Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-57/12/RSz
z 18 kwietnia 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPP2/443-57/12/RSz
Data
2012.04.18
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług
Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Stawki --> Stawki podatku
Słowa kluczowe
garaż
lokal mieszkalny
miejsce postojowe
pomieszczenie przynależne
stawki podatku
Istota interpretacji
1. czy sprzedaż mieszkania wraz ze schowkiem oraz udziałem w nieruchomości wspólnej i prawem do korzystania z miejsca postojowego znajdującego się przed budynkiem mieszkalnym, które są integralnie związane ze sprzedażą lokalu mieszkalnego podlegała w chwili sprzedaży mieszkań w 2008r. i 2009r. opodatkowaniu jednolitą stawką podatku VAT w wysokości 7% 2. czy przy sprzedaży mieszkań, na fakturze końcowej dla każdego z lokali, wystawianej po akcie notarialnym, należało jako przedmiot sprzedaży wpisać:a. sprzedaż - dostawa mieszkania wraz ze schowkiem i świadczenie usługi – sprzedaż udziału w nieruchomości wspólnej (w tym infrastruktura towarzysząca) i zastosować dla całości dostawy stawkę VAT 7%,b. sprzedaż mieszkania wraz ze schowkiem oraz z udział w częściach wspólnych ze stawką VAT 7%.
Wniosek ORD-IN 3 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2012r. (data wpływu 18 stycznia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 kwietnia 2012r. (data wpływu 10 kwietnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:
UZASADNIENIE W dniu 18 stycznia 2012r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 5 kwietnia 2012r. (data wpływu 10 kwietnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny: Wnioskodawczyni, prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą A. z siedzibą w R., w ramach swojej działalności gospodarczej zajmuje się m. in. budową, a następnie sprzedażą budynków mieszkalnych oraz części takich budynków tj. lokali mieszkalnych. Wnioskodawczyni w latach 2007-2008 zainwestowała w budowę budynku mieszkalnego-usługowego, do budowy którego zatrudniono kilka firm budowlanych, które wykonywały zlecone im roboty jako podwykonawcy. Budynek został sklasyfikowany, jako mieszkalny w Dziale 11, Grupie 112 i Klasie 1122 gdyż:
Równolegle z postępem prac budowy trwała sprzedaż lokali mieszkalnych znajdujących się w budynku. Wnioskodawczyni będąca developerem - jeszcze w 2007r. rozpoczęła realizację projektu polegającego na tym, że na gruncie, którego była właścicielką wybudowała budynek mieszkalno-usługowy, w którym znajduje się 30 lokali mieszkalnych wraz z 30-ma schowkami, oraz 4 lokale usługowe. Budynek został zgłoszony do użytkowania 31 grudnia 2008r. Całość inwestycji została na potrzeby podatku VAT rozliczana proporcją odpowiadającą stosunkowi części mieszkalnej budynku, do części usługowej. I tak odpowiednio: 74,91% część mieszkalna opodatkowana została stawką 7% VAT, a 25,09 % - owa część usługowa z zastosowaniem stawki podstawowej, tj. 22% VAT. W takiej proporcji zostały rozliczane wszystkie koszty związane z tą budową. Na realizowane w budynku mieszkania firma zawierała ze swoimi klientami umowy, tzw. deweloperskie, w których zobowiązała się do:
Po zrealizowaniu budynku i znajdujących się w nim mieszkań doszło do przeniesienia własności lokali mieszkalnych wraz z przynależnościami i odpowiednim udziałem w częściach wspólnych budynku - wszystko finalizowane jest w jednym akcie notarialnym dla każdego z mieszkań, jako jeden nierozerwalny przedmiot sprzedaży. Wnioskodawczyni zbyła następnie (część w 2008r., a część już w 2009r.) zrealizowane lokale mieszkalne wraz ze schowkami oraz udziałem w nieruchomości wspólnej jednym aktem notarialnym co do każdego z mieszkań, jako jeden nierozerwalny przedmiot sprzedaży. Kupujący nabyli więc prawo własności lokalu, jak również udział we współwłasności z odpowiednim prawem do korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca postojowego. Wnioskodawczyni sprzedając lokale mieszkalne wraz ze schowkami, udziałem w nieruchomości wspólnej i prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego dokonywała następującego rozbicia:
W związku z powyższym zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku, jako nr 2 i 3):
Stanowisko Wnioskodawczyni.
Za przyjęciem takiego stanowiska, w ocenie Wnioskodawczyni przemawiają następujące okoliczności:
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w zakresie objętym pytaniami nr 2 i 3, uznaje się za nieprawidłowe. Na wstępie należy wyjaśnić, iż Wnioskodawczyni zwróciła się z wnioskiem w kwestii opodatkowania, dokonanej w 2008r. i 2009r. dostawy lokali mieszkalnych wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego położonego przed budynkiem oraz infrastrukturą towarzyszącą. Zatem, niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w 2008r. i 2009r. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatną dostawę, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Co do zasady, zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Ustawodawca przewidział również dla niektórych czynności opodatkowanie obniżonymi stawkami podatku VAT. Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku Nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tegoż artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Według art. 41 ust. 12b do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:
Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Z powyższego wynika, że o możliwości zastosowania 7% stawki podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 i 12a ustawy decyduje spełnienie przesłanek przewidzianych w tych przepisach. Zgodnie z treścią § 5 ust. 1a, obowiązującego do dnia 30 listopada 2008r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:
-w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy. Należy w tym miejscu zauważyć, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r. do dnia 31 grudnia 2009r., kwestie będące przedmiotem przywołanego wyżej przepisu § 5 ust. 1a cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulował § 6 ust. 2 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 ze zm.). Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem. Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Wskazać należy także, iż zgodnie z objaśnieniami wstępnymi Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Ponadto, dział PKOB 11 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne - 111, budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122), budynki zbiorowego zamieszkania - 113. W dziale 12 usystematyzowano natomiast budynki niemieszkalne. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny. W przypadku obiektów budowlanych użytkowanych lub przeznaczonych do wielu celów klasyfikuje się je w jednej pozycji, zgodnie z ich głównym użytkowaniem. Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007r., obniżoną do 7% stawką VAT objęte były roboty budowlano-montażowe oraz remonty i roboty konserwacyjne związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Robotami związanymi z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ww. przepisie są, zgodnie z art. 146 ust. 2 ustawy o VAT, roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego. Infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu, stosownie do zapisu art. 146 ust. 3 cyt. ustawy obejmowała:
-jeżeli były one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego. Jednakże (w związku z utratą z dniem 31 grudnia 2007r. mocy obowiązującej ww. przepisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy) od dnia 1 stycznia 2008r. zastosowanie stawki podatku na podstawie ww. przepisów nie jest już możliwe. Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Z kolei przez urządzenia budowlane zgodnie z art. 3 pkt 9 ww. ustawy Prawo budowlane – należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Natomiast w myśl ust. 4 ww. artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie „pomieszczeniami przynależnymi”. Treść przywołanych wyżej zapisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:
Ponadto, zgodnie z objaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie). Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli. Zwrócić należy również uwagę, iż definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawiera § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Pod pojęciem mieszkania, zgodnie z § 3 pkt 9 ww. rozporządzenia, należy rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego. Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku. Natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia). Odrębną kategorię stanowi - wg cyt. rozporządzenia - pomieszczenie pomocnicze zdefiniowane jako pomieszczenie znajdujące się w obrębie mieszkania lub lokalu użytkowego służące do celów komunikacji wewnętrznej, higieniczno-sanitarnych, przygotowywania posiłków, z wyjątkiem kuchni zakładów żywienia zbiorowego, a także do przechowywania ubrań, przedmiotów oraz żywności (§ 3 pkt 11). Z brzmienia art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali wynika, iż podstawowym kryterium pozwalającym zaliczyć określone pomieszczenie do kategorii pomocniczych jest to, czy pomieszczenie służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych zamieszkałych w lokalu osób. Stosując takie kryterium stwierdzić należy, że miejsce postojowe, choć stanowi część składową lokalu mieszkalnego, nie należy do pomieszczeń pomocniczych, lecz przynależnych do lokalu i nie służy dla bezpośredniego zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ludności. Treść przepisów art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT oraz § 5 ust. 1a cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008r.) oraz § 6 ust. 2 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r. do dnia 31 grudnia 2009r.) wyraźnie wskazuje, iż intencją ustawodawcy nie było objęcie obniżoną stawką praw do korzystania z miejsc postojowych znajdujących się przed budynkiem, sprzedawanych razem z lokalem mieszkalnym oraz infrastrukturą towarzyszącą (jak: podjazdy, chodniki, przyłącza do budynku, zieleń, oświetlenie, obudowa koszy na śmieci), a które są integralnie związane ze sprzedażą lokalu mieszkalnego. Obniżone stawki mają bowiem charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży praw do korzystania z miejsc postojowych znajdujących się przed budynkiem, sprzedawanych razem z lokalem mieszkalnym oraz infrastrukturą towarzyszącą (jak: podjazdy, chodniki, przyłącza do budynku, zieleń, oświetlenie, obudowa koszy na śmieci) spod działania przepisu art. 41 ust. 12a ustawy i § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. (odpowiednio § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r.) wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe. Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni, będąca developerem, na gruncie, którego była właścicielką, wybudowała budynek mieszkalno-usługowy, w którym znajduje się 30 lokali mieszkalnych wraz z 30-ma schowkami, oraz 4 lokale usługowe. Budynek został zgłoszony do użytkowania w dniu 31 grudnia 2008r. Na realizowane w budynku mieszkania firma zawierała ze swoimi klientami umowy tzw. deweloperskie, w których zobowiązała się do:
Po zrealizowaniu budynku i znajdujących się w nim mieszkań doszło do przeniesienia własności lokali mieszkalnych wraz z przynależnościami i odpowiednim udziałem w częściach wspólnych budynku - wszystko finalizowane jest w jednym akcie notarialnym dla każdego z mieszkań, jako jeden nierozerwalny przedmiot sprzedaży. Wnioskodawczym zbyła następnie (część w 2008r., a część już w 2009r.) zrealizowane lokale mieszkalne wraz ze schowkami oraz udziałem w nieruchomości wspólnej jednym aktem notarialnym co do każdego z mieszkań, jako jeden nierozerwalny przedmiot sprzedaży. Kupujący nabyli więc prawo własności lokalu, jak również udział we współwłasności z odpowiednim prawem do korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca postojowego. Wnioskodawczyni sprzedając lokale mieszkalne wraz ze schowkami, udziałem w nieruchomości wspólnej i prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego dokonywała następującego rozbicia:
Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawczynię stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów, należy stwierdzić, iż sprzedaż w jednym akcie notarialnym lokalu mieszkalnego z przynależnym schowkiem, o ile stanowi on pomieszczenie pomocnicze tego lokalu, podlega opodatkowaniu 7% stawką VAT. Jak bowiem wynika ze wskazanych powyżej przepisów stawka obniżona dotyczy dostawy tylko części budynków mieszkalnych. Nie jest nią natomiast objęte prawo do korzystania z miejsca postojowego znajdującego się na zewnątrz budynku. Nie są też nią objęte elementy infrastruktury towarzyszącej znajdujące się poza budynkiem, wymienione we wniosku. Zatem sprzedaż udziału w nieruchomości wspólnej w tym w infrastrukturze towarzyszącej wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego zlokalizowanego przed budynkiem mieszkalnym, nawet jeśli sprzedaż następuje z lokalem mieszkalnym, podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług. W takiej sytuacji dostawę lokalu mieszkalnego oraz dostawę udziału w nieruchomości wspólnej i prawem do korzystania z miejsca postojowego znajdującego się przed budynkiem mieszkalnym należy traktować jako dwie odrębne transakcje i opodatkować w sposób wskazany powyżej, co powinno znaleźć odpowiednie odzwierciedlenie w treści faktury. Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10, art. 120 ust. 16. Ponadto należy zauważyć, iż § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008r.) oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu niektórych podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 112, poz. 1337, ze zm.), (w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r. do dnia 31 grudnia 2009r.) określa katalog elementów które powinna zawierać faktura. Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż opisana we wniosku transakcja sprzedaży winna być wystawiona zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, z uwzględnieniem zasad zawartych w § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. (odpowiednio w § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r.) i opodatkowana w następujący sposób:
Prawidłowość powyższego postępowania znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W wyroku z dnia 6 lipca 2006r. wydanym w sprawie C-251/05 ETS stwierdza, iż: „Jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej”. Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży mieszkań wraz z infrastrukturą towarzyszącą oraz w kwestii czy sprzedaż mieszkania wraz ze schowkiem oraz udziałem w nieruchomości wspólnej i prawem do korzystania z miejsca postojowego znajdującego się przed budynkiem mieszkalnym, w chwili sprzedaży mieszkań w 2008r. i 2009r. należało opodatkować jednolitą stawką podatku VAT w wysokości 7% i na fakturze jako przedmiot sprzedaży należało wpisać: sprzedaż – dostawa mieszkania wraz ze schowkiem i świadczenie usługi - sprzedaż udziału w nieruchomości wspólnej (w tym infrastruktura towarzysząca) i do całości dostawy zastosować stawkę VAT 7%, należało uznać za nieprawidłowe. Jednocześnie fakt, iż transakcja dokonywana jest w ramach jednego aktu notarialnego oraz miejsca parkingowe są zlokalizowane przed budynkiem (znajdują się na tej samej działce geodezyjnej, na której posadowiony jest sam budynek) i są przyporządkowane do każdego z mieszkań, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej kwestii. Ponadto informuje się, iż ocena stanowiska Wnioskodawczyni dotycząca zagadnienia objętego pytaniem, oznaczonym we wniosku jako nr 1 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia. Należy zauważyć, iż nie mają znaczenia rozważania Wnioskodawczyni na temat robót budowlanych związanych z budową budynków oraz z budową infrastruktury towarzyszącej, ponieważ czynności te nie są przedmiotem zapytania jak również Wnioskodawczyni nie dokonuje sprzedaż robót budowlanych. Niniejsza interpretacja odnosi się do tych elementów sprzedaży, które zostały wskazane przez Wnioskodawczynie w pytaniach. W niniejszej interpretacji indywidualnej nie oceniono również stanowiska Wnioskodawczyni, w kwestii dotyczącej stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2007r., bowiem Wnioskodawczyni nie sformułowała pytania w tym zakresie. Ponadto należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powoływane przez Wnioskodawczynię orzeczenia sądów administracyjnych, bowiem są one rozstrzygnięciami w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Ponadto dotyczą one odmiennych stanów faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawy będąca przedmiotem autonomicznych rozstrzygnięć sądów, które powołała Wnioskodawczyni, mogą odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez niego we wniosku o wydanie, co należy podkreślić, indywidualnej interpretacji. Jednocześnie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawczynię interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa, w których indywidualnie oceniano opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany. Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego udzielona odpowiedź swą aktualność. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia 2008r. do dnia 31 grudnia 2009r. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.