Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-873/15-2/AO
z 6 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia7 września 2015 r. (data wpływu 9 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności udzielenia pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności udzielenia pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Aktywów Niepublicznych (dalej: „Wnioskodawca”), wpisany do rejestru funduszy inwestycyjnych, prowadzonego przez Sąd Okręgowy Wydział Cywilny, jest funduszem inwestycyjnym zamkniętym działającym na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (t.j. Dz. U. z 2014 r. Nr 157 ze zm., dalej: „ustawa o FI”). Zgodnie z ustawą o FI, organem reprezentującym Wnioskodawcę w stosunkach z osobami trzecimi jest towarzystwo funduszy inwestycyjnych X.

Wnioskodawca planuje udzielić oprocentowaną pożyczkę/pożyczki pieniężne innemu podmiotowi z siedzibą w Polsce (dalej: „Pożyczkobiorca”). Czynność polegająca na udzielaniu pożyczek będzie wykonywana w ramach działalności Wnioskodawcy, a możliwość udzielenia pożyczek jest określona (wskazana) w statucie Pożyczkodawcy.

Wnioskodawca będzie również udzielał pożyczek innym podmiotom (między innymi Pożyczkobiorcy), w celu osiągnięcia zysku w postaci odsetek od pożyczek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy udzielenie przez Wnioskodawcę pożyczki/pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy będzie czynnością zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług („VAT”)?

Stanowisko Wnioskodawcy,

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie przez Wnioskodawcę pożyczki/pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy będzie czynnością zwolnioną z opodatkowania VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W celu określenia czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu VAT (lub jest zwolnione z opodatkowania VAT) należy ustalić:

1. czy jest ono objęte zakresem przedmiotowym przepisów Ustawy o VAT, oraz
   
2. czy podmiot dokonujący tego świadczenia - tutaj Wnioskodawca - występuje w tej sytuacji w charakterze podatnika VAT, oraz
   
3. czy przepisy ustawy o VAT przewidują zwolnienie z opodatkowania VAT tego świadczenia.
   
   

Udzielenie pożyczki/pożyczek jako świadczenie usługi

Z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT wynika, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy.

W przypadku udzielania pożyczki/pożyczek mamy niewątpliwie do czynienia ze świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz innego podmiotu (tutaj Pożyczkobiorcy), polegającym na udostępnieniu kapitału, zasadniczo, za wynagrodzeniem w postaci odsetek. Czynność udzielania pożyczki/pożyczek w zamian za wynagrodzenie stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT.

Jednakże dla rozstrzygnięcia kwestii, czy świadczenie polegające na udzielaniu oprocentowanej pożyczki/oprocentowanych pożyczek podlega opodatkowaniu VAT, niezbędne jest ustalenie, czy udzielając pożyczki/pożyczek Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika VAT w tym zakresie.

Udzielenie pożyczki jako czynność wykonywana w zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawcy

Udzielając pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy Wnioskodawca będzie niewątpliwie działał w charakterze podatnika VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei za działalność gospodarczą (w świetle art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT) uważa się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, przy czym przez towary - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT - należy rozumieć m.in. rzeczy, w tym w ocenie Wnioskodawcy, niewątpliwie pieniądze stanowiące w istocie rzeczy sui generis oznaczone co do gatunku.

Zdaniem Wnioskodawcy, takie sformułowanie definicji działalności gospodarczej jednoznacznie wskazuje, że w zamyśle ustawodawcy jakiekolwiek wykorzystywanie przez podatników VAT majątku rzeczowego (w tym pieniędzy):

• w sposób ciągły;
  
• w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu w jakiejkolwiek postaci (np. w postaci odsetek od udzielonego kapitału)
  
  

stanowi niewątpliwie działalność gospodarczą.

W konsekwencji w przypadku podmiotów gospodarczych udzielane przez nich pożyczki (pożyczka) - polegające na udostępnieniu kapitału na rzecz innego podmiotu - stanowią element prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu VAT.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z dnia 13 marca 2007 r. (sygn. III SA/Wa 3554/06) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpatrywał sprawę opodatkowania umowy pożyczki. W wyroku tym, Sąd stwierdził, że „zgodnie z art. 15 ust. 2 zdanie drugie (ustawy o VAT) działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. (...) Pieniądze nie zostały wyłączone z majątku, z którego można osiągać stały dochód. Niewątpliwie pieniądze należy zaliczyć do "tangible property". W polskim tłumaczeniu dyrektywy użyto zwrotu "majątek rzeczowy", co podkreśla rozumienie rzeczy na gruncie prawa polskiego, jako przedmiotów materialnych (art. 45 k.c.), i które to pojęcie rzeczy obejmuje pieniądz polski. Zatem (...) w wyniku analizy art. 4 VI Dyrektywy należy dojść do wniosku, że podatnikiem podatku VAT jest podmiot wykorzystujący majątek rzeczowy (pieniądze) w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu (odsetek w 60 ratach)”.

Podobnie, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 6 lutego 2013 r. (sygn. IPPP1/443-1154/12-2/PR) stwierdził, że „udzielenie oprocentowanej pożyczki stanowi odpłatne świadczenie na rzecz innego podmiotu. W konsekwencji, czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy VAT”. Z kolei w interpretacji z dnia 4 lutego 2013 r. (sygn. IPPP1/443-1270/12-2/MP) ten sam Organ uznał, iż „czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. (...) Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. W świetle powyższego, czynność udzielenia pożyczki spełnia definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy, można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę.”

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej Bydgoszczy w interpretacji z dnia 19 grudnia 2012 r. (sygn. ITPP1/443-1174/12/AT): „czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy”.

Podsumowując, mając na uwadze, że Wnioskodawca będzie udzielał w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oprocentowane pożyczki (pożyczkę), to udzielając pożyczki/pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy, będzie działał w tym zakresie w charakterze podatnika VAT, wykonującego czynność udzielania pożyczek.

Udzielenie pożyczki/pożyczek jako usługa finansowa zwolniona z VAT

W opinii Wnioskodawcy, opisywana transakcja powinna być zakwalifikowana do udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT. Powyższy przepis stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Oznacza to, że udzielanie pożyczek (pożyczki) stanowi czynność podlegającą Ustawie o VAT, ale jest jednocześnie czynnością zwolnioną z tego podatku. W świetle ww. przepisów udzielenie pożyczki/pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy przez Wnioskodawcę stanowić będzie usługę finansową zwolnioną od podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych. Zaprezentowane wyżej rozumowanie potwierdzają m.in. następujące interpretacje indywidualne w zakresie zwolnienia z VAT udzielania pożyczek (pożyczki):

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 8 stycznia 2015 r., sygn. IPPP1/443-1493/14-2/AW,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, z dnia 28 listopada 2014 r., sygn. ITPP1/443-1170/14/EK,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. IPPP1/443-1054/14-2/AP,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 29 października 2014 r., sygn. IBPP2/443-774/14/AB,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 23 października 2014 r., sygn. IPPP1/443-1145/14-2/JŻ,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z dnia 16 września 2014 r., sygn. ILPP1/443-531/14-2/AS,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z dnia 11 marca 2014 r., sygn. ILPP1/443-1117/13-4/NS,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, z dnia 25 lutego 2014 r., sygn. ITPP1/443-1319/13/BK,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z dnia 16 stycznia 2014 r., sygn. ILPP2/443-1003/13-5/MN,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z dnia 16 stycznia 2014 r., sygn. ILPP2/443-1009/13-5/AK,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. IBPP2/443-898/113/BW,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 10 grudnia 2013 r., sygn. IPPP1/443-1050/13-2/JL,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, z dnia 9 grudnia 2013 r, sygn. ITPP1/443-927/13/KM,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 10 grudnia 2013 r., sygn. IPPP1/443-1050/13-2/JL,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, z dnia 9 grudnia 2013 r., sygn. ITPP1/443-927/13/KM,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 6 grudnia 2013 r., sygn. IPPP1/443-1038/13-2/JL,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 3 grudnia 2013 r., sygn. IPPP1/443-908/13-2/AP,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z dnia 20 listopada 2013 r., sygn. ILPP2/443-804/13-2/MN,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 20 listopada 2013 r., sygn. IBPP2/443-905/13/IK,
  
  

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje udzielić oprocentowaną pożyczkę/pożyczki pieniężne innemu podmiotowi z siedzibą w Polsce. Czynność polegająca na udzielaniu pożyczek będzie wykonywana w ramach działalności Wnioskodawcy, a możliwość udzielenia pożyczek jest określona (wskazana) w statucie Pożyczkodawcy. Wnioskodawca będzie również udzielał pożyczek innym podmiotom (między innymi Pożyczkobiorcy), w celu osiągnięcia zysku w postaci odsetek od pożyczek.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności udzielenia pożyczki/pożyczek.

Należy wskazać, że istota umowy pożyczki zawarta została w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014, poz. 121 z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

W efekcie, udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. W przypadku udzielania pożyczki/pożyczek mamy niewątpliwie do czynienia ze świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz innego podmiotu (Pożyczkobiorcy) polegającym na udostępnieniu kapitału, zasadniczo za wynagrodzeniem w postaci odsetek.

Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie czas w zamian za wynagrodzenie. Wykorzystanie majątku poprzez udzielenie pożyczki, w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu, należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (np. odsetki) stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT.

W świetle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że udzielenie przez Wnioskodawcę pożyczki/pożyczek w zamian za wynagrodzenie (odsetki) stanowić będzie - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - odpłatne świadczenie usług. Czynność udzielenia pożyczki stanowić będzie realizację zaistniałych pomiędzy stronami stosunków cywilnoprawnych. Stosunki te składać się będą z dwustronnych zobowiązań stron transakcji do wykonania skonkretyzowanych świadczeń – z jednej strony świadczenia Wnioskodawcy (które polegać będzie na udzieleniu pożyczki), a z drugiej strony świadczenia usługobiorcy w zamian za udostępnienie kapitału, tj. zapłaty wynagrodzenia w formie odsetek od udzielonej pożyczki, stanowiących wynagrodzenie za wyświadczoną przez Wnioskodawcę usługę. O odpłatnym charakterze usług Wnioskodawcy przesądza istnienie po stronie usługobiorcy obowiązku spełnienia na rzecz Wnioskodawcy świadczenia w zamian za tę usługę, tj. zapłaty wynagrodzenia (odsetek) w zamian za możliwość czasowego korzystania z udostępnionego przez Wnioskodawcę kapitału. Korzyść z tytułu wyświadczonej usługi zapewniają pożyczkodawcy należne mu odsetki. Tym samym, Wnioskodawca - poprzez udzielenie pożyczki/pożyczek - wykorzystuje swój majątek w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu. Potwierdzeniem jest wskazanie przez Wnioskodawcę, że czynność polegająca na udzielaniu pożyczek będzie wykonywana w ramach działalności Wnioskodawcy i Wnioskodawca będzie udzielał pożyczek w celu osiągnięcia zysku w postaci odsetek od pożyczek.

W konsekwencji, na podstawie przywołanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług czynność udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczki/pożyczek w zamian za wynagrodzenie (odsetki) będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Jak już wskazano, udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za czynność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, stosownie do art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Wobec tego, że usługa udzielenia pożyczki/pożyczek mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT (jako wymieniona wprost w tym przepisie) – czynność ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.