Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.976.2016.1.BG
z 10 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 8 listopada 2016 r., który wpłynął do tut. Biura 16 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia wartości wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia podatkowego, dokonanych przed uzyskaniem zezwolenia strefowego przedpłat na poczet dostaw lub usług, które zostaną wykonane po dniu uzyskania zezwolenia strefowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia wartości wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia podatkowego, dokonanych przed uzyskaniem zezwolenia strefowego przedpłat na poczet dostaw lub usług, które zostaną wykonane po dniu uzyskania zezwolenia strefowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej również: Wnioskodawca) jest przedsiębiorstwem produkcyjnym działającym w branży nawozowo-chemicznej. Część produkcji umiejscowiona jest na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „SSE”).

Spółka zamierza wdrożyć nowy projekt inwestycyjny w postaci wytwórni nawozów granulowanych. Oznacza to wybudowanie nowej, odrębnej w stosunku do dotychczas istniejącej, wykorzystującej nowoczesną technologię, instalacji produkcyjnej oraz wprowadzenie do oferty zmodyfikowanych pod względem technologicznym produktów w segmencie nawozowym. Inwestycja ma być zlokalizowana na terenie działki będącej w użytkowaniu

wieczystym Wnioskodawcy, który ubiega się obecnie o jej włączenie w obszar SSE. Spółka wystąpi również o uzyskanie zezwolenia na prowadzenia działalności gospodarczej na terenie włączonym do SSE.

W związku z powyżej opisaną inwestycją, 23 stycznia 2015 r. Spółka wystąpiła do Ministra Gospodarki z wnioskiem o przyznanie pomocy publicznej wynikającej z ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 282 ze zm.; dalej jako „ustawa SSE”). Podstawą do złożenia tego wniosku był art. 17a ust. 2 ustawy SSE. Jak wynika z tego przepisu, wniosek o przyznanie pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą SSE, może być również złożony do ministra właściwego do spraw gospodarki przez tzw. dużego przedsiębiorcę, zamierzającego podjąć przedsięwzięcie gospodarcze na gruncie stanowiącym jego własność lub użytkowanie wieczyste, nieobjętym strefą w dniu złożenia wniosku. Do wniosku przedsiębiorca załącza dokumentację wykazującą wystąpienie efektu zachęty, o którym mowa w art. 6 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu. Po potwierdzeniu efektu zachęty przez ministra właściwego do spraw gospodarki przedsiębiorca może rozpocząć przedsięwzięcie gospodarcze na tym gruncie.

Wnioskując do Ministra Gospodarki o potwierdzenie wystąpienia efektu zachęty, Spółka zaznaczyła, że jest świadoma, że prawo do pomocy publicznej nabędzie tylko w przypadku uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE.

W dniu 29 kwietnia 2015 r. Minister Gospodarki skierował do Spółki pismo, w którym potwierdził, że pomoc publiczna opisana we wniosku Spółki z 23 stycznia 2015 r. wywołuje efekt zachęty, o którym mowa w art. 17a ust. 2 ustawy SSE.

Na chwilę obecną nie nastąpiła jeszcze zmiana rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie starachowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1248), na mocy której doszłoby do objęcia granicami SSE działki wskazanej przez Spółkę dla celów opisanej wyżej inwestycji. W konsekwencji, Wnioskodawca nie otrzymał jeszcze zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE, związanej z zamierzonym projektem.

Z uwagi na bardzo duże znaczenie projektu dla Spółki, istotne było jak najszybsze rozpoczęcie prac inwestycyjnych, co z formalnego punktu było możliwe już po uzyskaniu pisma Ministra Gospodarki z 29 kwietnia 2015 r. potwierdzającego wystąpienie efektu zachęty. Jak wynika bowiem z art. 17a ust. 2 ustawy SSE, po potwierdzeniu efektu zachęty przez ministra właściwego do spraw gospodarki przedsiębiorca może rozpocząć przedsięwzięcie gospodarcze na gruncie wskazanym we wniosku o przyznanie pomocy publicznej.

Do nabycia (przeniesienia na Spółkę) lub wytworzenia we własnym zakresie aktywów trwałych składających się na planowaną inwestycję dojdzie dopiero po uzyskaniu zezwolenia na działalność w SSE. Jednakże już obecnie wymaga to poczynienia odpowiednich przygotowań i zawarcia umów z dostawcami lub wykonawcami, a w konsekwencji również dokonania przedpłat (w postaci zaliczek lub zadatków). Z tego względu Spółka jest zainteresowana uzyskaniem potwierdzenia, że przedpłaty na poczet inwestycji strefowej będą mogły zostać uwzględnione w wartości wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia podatkowego, tak jak pozostała część należności dopłaconych już po dniu uzyskania zezwolenia strefowego. Ponadto, dla Spółki istotne jest ustalenie, w którym momencie dokonane przedpłaty mogą być uznane za koszt kwalifikowany. Spółka przewiduje bowiem różne możliwości zapłaty pozostałej kwoty wynagrodzenia należnego dostawcy lub wykonawcy. Dopłata może zostać uiszczona jednorazowo po dokonaniu dostawy lub wykonaniu usługi albo może być rozłożona na etapy, związane przykładowo z testowaniem oraz odbiorem dostarczonych lub wykonanych instalacji. Ponadto, dopuszcza się specyficzną sytuację, w której przedpłata obejmie 100 % ceny towarów lub usług.

Wskazane wyżej przedpłaty ponoszone będą w okresie od dnia potwierdzenia efektu zachęty przez Ministra Gospodarki. Z uwagi na okoliczność, że część przedpłat została już przez Spółkę dokonana, niniejszy wniosek odnosi się zarówno do zaistniałego stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego. 

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka ma prawo uwzględnić w wartości wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia podatkowego, kwotę dokonanych przed uzyskaniem zezwolenia strefowego przedpłat (przykładowo zaliczek lub zadatków) na poczet dostaw lub usług, które zostaną wykonane po dniu uzyskania zezwolenia strefowego ?
2. W którym momencie Spółka ma prawo uwzględnić w wartości wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia podatkowego, kwotę dokonanych przed uzyskaniem zezwolenia strefowego przedpłat (przykładowo zaliczek lub zadatków) na poczet dostaw lub usług, które zostaną wykonane po dniu uzyskania zezwolenia strefowego ?
   
   

Ad 1.

Pomoc publiczna dla przedsiębiorców działających w specjalnych strefach ekonomicznych udzielana jest w formie zwolnienia podatkowego. Jak wynika bowiem z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm..; winno być t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej „updop”), wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych. Jednocześnie wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z powyższego wynika, że formalnym warunkiem korzystania z ulgi podatkowej w danej specjalnej strefie ekonomicznej jest uzyskanie zezwolenia na działalność strefową które określa między innymi (art. 16 ust. 2 ustawy SSE) przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności zatrudnienia w strefie określonej liczby osób lub dokonania w niej inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę.

O ile zezwolenie strefowe jest dokumentem formalnym umożliwiającym działanie w strefie i korzystanie z pomocy publicznej w formie ulgi podatkowej, to updop w kwestii wielkości tego zwolnienia odsyła do przepisów dotyczących dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej dla obszarów kwalifikujących się do tej pomocy. Tak więc to przepisy o pomocy publicznej determinują faktycznie wielkość zwolnienia podatkowego w strefie.

Jak wynika z § 3 ust. 1 rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 465; dalej jako „rozporządzenie w sprawie pomocy publicznej”), pomoc ta, udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Z kolei przepis § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej precyzuje, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika,
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Z powyższej regulacji wynika, że jedynie te koszty inwestycji mają charakter kwalifikowany (wpływają na wysokość pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego), które zostały poniesione najwcześniej w dniu, w którym zaczęło obowiązywać zezwolenie strefowe dla inwestora. Z uwagi na fakt, że omawiane rozporządzenie nie wskazuje, w jaki sposób należy rozumieć pojęcie poniesienia kosztu, w tej kwestii odwołać należy się do reguł wykładni językowej, która jest podstawową formą interpretacji prawa, w szczególności podatkowego. Wykładnia ta prowadzi do wniosku, że w strefie jedynie takie wydatki mają charakter kwalifikowany, które w sposób definitywny doprowadziły do nabycia, wytworzenia lub modernizacji aktywów trwałych służących prowadzeniu działalności strefowej. Wynika to stąd, że wydatki te powinny stanowić cenę nabycia albo koszt wytworzenia, rozbudowy lub modernizacji środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych. Samo dokonanie przedpłaty nie oznacza jeszcze, że umowa z dostawcą lub wykonawcą składników inwestycji zostanie faktycznie zrealizowana. W konsekwencji, uiszczenie zaliczki lub zadatku nie przesądza o tym, że aktywa trwałe, które mają składać się na inwestycję strefową zostaną rzeczywiście wytworzone lub nabyte przez podmiot strefowy. Wykonanie umów na dostawy lub usługi związane z realizacją inwestycji nastąpi dopiero po uzyskaniu zezwolenia strefowego i dopiero wówczas będzie można stwierdzić, czy podmiot strefowy jest właścicielem tych aktywów w wyniku ich zakupu lub wytworzenia we własnym zakresie. Wówczas więc najwcześniej będzie można mówić o poniesieniu wydatków inwestycyjnych stanowiących cenę zakupu bądź koszt wytworzenia składników inwestycji. Sama przedpłata (w formie zaliczki lub zadatku) jest jedynie dokonywana na poczet ceny zakupu lub kosztu wytworzenia aktywów przynależnych do inwestycji. Jeżeli faktycznie dojdzie do nabycia lub wytworzenia aktywów trwałych w specjalnej strefie ekonomicznej, co powinno nastąpić po uzyskaniu zezwolenia strefowego, to wówczas zaliczka lub zadatek, jako odpowiednia część ceny (w pewnych sytuacjach jako całość ceny) zakupu lub kosztu wytworzenia, będzie mogła być uznana za wydatek kwalifikowany, który wpływa na wysokość zwolnienia podatkowego.

Podobne wnioski, dotyczące braku możliwości rozpoznania kosztu (wydatku kwalifikowanego) z samego tylko faktu dokonania przedpłaty znajdują potwierdzenie w stanowiskach organów podatkowych.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej Znak: ILPB3/423-745/09-2/GC z 30 listopada 2009 r. uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, że zaliczki i zadatki na środki trwałe i świadczenia zwiększające ich wartość początkową będą stanowiły wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną. Jednakże wydatki te (przedpłaty) można uznać za poniesione i tym samym kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną dopiero w momencie dopłaty wynagrodzenia za dany środek trwały lub za dane świadczenie wpływające na wartość początkową środka trwałego.

Ponadto, można tu przywołać interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 marca 2013 r. Znak: IPPB3/423-59/13-2/GJ, w której stwierdzono, że zaliczka jest świadczeniem na poczet przyszłej ceny zakupu. Nie może ona stanowić kosztu uzyskania przychodów, gdyż nie ma charakteru definitywnego. W sytuacji niedojścia do realizacji umowy kupna/sprzedaży zaliczka podlega zwrotowi przez sprzedawcę. Z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi zaliczka utraci charakter przedpłaty i nabierze charakteru definitywnego. 

Powyższy wniosek wynika również z wykładni systemowej zewnętrznej. Jak wskazano bowiem w doktrynie (Lech Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 152), żaden przepis prawa nie jest oderwaną jednostką, lecz występuje w pewnym kontekście systemowym - jest częścią określonego aktu normatywnego, który z kolei jest częścią określonej gałęzi prawa przynależącej do systemu prawa polskiego. Wykładając więc dany przepis prawa, należy brać pod uwagę jego relacje do innych przepisów danego aktu normatywnego (wykładnia systemowa wewnętrzna) oraz do przepisów zawartych w innych ustawach (wykładnia systemowa zewnętrzna). Tylko bowiem realizacja tej dyrektywy wykładni prawa gwarantuje zupełne i niesprzeczne odczytanie danej instytucji prawa z przepisów prawa. Należy tu zauważyć, że z § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej wynika, że pomocą publiczną mogą być objęte koszty inwestycji poniesione na terenie strefy dopiero w trakcie obowiązywania zezwolenia. Natomiast zgodnie z art. 17a ust. 2 ustawy SSE, przedsiębiorca może rozpocząć przedsięwzięcie gospodarcze na gruncie podlegającym włączeniu do strefy już po potwierdzeniu efektu zachęty przez ministra właściwego do spraw gospodarki, a więc jeszcze przed uzyskaniem zezwolenia strefowego. Trudno uznać, że rozpoczęcie przedsięwzięcia strefowego może nastąpić bez podpisania stosownych umów dotyczących dostaw środków trwałych i innych świadczeń warunkujących realizację inwestycji. Regułą jest, że takie umowy, w celu zabezpieczenia interesu dostawcy (wykonawcy) wiążą się z dokonaniem przedpłaty przez podmiot strefowy.

Innymi słowy, nie jest możliwe rozpoczęcie przedsięwzięcia strefowego bez dokonania przedpłat na poczet dostaw lub świadczeń wykonanych już po uzyskaniu zezwolenia strefowego. Skoro zaś przedsięwzięcie gospodarcze może być rozpoczęte po uzyskaniu potwierdzenia efektu zachęty, to należy uznać, że już w tym okresie, a więc jeszcze przed otrzymaniem zezwolenia strefowego, inwestor może dokonywać przedpłat na poczet inwestycji w strefie.

Podsumowując, zdaniem Spółki ma ona prawo uwzględnić w wartości wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego kwotę dokonanych przed uzyskaniem zezwolenia strefowego przedpłat (przykładowo zaliczek lub zadatków) na poczet dostaw lub usług, które zostaną wykonane po dniu uzyskania zezwolenia strefowego. Znajduje to również potwierdzenie w wydanej przez tut. Organ podatkowy interpretacji Znak: IBPB-1-3/4510-506/15/WLK z 31 grudnia 2015 r.

Ad 2.

W ocenie Spółki, momentem, w którym przedpłata stanie się wydatkiem kwalifikowanym, będzie co do zasady data uiszczenia płatności (w znaczeniu kasowym) pozostałej części ceny, przypadająca już po dokonaniu dostawy towarów lub wykonaniu usługi (świadczenia). Zaliczka na poczet zakupu środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej) stanowi tylko część ceny nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 1 pkt 1 updop. Dopiero zapłata pozostałej części ceny nabycia, pozwoli na zaliczenie wpłaconej zaliczki do wartości początkowej danego aktywa. Tak więc dopiero moment zapłaty pozostałej części ceny nabycia środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej) będzie momentem, w którym podatnik będzie mógł zaliczyć cenę nabycia do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, z zachowaniem pozostałych warunków określonych w przepisach regulujących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych. Potwierdza to, przykładowo, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 marca 2010 r. Znak: ILPB3/423-1165/09-3/ŁM.

Gdyby natomiast dopłata była rozłożona na etapy (przykładowo w związku z testowaniem instalacji), wówczas przedpłatę powinno się uznać za wydatek kwalifikowany w dacie uregulowania pierwszej transzy płatności, przypadającej już po dokonaniu dostawy lub wykonaniu usługi.

Natomiast w specyficznej sytuacji, w której przed dostawą towarów lub wykonaniem usługi Spółka dokonałaby przedpłaty w wysokości 100% ceny, taką przedpłatę należałoby uznać za koszt kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia podatkowego w dacie realizacji dostawy lub usługi. Wynika to stąd, że skoro przedpłata objęłaby całość ceny, to po wykonaniu świadczenia nie następowałaby już żadna dopłata, a cała cena towaru lub usługi zostałaby udokumentowana w fakturach zaliczkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.