Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-593/15/LSz
z 29 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 lipca 2015 r. (data wpływu 14 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 18 września 2015 r. (data wpływu 23 września 2015 r.) oraz pismem z 21 września 2015 r. (data wpływu 28 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki.

Wniosek został uzupełniony pismami z 18 września 2015 r. (data wpływu 23 września 2015 r.) oraz z 21 września 2015 r. (data wpływu 28 września 2015 r.) będącymi odpowiedziami na wezwanie tut. organu nr IBPP1/4512-593/15/LSz z 9 września 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz.U z 2005 r. Nr 8 poz. 60) Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w jego sprawie. Stan faktyczny sprawy:

W dniu 1 lipca 2015 r. została zawarta umowa sprzedaży nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę o powierzchni 14a 60 m² (nabytej na podstawie darowizny z dnia 27 marca 2000 r.). Nieruchomość ta położona jest w terenie, na którym nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani też nie została wydana decyzja o ustalenie warunków zabudowy (tzw. wz).

Działka nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej, nie była ona również

przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

Opisaną nieruchomość nabyła Spółka z o.o. w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W sprawie opisanej powyżej nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa oraz postępowanie przed sądem administracyjnym.

W uzupełnieniach wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. Wnioskodawca nieruchomość nabył w drodze umowy darowizny od męża. W dniu otrzymania darowizny nieruchomość Wnioskodawca zamierzał wykorzystywać na cele rolne.
   
2. Darowizna nieruchomości nastąpiła wyłącznie z inicjatywy męża Wnioskodawcy.
   
3. Na pytanie tut. organu „Ile geodezyjnie wyodrębnionych działek otrzymał Wnioskodawca w 2000 r. w darowiźnie”, Wnioskodawca odpowiedział, że w darowiźnie z 2000 roku otrzymał łącznie 1 ha 39 a 26 m powierzchni nieruchomości.
   
4. Na pytanie tut. organu „Co jest przyczyną podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji o sprzedaży działki Spółce z o.o.”, Wnioskodawca odpowiedział, że nabywca zgłosił się z propozycją zakupu działki, złożona oferta skłoniła Wnioskodawcę do pojęcia decyzji sprzedaży działki.
   
5. Na pytanie tut. organu „Czy w stosunku do sprzedanej 1 lipca 2015 r. działki Wnioskodawca podejmował takie działania jak: wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru mającego być przedmiotem sprzedaży, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej lub jakiekolwiek inne działania, jeśli tak to kiedy i w jakim celu”, Wnioskodawca odpowiedział, że nie podejmował działań wymienionych w pytaniu.
   
6. Na pytanie tut. organu „Czy w stosunku do ww. działki Wnioskodawca podejmował jakiekolwiek czynności w celu jej uatrakcyjnienia np. budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp., jeśli tak to jakie, kiedy i w jakim celu”, Wnioskodawca odpowiedział, że w stosunku do ww. działki nie podejmował jakiejkolwiek czynności w celu jej uatrakcyjnienia.
   
7. Sprzedana działka była wykorzystywana na cele prywatne (łąka).
   
8. Sprzedana działka nie była wykorzystywana do działalności rolniczej.
   
9. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych.
   
10. Wnioskodawca nie podejmował działań marketingowych w celu sprzedaży działki.
    
11. Nabywca sam zgłosił się do Wnioskodawcy i złożył ofertę zakupu.
    
12. Wnioskodawca nie stosował żadnych form ogłoszeń o sprzedaży działki.
    
13. Na pytanie tut. organu „Czy Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości (oprócz działki wymienionej we wniosku) przeznaczone w przyszłości do sprzedaży, jeśli tak to ile i jakie oraz kiedy, w jakim celu i w jaki sposób nabyte i wykorzystywane”, Wnioskodawca odpowiedział, że posiada ale na dzień dzisiejszy nie zamierza przeznaczyć ich do sprzedaży.
    
14. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości i nie składał deklaracji VAT-7.
    
15. Środki uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na własne potrzeby Wnioskodawcy.
    
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwalnia się z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Z kolei tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zatem opisana nieruchomość spełnia warunki zastosowania zwolnienia (int. ogólna Min. Fin. z dn. 14 czerwca 2013 r. PT10/033/12/207).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumnie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
  
  

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wskażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego Wnioskodawca w celu dokonania dostawy działki otrzymanej w darowiźnie od męża w 2000 r. podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Analizując opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę w kontekście powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług oraz powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanej we wniosku działki będącej przedmiotem dostawy 1 lipca 2015 r. na rzecz Spółki z o.o., nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie nabył bowiem nieruchomości gruntowej celem jej dalszej odsprzedaży, ale otrzymał w darowiźnie w celu ewentualnego wykorzystania jej na cele rolne. Działka była wykorzystywana na cele prywatne (łąka) i Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych. Nie była też przedmiotem najmu lub dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków z tego tytułu. Wnioskodawca nie dokonywał także żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia działki będącej przedmiotem sprzedaży. Wnioskodawca nie występował także o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedanego obszaru, ani też nie występował o wyłączenie gruntu z produkcji rolnej lub jakiekolwiek inne działania. Wnioskodawca nie podejmował także żadnych czynności w celu uatrakcyjniania działki, nie budował drogi, nie budował żadnych sieci wodociągowych, kanalizacyjnych ani energetycznych.

Wnioskodawca nie podejmował także żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki ani nie stosował żadnych form ogłoszeń o sprzedaży, bowiem nabywca sam się zgłosił z propozycją zakupu działki a złożona oferta skłoniła Wnioskodawcę do podjęcia decyzji sprzedaży działki. Ponadto Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT. Wnioskodawca wskazał we wniosku, że oprócz działki wymienionej we wniosku posiada inne działki ale na dzień dzisiejszy nie zamierza przeznaczyć ich do sprzedaży.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w celu dokonania sprzedaży działki otrzymanej od męża w 2000 r., Wnioskodawca nie zaangażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanej we wniosku nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Dlatego dostawę działki otrzymanej od męża w 2000 r. uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru.

Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dokonanej dostawy działki, bowiem przedmiotowy grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany w celach zarobkowych. Działka nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, Wnioskodawca nie czerpał z faktu jej posiadania żadnych korzyści. Powodem podjęcia decyzji o sprzedaży działki była okoliczność zgłoszenia się przez nabywcę z propozycją zakupu działki, a złożona oferta skłoniła Wnioskodawcę do podjęcia decyzji sprzedaży działki.

Tym samym Wnioskodawca dokonując dostawy działki korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym, a zatem czynność ta nie będzie uznana za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowego gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ sprzedający nie działał w tym przypadku jako podatnik podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponieważ w niniejszej interpretacji wykazano, że dostawa działki była dostawą niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, badanie czy dostawa nieruchomości była dostawą korzystającą ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT – stało się bezprzedmiotowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że „opisana nieruchomość spełnia warunki zastosowania zwolnienia” od podatku VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Nie można bowiem utożsamiać zwolnienia od podatku VAT z niepodleganiem danej czynności opodatkowaniu. Jeśli dana czynność nie podlega opodatkowaniu to nie stosuje się do niej regulacji wynikających z ustawy o VAT, pozostaje poza zakresem działania ustawy. Jeśli natomiast czynność jest objęta regulacją ustawy o VAT to podlega opodatkowaniu a w dalszej kolejności należy ustalić jaką zastosować stawkę lub zwolnienie od podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.