Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-272/15-2/JSK
z 25 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Skarbu Państwa reprezentowanego przez Starostę, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności przekazania w drodze darowizny nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności przekazania w drodze darowizny nieruchomości gruntowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Skarb Państwa – reprezentowany, na podstawie art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r., poz. 518, z późn. zm.), przez Starostę A. – zamierza przekazać nieodpłatnie w formie darowizny na rzecz Gminy A. niezabudowany grunt, z przeznaczeniem na cel publiczny, tj. „budowę” drogi gminnej klasy D - stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami w związku z art. 13 ust. 2 i 2a tej ustawy.

Skarb Państwa jest właścicielem niezabudowanej działki nr 64/5 o pow. 0,2786 ha, położonej w (…), oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako: RIII b, RIV a, RV, RVI – grunt rolny, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Nieruchomość została nabyta przez Skarb Państwa na podstawie aktu notarialnego z dnia 13 listopada 1969 r., który nie ponosił wówczas kosztów nabycia przedmiotowego mienia, a więc Skarbowi Państwa nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego działka nr 64/5 została oznaczona symbolem: KDD/1 – funkcja wiodąca terenu: drogi klasy dojazdowej. Decyzją Naczelnika Miasta i Gminy A. z dnia 22 września 1980 r. działka nr 64/4 o pow. 1,18 ha, stanowiąca własność Skarbu Państwa (wchodząca w skład Państwowego Funduszu Ziemi) została przekazana w użytkowanie na cele rolnicze dla „B”. Aktualnie nieruchomość pozostaje w trwałym zarządzie „B”, który zostanie wygaszony przed planowaną nieodpłatną darowizną nieruchomości.

Wartość działki nr 64/5 o pow. 0,2786 ha, położonej w (…) zostanie określona przez rzeczoznawcę majątkowego w sporządzonym operacie szacunkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w sytuacji nieodpłatnego przekazania przez Skarb Państwa w drodze umowy darowizny na rzecz Gminy A. działki nr 64/5, o pow. 0,2786 ha, położonej w (…), Skarb Państwa będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od wartości przedmiotu darowizny, tj. gruntu, którego wartość zostanie określona przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym (wartości netto), a więc czy czynność podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 22% - jako odpłatna dostawa towaru?
2. Która ze stron będzie zobowiązana do uregulowania należności podatkowej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując nieodpłatnej darowizny nieruchomości należy przyjąć wartość nieruchomości netto, z uwagi na zapis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.): nieodpłatne przekazanie nieruchomości gruntowej w drodze darowizny podlega opodatkowaniu pod warunkiem, że Skarbowi Państwa przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia.

Jeżeli Skarbowi Państwa nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nieruchomością będącą przedmiotem darowizny, czynność ta nie jest objęta zakresem przedmiotowym ww. ustawy i dlatego darowizna nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nabycie przedmiotowego gruntu miało miejsce przed wejściem w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. W związku z powyższym planowana darowizna przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego przekazanie jest traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W związku z powyższym, sprzedaż własności gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątek, który został zawarty – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Stosownie do brzmienia powyższego przepisu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny,

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazywanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części. Powyższe oznacza, że darowiznę towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem.

W konsekwencji, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L. 2006 Nr 347, poz. 1, z późn. zm.), dalej: Dyrektywa 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy, darowizny.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Natomiast stosownie do treści art. 890 § 1 ww. Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Powyższy wymóg koresponduje z treścią art. 158 ww. ustawy, w myśl którego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną uregulowaną w tytule XXXIII Księgi trzeciej Kodeksu cywilnego, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Z przedstawionego opisu wynika, że Skarb Państwa, reprezentowany na podstawie art. 11 ustawy o gospodarce nieruchomościami przez Starostę, zamierza przekazać nieodpłatnie w formie darowizny na rzecz Gminy niezabudowany grunt, z przeznaczeniem na cel publiczny, tj. „budowę” drogi gminnej klasy D - stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami w związku z art. 13 ust. 2 i 2a tej ustawy. Skarb Państwa jest właścicielem niezabudowanej działki nr 64/5 o pow. 0,2786 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako: RIII b, RIV a, RV, RVI – grunt rolny, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Nieruchomość została nabyta przez Skarb Państwa na podstawie aktu notarialnego z dnia 13 listopada 1969 r., który nie ponosił wówczas kosztów nabycia przedmiotowego mienia, a więc Skarbowi Państwa nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego działka nr 64/5 została oznaczona symbolem: KDD/1 – funkcja wiodąca terenu: drogi klasy dojazdowej. Decyzją Naczelnika Miasta i Gminy z dnia 22 września 1980 r. działka nr 64/4 o pow. 1,18 ha, stanowiąca własność Skarbu Państwa (wchodząca w skład Państwowego Funduszu Ziemi) została przekazana w użytkowanie na cele rolnicze dla „B”. Aktualnie nieruchomość pozostaje w trwałym zarządzie „B”, który zostanie wygaszony przed planowaną nieodpłatną darowizną nieruchomości. Wartość działki nr 64/5 o pow. 0,2786 ha zostanie określona przez rzeczoznawcę majątkowego w sporządzonym operacie szacunkowym.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości, czy przekazywana darowizna w postaci ww. działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, że w związku z planowaną darowizną działki Wnioskodawca wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że dokonanie dostawy towaru (działki) w drodze darowizny, a więc czynności cywilnoprawnej, wyklucza zastosowanie względem Zainteresowanego art. 15 ust. 6 ustawy. W konsekwencji, darowizna nastąpi w ramach działalności gospodarczej – o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy – a sam Wnioskodawca wystąpi w roli podatnika podatku VAT.

Niemniej czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie spełnia przesłanek do uznania jej za nieodpłatne przekazanie towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, ze względu na fakt, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przy nabyciu ww. nieruchomości.

Podsumowując:

1. W sytuacji nieodpłatnego przekazania przez Skarb Państwa w drodze umowy darowizny na rzecz Gminy A. działki nr 64/5, o pow. 0,2786 ha, położonej w (…), Skarb Państwa nie będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od wartości przedmiotu darowizny, tj. gruntu, którego wartość zostanie określona przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym (wartości netto). Czynność ta nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 22% - jako odpłatna dostawa towaru. Darowizna ww. działki nie będzie bowiem w ogóle podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ze względu na niespełnienie przesłanek z art. 7 ust. 2 ustawy.
2. W konsekwencji, odpowiedź na pytanie oznaczone nr 2 stała się bezprzedmiotowa.
   
   

Nadmienia się, że na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., obowiązuje podstawowa stawka w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.