Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.816.1.JG
z 24 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 18 sierpnia 2016 r. (data otrzymania 24 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi abolicyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi abolicyjnej .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca w 2015 i 2016 r. wykonywał i będzie wykonywał pracę najemną w Arabii Saudyjskiej na rzecz podmiotu Saudyjskiego, który jest i będzie jego pracodawcą. Umowa została zawarta na czas nieokreślony i wynagrodzenie wypłaca pracodawca z Arabii Saudyjskiej. Wynagrodzenie, które jest wypłacane przez podmiot Saudyjski jest wypłacane przez firmę, która ma siedzibę lub stałą placówkę na terenie Arabii Saudyjskiej, i nie posiada jakiegokolwiek przedstawicielstwa w Polsce. W Arabii Saudyjskiej nie występuje pojęcie podatku dochodowego od osób fizycznych, w związku z tym wynagrodzenie Wnioskodawcy nie podlega temu podatkowi, a więc w rozumieniu przepisów Saudyjskich jest zwolnione z podatku. Wnioskodawca przebywał w 2015 r. i będzie przebywał w 2016 r. w Arabii Saudyjskiej przez okres przekraczający 183 dni. Wnioskodawca podkreślił, że nie będzie uzyskiwał jakichkolwiek dochodów w Polsce, ani z tytułu pracy, ani z tytułu działalności gospodarczej, ani jakichkolwiek innych tytułów.

W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie.

Czy wykonywanie przez Wnioskodawcę pracy najemnej w Arabii Saudyjskiej na rzecz podmiotu, którym jest pracodawca usytuowany w Arabii Saudyjskiej pozwala Wnioskodawcy na skorzystanie z uprawnienia do skorzystania z ulgi abolicyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, Polska podpisała z Arabią Saudyjską umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania. W związku z powyższym wynagrodzenie, jakie osoba mającą miejsce zamieszkania w umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim umawiającym się państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym państwie, jeżeli odbiorca przebywa w drugim państwie przez okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w danym roku kalendarzowym i wynagrodzenie wypłacone jest przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim państwie, i wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim państwie. W związku z powyższym, w przypadku osiągnięcia dochodu przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, będącą polskim rezydentem podatkowym, której to dochód może być opodatkowany w Arabii Saudyjskiej, Polska zezwala na odliczenie od podatku kwoty równej podatkowi zapłaconemu w drugim państwie (tak zwana metoda proporcjonalnego odliczenia). W myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w artykule w art. 3 ust. 1 osiąga również dochody z tytułu wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi zastosowania metody określonej w ust. 8 lub z państwem, którym dochody są osiągane, a Rzeczypospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku podatnika uzyskującego wyłącznie dochody z umowy o pracę, wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, skorzystanie z ulgi abolicyjnej jest prawidłowe. Podatnik na podstawie art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 rozliczający się na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 lub 9a, który uzyskał w roku podatkowym poza terytorium Polski dochody z umów o pracę, może skorzystać z ulgi abolicyjnej. Zgodnie bowiem z art. 27g ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a, a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1 przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8. Ponieważ ustawodawca nie uzależnił możliwości skorzystania z ulgi abolicyjnej od tego, czy dochody osiągnięte za granicą zostały opodatkowane w państwie źródła, tj. państwie, w którym podatnik je uzyskuje, a zatem skoro Polska zawarła z tym państwem umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, to potwierdza to możliwość zastosowania ulgi abolicyjnej. Istotne jest to, że dochody zagraniczne podlegają opodatkowaniu w Polsce, przy zastosowaniu metody proporcjonalnego odliczenia. Odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1 uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie określania krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych – w tak zwanych rajach podatkowych. Arabia Saudyjska na tej liście nie jest wymieniona, w związku z czym traktowana jest jak każdy inny kraj, który w sposób prawidłowy i zgody z umowami międzynarodowymi ma prawo dokonywać rozliczeń podatkowych, a więc nie jest traktowana jak raj podatkowy w związku z powyższym nie ma podstaw, aby uznać, że nie można skorzystać z ulgi abolicyjnej. Reasumując, Wnioskodawca uważa, że jest on zobowiązany rozliczyć swoje dochody na terenie Polski, ale przy rozliczaniu tych dochodów znajdzie zastosowanie art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który przewiduje ulgę abolicyjną. Oznacza to, że podatnik będzie mógł pomniejszyć swój podatek o kwotę różnicy pomiędzy podatkiem wyliczonym przy zastosowaniu metody proporcjonalnego odliczenia, a podatkiem wyliczonym przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją. W rezultacie, w odniesieniu do sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę, wynagrodzenie za pracę w Arabii Saudyjskiej na rzecz podmiotu saudyjskiego, nie będzie w ogóle podlegało opodatkowaniu w Polsce. Dlatego biorąc pod uwagę wszystkie przedstawione fakty, należy stwierdzić, że w omawianej sprawie Wnioskodawca ma także prawo skorzystać z ulgi abolicyjnej, gdyż do jego dochodów, uzyskiwanych w Arabii Saudyjskiej, zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami, ma zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia, a prawo do ulgi abolicyjnej może mieć tutaj w pełni zastosowanie, w sytuacji, gdy spełnione zostaną wszystkie warunki określone w niniejszym wniosku. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 27 g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z ulgi abolicyjnej mogą skorzystać podatnicy, którzy łącznie spełniają następujące kryteria: 1) Podlegają w danym roku nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w rozumieniu art. 3-4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. 2) Osiągnęli w tym roku, którego dotyczy ulga, dochody z jednego z wymienionych w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródeł położonych za granicą, które podlegają w Polsce rozliczeniu, przy zastosowaniu metody proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w art. 27 ust. 9 lub 9a 3) Wspomniane powyżej źródło dochodów nie jest położone w kraju lub na terytorium wymienionym w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym podatnik, który spełnia wyżej wymienione warunki może skorzystać z ulgi abolicyjnej. Z przedstawionych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że spełnia on wyżej wymienione warunki, w związku z tym istnieje pełna możliwość i prawo do zastosowania przedmiotowej ulgi, zwłaszcza, że dotyczy ona stosunku pracy, a więc mieści się w zakresie przedmiotowej ulgi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy – za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca w 2015 r. i 2016 r. wykonywał i będzie wykonywał pracę najemną w Arabii Saudyjskiej na rzecz podmiotu Saudyjskiego, który ma siedzibę lub stałą placówkę na terenie Arabii Saudyjskiej i nie posiada jakiegokolwiek przedstawicielstwa w Polsce. Umowa została zawarta na czas nieokreślony i wynagrodzenie wypłaca pracodawca z Arabii Saudyjskiej. Wnioskodawca w Arabii Saudyjskiej w 2015 r. przebywał i będzie przebywał w 2016 r. przez okres przekraczający 183 dni. Wnioskodawca w Polsce nie będzie uzyskiwał jakichkolwiek do dochodów.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości skorzystania z tzw. ulgi abolicyjnej.

Mając zatem na uwadze powyższe fakty stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, to podlega on nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tj. podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Z uwagi na to, że Wnioskodawca uzyskiwał i będzie uzyskiwał z tytułu umowy o pracę dochody z Arabii Saudyjskiej koniecznym jest zastosowanie przepisów Konwencji z 22 lutego 2011 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji (Dz. U. z 2012 r. poz. 502).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. Konwencji – z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 niniejszej Konwencji, pensje, płace oraz inne podobne wynagrodzenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 2 tej Konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenie uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym; i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby w drugim Państwie; i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji, wynagrodzenia pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Arabii Saudyjskiej. Wówczas art. 15 ust. 2 Konwencji określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule wyjątki. W świetle powyższego, tylko w sytuacji, gdy warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 2 Konwencji zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej we Arabii Saudyjskiej będzie podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 Konwencji, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Arabii Saudyjskiej) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Odnosząc powyższe ustalenia do sytuacji Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione wszystkie warunki określone w art. 15 ust. 2 Konwencji a zatem dochód Wnioskodawcy za pracę wykonywaną w Arabii Saudyjskiej będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji, tj. zarówno w państwie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy (w Polsce) oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Arabii Saudyjskiej). Jednakże w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 23 ust. 1 tej Konwencji – podwójne opodatkowanie będzie eliminowane w następujący sposób: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, pierwsze wymienione Umawiające się Państwo zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada w zależności od konkretnej sytuacji na dochód, który może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody te podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 27 ust. 9 ww. ustawy – jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio (art. 27 ust. 9a ww. ustawy).

Odnosząc się do możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi abolicyjnej wskazać należy, że w myśl art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

–ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Stosownie do art. 27g ust. 2 ww. ustawy – odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6 (art. 27g ust. 3 ww. ustawy).

Z treści ww. uregulowań wynika, że podatnik uzyskujący dochody z pracy za granicą w państwie, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego, winien dokonać obliczenia rocznego podatku z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a następnie od tak obliczonego podatku ma prawo odliczyć ulgę abolicyjną, o której mowa w cyt. powyżej art. 27g ww. ustawy.

Ulga polega na odliczeniu od podatku, obliczonego zgodnie z art. 27 ustawy, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b ustawy, kwoty stanowiącej różnicę między podatkiem obliczonym przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego a kwotą podatku obliczonego przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Zauważyć należy, że w świetle zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania warunkiem koniecznym do zastosowania jednej z metod unikania podwójnego opodatkowania, nie jest zapłata podatku w państwie źródła, a jedynie możliwość opodatkowania takiego dochodu przyznana państwu źródła przez postanowienia umowy. Państwo źródła może natomiast w ramach swego prawa wewnętrznego nie objąć pewnych dochodów podatkiem dochodowym, bądź przewidzieć zwolnienia lub ulgi podatkowe eliminujące potrzebę zapłaty podatku od tych dochodów. Nie zmienia to jednak faktu, że w świetle umów drugie państwo (państwo miejsca zamieszkania lub siedziby) będzie obowiązane zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania wynikającą z umowy.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przywołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w rozliczeniu rocznym dochodów za lata 2015 i 2016 i lata następne (o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z tzw. ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku wskazano, że od wynagrodzenia Wnioskodawcy nie jest i nie będzie odprowadzany podatek dochodowy na terytorium Arabii Saudyjskiej. Zauważyć jednak należy, że istotnym jest to czy możliwość opodatkowania takiego dochodu została przyznana państwu źródła przez postanowienia umowy – a taka sytuacja występuje w niniejszej sprawie. Z treści art. 15 ust. 1 powołanej Konwencji wynika, że jeżeli praca jest wykonywana w Arabii Saudyjskiej, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być (tzn. jest) opodatkowane w Arabii Saudyjskiej. Wnioskodawca spełnia więc warunki konieczne do tego, aby mógł skorzystać z powyższej ulgi i odliczyć ją od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego wyjaśnienia stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.