Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1262a/14/MW
z 26 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2014 r. (data wpływu 31 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 marca 2015 r. (5 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z żoną (wspólność majątkowa), nabyli w dniu 26 marca 2014 r. własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego – mieszkanie usytuowane na pierwszym piętrze w budynku wielolokalowym (bloku), należącym do zasobów mieszkaniowych spółdzielni mieszkaniowej. Jak wynika z treści aktu notarialnego na mocy, którego nabyte zostało wspomniane mieszkanie, poprzedni właściciele nabyli je w 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży. Mieszkanie było użytkowane przez poprzednich właścicieli przez okres przekraczający 60 miesięcy.

W dniu 25 kwietnia 2014 r., aktem notarialnym ustanowiono odrębną własność tego lokalu mieszkalnego – przeniesiono jego własność na Wnioskodawcę i małżonkę, na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej. Mieszkanie kosztowało 167.000 zł, z czego 131.900 zł zostało sfinansowane zaciągniętym na ten cel kredytem bankowym, hipotecznym z oprocentowaniem zmiennym. Prowizja banku wraz z obowiązkowym ubezpieczeniem mieszkania (wymaganym przy kredycie) wyniosła razem: 2.084,02 zł. Koszty pierwszego aktu notarialnego (opłaty sądowe, wynagrodzenie notariusza, PCC) wyniosły: 4.359 zł. Koszty drugiego aktu notarialnego (opłaty sądowe, wynagrodzenie notariusza) wyniosły: 780 zł.

Na koniec marca 2014 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną postanowił, że będzie wynajmować kupione mieszkanie przez okres dłuższy niż rok.

W dniu 31 marca 2014 r. Wnioskodawca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, iż dochody (przychody) z najmu lokalu mieszkalnego będą rozliczane przez obojga w stosunku 50/50 oraz opodatkowane na zasadach ogólnych wg. skali podatkowej. Wnioskodawca wraz z żoną postanowił, że od przychodu z najmu prywatnego będą odliczać amortyzację i odsetki od kredytu bankowego. W tym dniu założyli dla mieszkania ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (mieszkanie wprowadzono do ewidencji). Małżonkowie ustalili wartość początkową (cena nabycia mieszkania + koszt pierwszego aktu notarialnego + koszty udzielenia kredytu = 173.443,02 zł) oraz stawkę amortyzacji na 2,5% dla wartości niematerialnej i prawnej (wartość początkowa * 2,5% = 361,34 zł miesięcznie).

Na początku kwietnia 2014 r., zawarta została umowa najmu, na mocy której mieszkanie zostało po raz pierwszy oddane w najem osobie trzeciej – tzw. najem prywatny (Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, lokal mieszkalny nie stanowi składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą i nie jest wynajmowany w ramach działalności gospodarczej). Najemca uiszcza z tego tytułu czynsz najmu (po raz pierwszy czynsz ten został zapłacony już w kwietniu, przed ustanowieniem odrębnej własności tego lokalu – mieszkania).

Pierwsze rozliczenie najmu prywatnego (z najmu wartości niematerialnej i prawnej) nastąpiło za miesiąc kwiecień 2014 r. (czynsz najmu 500 zł, amortyzacja 36l,34 zł, odsetki od kredytu 0,00 zł).

W związku z tym, iż „w dniu 25 kwietnia 2014 r. ustanowiono odrębną własność tego lokalu mieszkalnego – mieszkania” (nastąpiło przekształcenie własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu w prawo własności tego lokalu) zaszła konieczność likwidacji w ewidencji wartości niematerialnej i prawnej oraz wprowadzenie pierwszy raz do ewidencji środka trwałego (odrębnej własności). Wprowadzenie mieszkania do ewidencji jako nowego środka trwałego wymagało ustalenia wartości początkowej tego środka (wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej + koszt drugiego aktu notarialnego – amortyzacja za kwiecień = 173.861,68zł). Stosownie do art. 22j ust 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustalona została indywidualna stawka amortyzacyjna w wysokości 2,5% (przed wprowadzeniem do ewidencji środka trwałego – mieszkanie było użytkowane przez okres przekraczający 60 miesięcy), a odpisy amortyzacyjne będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów ze źródła przychodów jakim jest najem (art. 10 ust 1 pkt 6 ustawy).

Amortyzacja od maja 2014 r. wynosi 362,21 zł miesięcznie, tj. 4.346,54 zł rocznie. Pierwsze rozliczenie najmu prywatnego – środka trwałego nastąpiło za miesiąc maj 2014 r. (Przychód: czynsz najmu 500 zł, koszty uzyskania przychodu = amortyzacja 362,21zł + odsetki od kredytu 568,49zł).

Wobec powyższego zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy odpis amortyzacyjny dokonany w związku z amortyzacją wartości niematerialnej i prawnej w postaci własnościowego spółdzielczego lokalu mieszkalnego, może stanowić koszt uzyskania przychodu ze źródła przychodu jakim jest najem prywatny?
2. Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane w związku z amortyzacją środka trwałego w postaci lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, który jest wynajmowany, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu ze źródła przychodu jakim jest najem prywatny?
3. Czy właściwie ustalona została wartość początkowa lokalu mieszkalnego?
4. Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym mogliśmy ustalić indywidualnie stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5% dla celów amortyzacji środka trwałego będącego opisanym we wniosku lokalem mieszkalnym?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpis amortyzacyjny dokonany w związku z amortyzacją wartości niematerialnej i prawnej w postaci własnościowego spółdzielczego lokalu mieszkalnego stanowi koszt uzyskania przychodu ze źródła przychodu jakim jest najem prywatny.

W ocenie Wnioskodawcy, również odpisy amortyzacyjne dokonywane w związku z amortyzacją środka trwałego w postaci lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, który jest wynajmowany, stanowią koszt uzyskania przychodu ze źródła przychodu jakim jest najem prywatny.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że właściwie ustalił wartość początkowa lokalu mieszkalnego, a dla celów amortyzacji tego środka trwałego mógł ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną na poziomie 2,5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartością nie materialną i prawną.

Zgodnie z art. 22c pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższych przepisów wynika, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz lokal będący odrębną własnością, stanowią różne, odrębne składniki majątku trwałego. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, po warunkiem spełnienia przesłanek wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi wartość niematerialną i prawną, a lokal będący odrębnym przedmiotem własności stanowi po spełnieniu warunków określonych w art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy środek trwały.

Zatem, z chwilą przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność tego lokalu, dojdzie do likwidacji wartości niematerialnej i prawnej. W momencie tym bowiem ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu przestanie istnieć. W jego miejsce powstanie natomiast nowy składnik majątku, lokal mieszkalny będący odrębną własnością, stanowiący środek trwały.

Stosownie do art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Przepis art. 22h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 22g ust. 1 ww. ustawy, stanowi że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j – 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynków i lokali mieszkalnych przewiduje art. 22j ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do jego treści, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż - 10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych,

• dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata (art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane – jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone – jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną, nabyli w dniu 26 marca 2014 r. własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu. Jak wynika z treści aktu notarialnego na mocy, którego nabyte zostało wspomniane mieszkanie, poprzedni właściciele nabyli je w 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży. Mieszkanie było użytkowane przez poprzednich właścicieli przez okres przekraczający 60 miesięcy.

W dniu 25 kwietnia 2014 r., aktem notarialnym ustanowiono odrębną własność tego lokalu mieszkalnego – przeniesiono jego własność na Wnioskodawcę i małżonkę, na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej. Mieszkanie zostało w części sfinansowane zaciągniętym na ten cel kredytem bankowym. W związku z zaciągnięciem ww. kredytu, Wnioskodawca poniósł wydatki na prowizję dla banku oraz obowiązkowe ubezpieczeniem mieszkania. Wnioskodawca poniósł również wydatki związane z dwoma aktami notarialnymi.

Na koniec marca 2014 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną postanowił, że będzie wynajmować kupione mieszkanie przez okres dłuższy niż rok. W dniu 31 marca 2014 r. Wnioskodawca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, iż dochody (przychody) z najmu lokalu mieszkalnego będą rozliczane przez obojga w stosunku 50/50 oraz opodatkowane na zasadach ogólnych wg. skali podatkowej. W tym dniu małżonkowie założyli dla mieszkania ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (mieszkanie wprowadzono do ewidencji). Małżonkowie ustalili wartość początkową oraz stawkę amortyzacji w wysokości 2,5% dla wartości niematerialnej i prawnej.

Na początku kwietnia 2014 r., zawarta została umowa najmu, na mocy której mieszkanie zostało po raz pierwszy oddane w najem osobie trzeciej – tzw. najem prywatny.

W związku z tym, iż w dniu 25 kwietnia 2014 r. ustanowiono odrębną własność tego lokalu mieszkalnego Wnioskodawca wycofał z ewidencji wartości niematerialnych i prawnych własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu i wprowadził lokal mieszkalny do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca ustalił wartość początkową dla środka trwałego oraz ustalił indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5 %.

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy, należy uznać, że skoro Wnioskodawca wprowadził własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz wykorzystywał je dla celów prowadzonego najmu prywatnego, to odpis amortyzacyjny dokonany od wartości początkowej tego prawa stanowił koszt uzyskania przychodu ze źródła przychodu jakim jest najem prywatny.

Ponadto, stwierdzić należy, że w momencie przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność powstał nowy składnik majątku stanowiący środek trwały, który po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych może być amortyzowany a odpisy amortyzacyjne od jego wartości początkowej stanowią koszt uzyskania przychodu ze źródła najem prywatny.

Przy określeniu wartości początkowej ww. środka trwałego należało zastosować art. 22g ust 1 pkt 1 i art. 22g ust. 3 ww. ustawy. W związku z powyższym jego wartość początkową stanowiły wydatki związane z przekształceniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego w lokal będący odrębną własnością oraz wartość spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, która nie została dotychczas zamortyzowana.

Dla celów amortyzacji ww. środka trwałego należało również ustalić nową, właściwą stawkę amortyzacyjną. Mając zatem na uwadze, że opisany we wniosku lokal mieszkalny został po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy oraz to, że przed wprowadzeniem do ww. ewidencji mieszkanie było użytkowane przez okres przekraczający 60 miesięcy, możliwe było ustalenie indywidualnej stawki amortyzacyjnej w oparciu o przepis art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do zawartego we wniosku sposobu obliczenia wartości początkowej środka trwałego organ informuje, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tut. organu. W związku z powyższym tut. organ nie może odnieść się do wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy. Małżonka Wnioskodawcy, chcąc uzyskać pisemną interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.