INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy zdnia29sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze m.) raz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów zdnia20czerwca 2007r. w spawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2011r. (data wpływu do tu. Biura 12 września 2011r.), uzupełnionego pismem z dnia 13 grudnia 2011r. (data wpływu 16 grudnia 2011r. ) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pobieranych opłat z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pobieranych opłat z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 grudnia 2011r. (data wpływu 16 grudnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 grudnia 2011r. Nr IBPP1/443-1421/11/AL.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina dnia 28 kwietnia 2004r. zawarła z Y umowę, której przedmiotem było oddanie w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat nieruchomości gruntowych oznaczonych jako działki nr A i B oraz nieodpłatne przeniesienie własności budynków. Umowa ta została zawarta w Kancelarii Notarialnej. W treści aktu notarialnego widnieje jednoznaczny zapis, zgodnie z którym „wydanie przedmiotu umowy nastąpi w dniu dzisiejszym” – tj. w dniu 28 kwietnia 2004r. W powyższej dacie doszło do wydania przedmiotu użytkowania wieczystego Y. Na wniosek użytkownika wieczystego Sąd Rejonowy – w dniu 24 maja 2004r. – dokonał w księgach wieczystych KW nr xxx oraz KW nr yyy wpisu prawa użytkowania wieczystego wyżej wymienionych nieruchomości gruntowych (do dnia 28 kwietnia 2103r.).

Począwszy od 2005r. Y (użytkownik wieczysty) uiszcza na konto Gminy – w terminie do 31 marca każdego roku – opłatę roczną z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste. Od opłaty rocznej Gmina nie nalicza podatku od towarów i usług (kwota opłaty nie jest powiększona o należny podatek od towarów i usług).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 13 grudnia 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż pierwsza wpłata przez Y opłaty rocznej za użytkowanie gruntu w użytkowanie wieczyste nastąpiła w dniu 31marca 2005r. (kwota 1421,80 brutto) Natomiast kolejne wpłaty następowały w dniach: 31 marca 2006r. (kwota 1876,48 brutto), 02 kwietnia 2007r. (kwota 1876,48 brutto), 31marca 2008r. (kwota 1876,48 zł brutto), 31 marca 2009r. (2510,40 zł netto tj. bez podatku VAT), 31 marca 2010r. (kwota 1694,40 zł netto tj. bez podatku VA7) oraz 29 marca 2011r. (kwota 1694,40 zł netto tj. bez podatku VAT).

Ustalony termin wpłat (tj. 31 marca każdego roku) wynika jednoznacznie z treści art. 71 ust 4 zdanie 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010r., Nr 102, poz. 651 z późn. zm.). Powyższy przepis stanowi, że opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Powyższy termin może ulec zmianie na wniosek użytkownika wieczystego zgodnie z art. 71 ust. 4 zdanie 3 powyższej ustawy. Wniosek taki nie został przez użytkownika wieczystego złożony. Użytkownik wieczysty dokonał pierwszej wpłaty dopiero w 2005r., gdyż zgodnie z art. 71 ust. 4 zdanie 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. W przedmiotowej sprawie użytkowanie wieczyste zostało ustanowione w 2004r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Gmina powinna powiększać o należny podatek od towarów i usług opłatę roczną z tytułu oddania Y gruntu w użytkowanie wieczyste...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko uzupełnione pismem z dnia 13 grudnia 2011r.) opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego działek nr 517 i 704 powinna być powiększona o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi Z punktu widzenia powyższej regulacji oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste traktowane jest jako dostawa towaru. Z kolei według art. 27 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste wymaga nie tylko zawarcia umowy w formie aktu notarialnego, ale również wpisu w księdze wieczystej. Wpis w księdze wieczystej ma więc charakter konstytutywny (dopiero z chwilą jego dokonania powstaje prawo użytkowania wieczystego). W tym stanie rzeczy należy uznać, że oddanie przedmiotowych nieruchomości w użytkowanie wieczyste nastąpiło w dniu 24 maja 2004r. (tj. chwilą wpisu prawa w księdze wieczystej), a nie w dniu 28 kwietnia 2004r. (tj. w dniu zawarcia umowy).

Tym samym opłata roczna z tytułu tego użytkowania (w związku ze zmianą stanu prawnego, która nastąpiła z dniem 1 maja 2004r. – tj. z dniem wejścia Polski do UE) powinna być powiększona o należny podatek od towarów i usług.

Jednocześnie w uzupełnieniu z dnia 13 grudnia 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż oczekuje wydania interpretacji indywidualnej wyłącznie w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług pobieranych opłat za użytkowanie wieczyste. Nie chodzi ogólnie o problem momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, ale o to czy obowiązek ten powstał w przedstawionym konkretnym stanie faktycznym, w którym akt notarialny obejmujący umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste został sporządzony przed dniem 1 maja 2004r., a konstytutywny wpis prawa do księgi wieczystej nastąpił już po tej dacie.

Według podatnika nie ulega wątpliwości że w przedstawionym stanie faktycznym obowiązek podatkowy powstał, a tym samym, że konieczne było i nadal jest) powiększenie o należny podatek od towarów i usług opłat z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste Y.

W tym stanie rzeczy w pełni aktualne jest pytanie wskazane w treści wniosku, gdyż wskazane przez organ w treści wezwania zagadnienia są ze sobą ściśle związane (gdyby nie powstał obowiązek podatkowy, nie byłoby konieczne powiększenie o należny podatek od towarów i usług opłat z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste Y).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejszą interpretację oparto na przepisach w stanie prawnym obowiązującym w 2004r. bowiem w poz. 61 wniosku ORD-IN Wnioskodawca wskazał jako przedmiot interpretacji indywidualnej przepisy art. 2 ust. 6 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w brzmieniu z daty ustanowienia prawa użytkowania wieczystego).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług , zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Natomiast w myśl art. 5 ust. 2 ustawy o VAT – czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Towarami natomiast, zgodnie z treścią art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego.
   
   

Należy nadmienić, iż ustawą z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) obowiązującą od dnia 1 grudnia 2008r. zostały dodane punkty 6 i 7 do obowiązującego art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którymi przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

• oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
• zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
  
  

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Z zawartych tam regulacji wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

W świetle art. 233 użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Z kolejnych przepisów Kodeksu cywilnego (art. 234, 235 i 237) wynikają kolejne uprawnienia użytkownika wieczystego ukształtowane na wzór uprawnień właściciela. W wyniku ustanowienia prawa wieczystego użytkowania dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 ust. 6 ustawy o VAT) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel.

W tym miejscu należy wskazać iż zgodnie z wyrokiem WSA w Krakowie z dnia 9 lutego 2007r. Sygn. Akt I SA/Kr 605/06 skoro użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym znacznie zbliżonym do własności, to nie trzeba go wprost wykazywać w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Momentem realizacji dostawy nieruchomości jest chwila wpisania użytkowania wieczystego do księgi wieczystej.

Podobny pogląd wyraził NSA w uchwale składu 7 sędziów z dnia 8 stycznia 2007r. W podjętej sprawie o Sygn. I FPS 1/06, w której uznał, iż ustanowienie użytkowania wieczystego gruntów stanowi dostawę towarów. W powyższym przypadku przedmiotem obrotu jest prawo rzeczowe, którego treścią jest dysponowanie rzeczą jak właściciel.

Wobec powyższego, zdaniem tut. Organu, uwzględniając szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 ust. 6 ustawy o VAT obejmuje grunty, należy uznać, że oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie dokonane po dniu 1 maja 2004r. stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), regulujące kwestię oddania gruntu w użytkowanie wieczyste.

Zgodnie z art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami, sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.

W myśl art. 71 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne.

Jak stanowi art. 71 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

Natomiast w myśl art. 71 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4.

Stosownie do postanowień art. 71 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Natomiast instytucja ksiąg wieczystych jest uregulowana w ustawie z dnia ustawie z dnia 6 lipca 1982r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2001r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.). Księgi wieczyste to specjalny rodzaj rejestru, który przedstawia stan prawny nieruchomości, czyli pozwala autorytarnie ustalić, komu i jakie przysługują prawa do danej nieruchomości. Wszelkie prawa rzeczowe powinny być ujawnione w księgach wieczystych, które są do wglądu publicznego. W ten sposób księgi zapewniają maksymalne bezpieczeństwo obrotu nieruchomościami.

W świetle przytoczonych przepisów prawa uznać należy, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste przed dniem 1 maja 2004r., poprzez dokonanie wpisu użytkowania wieczystego do księgi wieczystej przed tą datą powoduje, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, a tym samym opłaty roczne pobierane po dacie 30 kwietnia 2004r. w związku z oddaniem gruntu w użytkowanie wieczyste nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast w sytuacji oddania gruntu w użytkowanie wieczyste po dniu 30 kwietnia 2004r., potwierdzone wpisem użytkowania wieczystego do księgi wieczystej po tej dacie oznacza, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, a tym samym opłaty roczne pobierane w związku z oddaniem gruntu w użytkowanie wieczyste po dniu 30 kwietnia 2004r. podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed dniem 1 maja 2004r., gdy taka czynność nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), po wejściu w życie nowej regulacji prawnej tj. ww. ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ani nie zawiera w sobie podatku należnego, ani też nie powinna być powiększona o taki podatek na podstawie przepisów tej ustawy.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Gmina dnia 28 kwietnia 2004r. zawarła z Y umowę (w formie aktu notarialnego), której przedmiotem było oddanie w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat nieruchomości gruntowych oznaczonych jako działki nr A i B oraz nieodpłatne przeniesienie własności budynków. W treści aktu notarialnego widnieje jednoznaczny zapis, zgodnie z którym „wydanie przedmiotu umowy nastąpi w dniu dzisiejszym” – tj. w dniu 28 kwietnia 2004r. W powyższej dacie doszło do wydania przedmiotu użytkowania wieczystego Y.

Na wniosek użytkownika wieczystego Sąd Rejonowy w dniu 24 maja 2004r. – dokonał w księgach wieczystych KW nr xxx oraz KW nr yyy wpisu prawa użytkowania wieczystego ww. nieruchomości gruntowych (do dnia 28 kwietnia 2103r.).

Począwszy od 2005r. Y (użytkownik wieczysty) uiszcza na konto Gminy – w terminie do 31 marca każdego roku – opłatę roczną z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste. Od opłaty rocznej Gmina nie nalicza podatku od towarów i usług (kwota opłaty nie jest powiększona o należny podatek od towarów i usług).

Pierwsza wpłata przez Y opłaty rocznej za oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste nastąpiła w dniu 31marca 2005r. (kwota 1421,80 brutto). Kolejne wpłaty następowały w dniach: 31 marca 2006r. (kwota 1876,48 brutto), 02 kwietnia 2007r. (kwota 1876,48 brutto), 31marca 2008r. (kwota 1876,48 zł brutto), 31 marca 2009r. (2510,40 zł netto tj. bez podatku VAT), 31 marca 2010r. (kwota 1694,40 zł netto tj. bez podatku VA7) oraz 29 marca 2011r. (kwota 1694,40 zł netto tj. bez podatku VAT).

Ustalony termin wpłat (tj. 31 marca każdego roku) wynika jednoznacznie z treści art. 71 ust 4 zdanie 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami, bowiem użytkownik wieczysty nie złożył wniosku o zmianę terminów wpłat opłat rocznych. Użytkownik wieczysty dokonał pierwszej wpłaty dopiero w 2005r., zgodnie z art. 71 ust. 4 zdanie 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego oraz zacytowane przepisy prawa stwierdzić należy, iż ponieważ oddanie gruntu przez Wnioskodawcę w użytkowanie wieczyste Y nastąpiło po dniu 30 kwietnia 2004r. (co zostało potwierdzone wpisem w księdze wieczystej w dniu 24 maja 2004r.), zatem oddanie gruntu (działek nry A i B) w użytkowanie wieczyste ww. Y podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym pobierane przez Wnioskodawcę od ww. Y od roku 2005r. opłaty roczne, z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii czy opłaty roczne powinny być powiększone o należny podatek VAT tut. organ pragnie podkreślić, iż to czy pobrana kwota jest kwotą netto czy kwotą brutto (a więc czy zawiera podatek VAT lub czy powinna być o ten podatek powiększona) zależy od treści umowy cywilnoprawnej jaka została zawarta pomiędzy stronami danej czynności. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają bowiem unormowań w tym zakresie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii opodatkowania nieodpłatnego przeniesienia własności budynków, bowiem nie było to przedmiotem zapytania ani Wnioskodawca nie przedstawił pytania oraz nie sformułował stanowiska w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.