art. 13 ust. 1 ustawy należy stwierdzić, iż podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

W myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z ust. 3 ww. artykułu, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Jednocześnie stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
2. dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
3. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
4. import wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
5. eksport wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.
   
   

Zgodnie z art. 31a ust. 3 warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

Przy czym zgodnie art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Jednocześnie zgodnie z przepisem ogólnym zawartym w art. 32 ust. 11 ustawy odbierający wyroby akcyzowe, a zatem i również wyroby węglowe zaliczone w myśl ustawy do wyrobów akcyzowych, jest zobowiązany do potwierdzenia odbioru tych wyrobów na dokumencie dostawy.

W opisie zaistniałego stanu faktycznego wskazano, iż Wnioskodawca dokonał importu z Ukrainy węgla antracytowego o kodzie CN 2701, który sprzeda hucie do celów nawęglania stali. Węgiel antracytowy nie będzie zużyty w celach opałowych przez nabywcę. Jak wynika z wniosku, w przedstawionej transakcji Wnioskodawca jedynie pośredniczy w sprzedaży węgla antracytowego o kodzie 2701 przeznaczonego na cele nieopałowe. Wnioskodawca wskazał w przedmiotowym wniosku, iż dokonał zgłoszenia jako pośredniczący podmiot węglowy.

Mając na uwadze przedstawiony zaistniały stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż importowany, a następnie odsprzedawany przez Wnioskodawcę węgiel antracytowy o kodzie CN 2701, który nie jest zużywany w celach opałowych, tzn. nie podlega spaleniu w celu uzyskania energii cieplnej (niezależnie od ostatecznego celu wytworzenia tej energii) nie jest wykorzystywany jako paliwo opałowe do spalania, nie stanowi wyrobu akcyzowego i nie podlega ustawie o podatku akcyzowym.

Tym samym przedmiotowy węgiel antracytowy nie przeznaczony do celów opałowych nie podlega uwarunkowaniom formalnym w zakresie jego obrotu narzuconym przez ustawę o podatku akcyzowym.

Wobec powyższego udzielenie odpowiedzi na drugie z zadanych pytań staję się bezprzedmiotowe, z uwagi na fakt, iż w omawianej sprawie węgiel antracytowy, który Wnioskodawca dostarcza hucie nie jest zużywany do celów opałowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Ponadto należy w tym miejscu dodatkowo wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zaistniałego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony we wniosku udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Tut. Organ podatkowy zauważa, iż zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Natomiast w myśl art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych, pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Strona w dniu 05.03.2012r. opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w kwocie 80zł, natomiast wniosek został rozpatrzony w zakresie jednego stanu faktycznego, zatem różnica w kwocie 40 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa na rachunek bankowy wskazany przez Zainteresowanego we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.