Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-374/15-4/ALN
z 3 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2015 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z dnia 8 października 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa zwrotu podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze dokumentującej zakup samochodu przeznaczonego na najem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa zwrotu podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze dokumentującej zakup samochodu przeznaczonego na najem.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 października 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, pytanie i stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wypieku pieczywa oraz wynajmu budynku dla Przedszkola „”. Przedszkole znajduje się w na ulicy, jest to ta część miasta, która została zapomniana przez władze miasta i żadna komunikacja miejska, czy minibusy nie rozwiązują problemu komunikacyjnego.

Wnioskodawca planuje zakup samochodu marki Wolksvagen z ilością miejsc siedzących: dziewięć łącznie z kierowcą. W świetle prawa ww. samochód kwalifikuje się jako osobowy.

Natomiast zakupione przez Wnioskodawcę auto zostanie wynajęte na potrzeby przedszkola przy ulicy, w którym zajęcia odbywają się prze cały rok kalendarzowy, czyli przez 12 miesięcy auto będzie na wynajem, dowożąc i odwożąc dzieci. W przedszkolu pracuje 20 osób, które chętnie dojadą do i z pracy. Samochód będzie również przeznaczony na dowóz na zajęcia dodatkowe do centrum (basen, biblioteka itp.), wycieczki do lasu, czy na zajęcia rehabilitacyjne do „”.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi m.in. działalność w zakresie wynajmu pojazdów samochodowych PKD 77.11.Z. Na pytanie, „Jeżeli Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na wynajmie i dzierżawie samochodów osobowych, to należy podać czy ma stosowy zapis we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej”, Wnioskodawca wskazał, że posiada stosowny zapis we wpisie Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Na pytanie, „Należy jednoznacznie wskazać, dla pojazdu objętego zakresem pytania: rodzaj, typ, dopuszczalną ładowność, liczbę miejsc oraz dopuszczalną masę całkowitą pojazdów określoną w karcie pojazdu, dowodzie rejestracyjnym” Wnioskodawca odpowiedział „Volkswagen; liczba miejsc 8 +kierowca (razem 9 osób). Ładowność 1,2 tony, DMC 3,5 tony.

Faktura dotycząca zakupu pojazdu będzie wystawiona na Wnioskodawcę. Zakupiony pojazd będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

Pojazd będący przedmiotem wniosku będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (przychód z najmu tego samochodu). W myśl art. 86a ust. 9 ustawy o VAT, kupiony pojazd nie jest pojazdem specjalnym. Pojazd będący przedmiotem wniosku będzie wyłącznie oddany w najem.

Na pytanie, „Czy pojazd będący przedmiotem wniosku będzie wykorzystywany również w pozostałej działalności Wnioskodawcy - prócz najmu?”, Wnioskodawca odpowiedział „Pojazd będący przedmiotem wniosku nie będzie – prócz najmu wykorzystywany w pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawcy”.

Najem samochodu będzie udokumentowany fakturą i opodatkowany podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca pojazd będący przedmiotem wniosku będzie wykorzystywał wyłącznie do celów działalności gospodarczej-najem.

Na pytanie, „Jeżeli Wnioskodawca będzie wykorzystywał pojazd wyłącznie do celów działalności gospodarczej należy wskazać, czy z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów obiektywnie wynika, że przedmiotowy pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej i wykluczone jest wykorzystanie tego samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą?”, Wnioskodawca odpowiedział: „Wnioskodawca będzie wykorzystywał pojazd wyłącznie do celów działalności gospodarczej na podstawie regulaminu, który reguluje wykorzystywanie przedmiotowego pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Wykluczone jest wykorzystywanie tego samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą”. Pojazd będzie wykorzystywany do działalności na podstawie regulaminu.

Na pytanie „Jeżeli Wnioskodawca będzie wykorzystywał przedmiotowy pojazd do celów działalności gospodarczej należy wskazać w jaki sposób Wnioskodawca będzie kontrolował, czy przedmiotowy pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej?” Wnioskodawca odpowiedział: „Wnioskodawca będzie wykorzystywał przedmiotowy pojazd do celów działalności gospodarczej na podstawie regulaminu, jak również na podstawie umowy najmu, która będzie zawarta na czas nieokreślony i nie będzie wykorzystywany w innym celu niż najem. Zatem oczywiste jest, że przedmiotowy pojazd będzie wykorzystywany tylko i wyłącznie w działalności gospodarczej. Wnioskodawca odda pojazd w najem i z umowy najmu i regulaminu będzie wynikać, że pojazd nie będzie wykorzystywany do pozostałej działalności gospodarczej. Z umowy najmu i regulaminu będzie wynikać, że pojazd będzie wykorzystywany tylko i wyłącznie do działalności gospodarczej.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy w powyższym przypadku będzie Wnioskodawca mógł ubiegać się przy zakupie ww. samochodu o zwrot podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca uważa, że przysługuje Jemu zwrot podatku VAT przy zakupie samochodu przeznaczonego do transportu osób zgodnie z jego wpisem do ewidencji gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28 grudnia 2013 r., str. 51).

Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.) „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem zgodnie z ww. regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 i 2 występują jednakże wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów – dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
2. wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.
   
   

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi m.in. działalność w zakresie wynajmu pojazdów samochodowych PKD 77.11.Z. Planuje zakupić pojazd Volkswagen liczba miejsc 8 + kierowca (razem 9 osób). Ładowność 1,2 tony, DMC 3,5 tony. Faktura dotycząca zakupu pojazdu będzie wystawiona na Wnioskodawcę. Zakupiony pojazd będzie prowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Pojazd będący przedmiotem wniosku będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, pojazd będzie wyłącznie oddany w najem. Najem samochodu będzie udokumentowany fakturą i opodatkowany podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca będzie wykorzystywał pojazd wyłącznie do celów działalności gospodarcze wyłącznie na wynajem na podstawie regulaminu, który reguluje wykorzystywanie przedmiotowego pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej na wynajem. Wykluczone jest wykorzystywanie tego samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że w przypadku samochodów osobowych wykorzystywanych do działalności przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu zakupu tych pojazdów samochodowych. Ograniczenie to nie będzie miało zastosowania w przypadku pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W przedmiotowej sprawie- jak wskazał Wnioskodawca – wprowadzony zostanie regulamin, który wyklucza użytek prywatny pojazdu i który stanowił będzie, iż samochód będzie przeznaczony wyłącznie na najem dla kontrahenta – przedszkola.

Zauważyć należy, że w przypadku, gdy pojazd samochodowy przeznaczony jest wyłącznie na wynajem/dzierżawę, to podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Natomiast, w sytuacji, gdy pojazd samochodowy zostaje przeznaczony również do celów innych niż najem/dzierżawa (nie jest przeznaczony wyłącznie do wynajmu/dzierżawy), ustalenie zasad używania dodatkowo potwierdzonych prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu są warunkami, których spełnienie jest wymagane w celu skorzystania z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z eksploatacją pojazdów.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek. Wnioskodawca zawrze umowę najmu z innym podmiotem na pojazd samochodowy. Tak więc Wnioskodawca faktycznie będzie prowadził działalność w zakresie wynajmu samochodów.

W świetle dokonanej analizy przedstawionego stanu prawnego oraz niniejszych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca zamierza wynajmować samochód osobie trzeciej – najem dla przedszkola, a przedmiotowy pojazd przeznaczony będzie wyłącznie na wynajem, to Wnioskodawcy, będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z zakupem przedmiotowego pojazdu samochodowego, z uwzględnieniem art. 86 i 88 ustawy, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Tym samym jeżeli w danym okresie rozliczeniowym kwota podatku naliczonego będzie wyższa od kwoty podatku należnego, Wnioskodawca będzie miał prawo do zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy zgodnie z zasadami określonymi w art. 87 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.