Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-744/15-2/MAO
z 29 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości na rzecz jej użytkowników wieczystych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości na rzecz jej użytkowników wieczystych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina L. jest czynnym podatnikiem VAT. Nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Gminy L. została oddana w użytkowanie wieczyste w roku 1993 na okres 99 lat (tj. do 2092 r.) wraz z przeniesieniem na rzecz użytkownika wieczystego własności budynków znajdujących się na gruncie, na cele prowadzenia działalności usługowej.

W roku 1998 użytkownik wieczysty - Gminna Spółdzielnia „S.” zbyła prawo użytkowania wieczystego wraz z własnością budynków na rzecz osób fizycznych - współmałżonków. W roku 2013 zmarł mąż. Aktualnym użytkownikiem wieczystym jest żona w 4/6 części i dwie córki po 1/6 części. Obecny użytkownik wieczysty wystąpił z wnioskiem o sprzedaż nieruchomości w trybie przepisów art. 32 ust. 1 i art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

W aktualnie obowiązującym stanie prawnym, w związku z ogłoszeniem w dniu 17 marca 2015 r. Wyroku Trybunału Konstytucyjnego Sygn. akt K 29/13, nie jest możliwe przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości w odniesieniu do nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste na cele działalności handlowej, usługowej i produkcyjnej, na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle aktualnie obowiązujących przepisów sprzedaż nieruchomości, która została oddana w użytkowanie wieczyste w okresie obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i nie podlegała VAT, na rzecz jej użytkownika wieczystego jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarta obecnie umowa sprzedaży nieruchomości użytkownikowi wieczystemu nie będzie umową dostawy towaru podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (....). Dostawę towaru stanowiła czynność oddania gruntu w użytkowanie wieczyste w roku 1993, bowiem już w wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego nastąpiło przeniesienie władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, a sprzedaż nieruchomości użytkownikowi wieczystemu w chwili obecnej, w trybie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, będzie tylko przekształceniem prawa, użytkowania wieczystego w prawo własności, z tym że w drodze umowy cywilnoprawnej, a nie na podstawie decyzji administracyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż, jak również oddanie w użytkowanie, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zaznaczenia wymaga, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel”, ustawodawca uznał, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz.U. z 2012 r., poz. 83), decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości wydaje:

1. starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej – w przypadku nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, w tym również nieruchomości, w stosunku do których prawo własności Skarbu Państwa wykonują inne państwowe osoby prawne;
2. wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa – odpowiednio w przypadku nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego.
   
   

Ze złożonego wniosku wynika, że Gmina L. jest czynnym podatnikiem VAT. W 1993 roku Strona oddała na cele prowadzenia działalności usługowej w użytkowanie wieczyste Nieruchomość gruntową stanowiącą Jej własność na okres 99 lat (do 2092 roku) wraz z przeniesieniem na rzecz użytkownika wieczystego własności budynków znajdujących się na gruncie. W roku 1998 użytkownik wieczysty - Gminna Spółdzielnia „S.” zbyła prawo użytkowania wieczystego wraz z własnością budynków na rzecz osób fizycznych - współmałżonków. W 2013 roku zmarł mąż. Obecni użytkownicy wieczyści Nieruchomości (tj. małżonka w 4/6 części i dwie córki po 1/6 części) wystąpiły z wnioskiem do Strony o sprzedaż nieruchomości w trybie przepisów art. 32 ust. 1 i art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy sprzedaż Nieruchomości, oddanej w użytkowanie wieczyste w okresie obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym na rzecz jej użytkownika wieczystego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe okoliczności na względzie, stwierdzić należy, że dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego. Z chwilą ustanowienia użytkowania wieczystego użytkownik otrzymuje prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem.

Należy zauważyć, że do dnia 30 kwietnia 2004 r. czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zmieniła się zarówno definicja towaru, jak i zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe okoliczności na względzie, stwierdzić należy, że użytkownik wieczysty otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem z dniem oddania mu nieruchomości do używania na podstawie zawartej umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności przedmiotowej sprawy świadczą o tym, że obecny użytkownik wieczysty w sensie ekonomicznym nabył już prawo wieczystego użytkowania ww. nieruchomości gruntowej, a zatem w sensie ekonomicznym nabył już prawo do dysponowania gruntem jak właściciel. W świetle przepisów art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy o VAT doszło już do dostawy tej nieruchomości na rzecz obecnego wieczystego użytkownika.

Tym samym, sprzedaż prawa własności nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste na rzecz jej użytkownika wieczystego w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na „władztwo do rzeczy”, które użytkownik wieczysty uzyskał już w momencie objęcia prawa użytkowania wieczystego i nie może być traktowane jako sprzedaż tego samego towaru.

Zatem sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru, gdyż nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z tym, planowana sprzedaż Nieruchomości na rzecz obecnych użytkowników wieczystych będzie w istocie stanowiła jedynie zmianę tytułu prawnego do Nieruchomości, natomiast nie wpłynie na „władztwo do rzeczy”, które użytkownicy już uzyskali. Czynność ta nie może być traktowana jako ponowna dostawa tej samej Nieruchomości, w związku z czym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, sprzedaż Nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste w okresie obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym na rzecz jej użytkowników wieczystych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.