Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1012/15-3/MS1
z 22 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2015 r. (data wpływu 9 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji w indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodów z tytułu sprzedaży nieruchomości oraz opodatkowania przychodów z najmu nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT („Wnioskodawczyni”). Wnioskodawczyni w 1997 r. w drodze dziedziczenia po śmierci swojej matki, która zmarła w lutym 1997 r., nabyła udział 1/4 we własności nieruchomości („Dom”). Z kolei w 2012 r. Wnioskodawczyni nabyła po śmierci swojego ojca, który zmarł w grudniu 2012 r., pozostały udział 3/4 w Domu. Wnioskodawczyni była jedynym spadkobiercą swoich rodziców. Dom nie był wykorzystywany do prowadzenia przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż takiej działalności Wnioskodawczyni zresztą nie prowadzi.

Dom był wynajmowany w okresie od 15 sierpnia 2013 r. do 30 listopada 2014 r., wynajem był rozliczany na zasadach ryczałtu 8,5%.

W 1991 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT („Mąż”).

Mąż jest właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym („Dom Męża”). Dom Męża został nabyty przez Męża oraz rodziców Męża w 1989 r. (od tego czasu Mąż był współwłaścicielem udziału 1/2 w Domu Męża).

W 1995 r. rozpoczęła się rozbudowa Domu Męża, która trwała do 2008 r., kiedy to budowa zakończyła się odbiorem przez nadzór budowlany. W kosztach remontu (przebudowy) Domu Męża uczestniczyli: rodzice Męża, rodzice Wnioskodawczyni, Mąż oraz Wnioskodawczyni.

W latach 1996 - 2000, Mąż i Wnioskodawczyni korzystali z ulg w podatku PIT na budowę i rozbudowę Domu Męża, natomiast ani Mąż ani Wnioskodawczyni nie korzystali z tzw. ulgi odsetkowej w podatku PIT.

W dniu 15 stycznia 2007 r. pomiędzy Wnioskodawczynią i Mężem został ustanowiony - w drodze aktu notarialnego - umowny ustrój małżeńskiej rozdzielności majątkowej (tzw. intercyza). W ww. akcie notarialnym nie dokonano pomiędzy małżonkami (Wnioskodawczynią i Mężem) rozliczenia nakładów poniesionych na remont Domu Męża. Rozdzielność ta trwa do dnia dzisiejszego.

W 2010 r. rodzice Męża przekazali Mężowi - w drodze darowizny do majątku osobistego - swój udział w Domu Męża, wskutek czego Mąż stał się jedynym właścicielem Domu Męża. W akcie darowizny ustalono kwotę 500.000,00 zł jako wartość połowy Domu Męża.

Obecnie, Dom Męża należy w całości do majątku osobistego Męża, a Dom należy w całości do majątku osobistego Żony - Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni planuje sprzedać Dom w W. przed końcem 2015 r. za kwotę ok. 1.700.000 zł i przeznaczyć przychód w części odpowiadającej co najmniej 3/4 ceny uzyskanej z tego tytułu tj. kwotę około 1.275.000 na zakup po dniu 31 grudnia 2015 r. około 1/2 udziału w Domu Męża, w którym jest zameldowana i nieprzerwanie mieszka od 1995 roku.

Wartość Domu Męża należącego w całości wyłącznie do Męża szacowana jest obecnie na
ok. 3.000.000 zł.

Wnioskodawczyni, jej mąż a także ich syn stale zamieszkują od lat w domu męża, tym samym Dom męża nie ma charakteru rekreacyjnego. Wnioskodawczyni nadal będzie zamieszkiwać w domu męża, w którym nabędzie udział, a tym samym nadal będzie realizować w nim własny cel mieszkaniowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży udziału 3/4 w Domu w W. nabytego w 2012 r. w drodze spadku, przeznaczony do końca 2017 r. (zakładając zbycie tego udziału w 2015 r.) na nabycie około 1/2 udziału w Domu Męża wchodzącego w skład majątku osobistego Męża powinien być uznany za „wydatek na cele mieszkaniowe”, korzystający ze zwolnienia od podatku PIT z art. 21 ust. 1 pkt . 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1), ust. 28 i ust. 30 ustawy o PIT?
   
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży udziału 1/4 w Domu, nabytego w drodze spadku w 1997 r. i nie związany z działalnością gospodarczą (wobec faktu, że Wnioskodawczyni nie prowadzi takiej działalności), nie będzie podlegał u Wnioskodawczyni opodatkowaniu podatkiem PIT ze względu na upływ 5 letniego terminu z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT?
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że wynajem nieruchomości rozliczany na zasadach ryczałtu nie jest prowadzeniem działalności gospodarczej? Z art. 10 ust. 1 pkt . 6 oraz z art. 12 ust. 1 pkt . 3 lit. a?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w zakresie pytania Nr 3. W zakresie pytań Nr 1 i Nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że wynajem nieruchomości rozliczany na zasadach ryczałtu nie jest prowadzeniem działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z póź. zm.) – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Przepis art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
(Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu pogrupowanie tych źródeł według podobnego charakteru, co następnie skutkuje zróżnicowanym traktowaniem tychże źródeł. Określenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania
itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

I tak zgodnie z art. 10 ust 1 ww. ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą pkt 6).
  
  

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne
od działalności gospodarczej źródło przychodu, choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej.

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która prowadzona jest:

1. w celu osiągnięcia dochodu – przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
   
2. w sposób ciągły – jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
3. w sposób zorganizowany – co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
   
   

Zauważyć przy tym należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności. Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowanie nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w 1997 r. w drodze dziedziczenia po śmierci swojej matki, która zmarła w lutym 1997 r., nabyła udział 1/4 we własności nieruchomości. Z kolei w 2012 r. Wnioskodawczyni nabyła po śmierci swojego ojca, który zmarł w grudniu 2012 r., pozostały udział 3/4 w Domu. Dom był wynajmowany w okresie od 15 sierpnia 2013 r. do 30 listopada 2014 r., wynajem był rozliczany na zasadach ryczałtu 8,5%. Dom w W. nie był wykorzystywany do prowadzenia przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż takiej działalności Wnioskodawczyni zresztą nie prowadzi.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że nie ma przeszkód, aby przychód z najmu Domu. Wnioskodawczyni mogła zaliczyć do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ważne jest jedynie aby taki najem nie spełniał przesłanek pozwalających uznać go za działalność gospodarczą. Jeśli zatem najem domu nie był prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły czyli był prowadzony w ramach najmu prywatnego okazjonalnego, to uzyskiwane z tego tytułu przychody mogą być kwalifikowane jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie chyba, że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, – o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jak stanowi art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, od przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 1 wyżej przywołanej ustawy – podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień – w terminie złożenia zeznania.

Po zakończeniu roku podatnicy obowiązani są do złożenia zeznania rocznego PIT-28. Należy je złożyć do 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym (art. 21 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Jednakże warunkiem skorzystania z tej formy opodatkowania jest – zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy – złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów – pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Przy czym stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy – w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Natomiast w przypadku opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów z tytułu najmu objętych wspólnością ustawową należy zauważyć, że przychody z najmu uzyskiwane przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, co do zasady, podlegają odrębnemu opodatkowaniu. Wskazuje na to treść art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zgodnie z którym przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Przy czym w myśl art. 12 ust. 6 ww. ustawy – zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z małżonków.

W tym celu – zgodnie z dyspozycją zawartą w treści art. 12 ust. 7 ustawy – oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do dnia 20 stycznia roku podatkowego, a w przypadku rozpoczęcia osiągania przychodów w trakcie roku podatkowego w terminie pierwszej wpłaty na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Podsumowując, przychód jaki Wnioskodawczyni osiągała z wynajmu Domu mógł zostać zaliczony nie do przychodu uzyskiwanego w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz do odrębnego źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art .52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art .47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art .53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art .54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.