Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-327/15-4/WS
z 26 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku (data wpływu 26 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 19 czerwca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 16 czerwca 2015 r. nr ILPB2/4511-1-327/15-2/WS, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 16 czerwca 2015 r., zaś w dniu 19 czerwca 2015 r. (data nadania 18 czerwca 2014 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest wdową, będącą na emeryturze. Wraz z nią zamieszkuje jej pełnoletni syn, wobec którego na Zainteresowanej ciąży obowiązek alimentacyjny oraz niepełnoletnia córka, dla której Wnioskodawczyni pełni funkcję rodziny zastępczej. Pełnoletni syn Zainteresowanej, urodzony (…) posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane dnia 23 czerwca 2004 r., na podstawie którego został mu przyznany zasiłek pielęgnacyjny na stałe. Orzeczenie to wyraźnie określa konieczność sprawowania stałej lub długotrwałej opieki lub pomoc innej osoby w związku z ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Z uwagi na fakt, że syn mieszka na stałe z Wnioskodawczynią, to ona sprawuję nad nim opiekę, wypełniając w ten sposób obowiązek alimentacyjny. Do maja 2011 r. syn pobierał rentę uczniowską, lecz ją utracił. Dochody Zainteresowanej są zbyt niskie, aby utrzymać siebie i syna, dlatego został on zmuszony do podjęcia zatrudnienia w zakładzie pracy chronionej. Od 1 lipca 2014 roku pracuje na stanowisku dysponenta wyrobów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni należy się ulga prorodzinna na dorosłego syna (urodzonego (…)) pobierającego zasiłek pielęgnacyjny i zatrudnionego na umowę o pracę w zakładzie pracy chronionej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 27f ust.6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że ulgę prorodzinną, o której mowa w ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Art. 6 ust. 4 pkt 2 mówi wyraźnie, że ulga ta należy się bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną. Zdaniem Wnioskodawczyni kryterium dochodowe, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie wyłącznie do dzieci uczących się do 25 roku życia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ww. ustawy, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 ww. ustawy).

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
• w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
  
  

W kontekście powyższego wskazać należy, iż w myśl art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 583), rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast stosownie do art. 133 § 2 tej ustawy, poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci precyzuje zaś art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Podkreślenia wymaga fakt, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie stanowią standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Zaakcentować w niniejszej sprawie zatem należy, że warunkiem koniecznym do skorzystania z powyższego odliczenia od podatku jest, oprócz pobierania przez dziecko zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej, utrzymywanie dziecka w związku z wykonywaniem przez podatnika (Wnioskodawczynię) obowiązku alimentacyjnego określonego w przepisach ustawy Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy.

Ponadto należy zaznaczyć, że kryterium dochodowe, ograniczające wysokość rocznego dochodu do określonej kwoty, z wyjątkiem renty rodzinnej, dotyczy dochodu dziecka pełnoletniego do ukończenia 25 roku życia uczącego się w szkole, o której mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie. Brak jest natomiast takiego warunku w odniesieniu do dziecka pełnoletniego, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymuje zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny.

Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest wdową, będącą na emeryturze. Wraz z nią zamieszkuje jej pełnoletni syn, wobec którego na Zainteresowanej ciąży obowiązek alimentacyjny oraz niepełnoletnia córka, dla której Wnioskodawczyni pełni funkcję rodziny zastępczej. Pełnoletni syn Zainteresowanej, urodzony 31 marca 1976 r. posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane dnia 23 czerwca 2004 r., na podstawie którego został mu przyznany zasiłek pielęgnacyjny na stałe. Syn podjął zatrudnienie w zakładzie pracy chronionej. Od 1 lipca 2014 roku pracuje na stanowisku dysponenta wyrobów.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni przysługuje odliczenie od podatku tzw. ulgi prorodzinnej na dorosłego syna, otrzymującego zasiłek pielęgnacyjny, którego Zainteresowana utrzymuje w związku z wykonywaniem ciążącego na Niej obowiązku alimentacyjnego. W tym przypadku odliczenie przysługuje niezależnie od wysokości otrzymywanych przez syna dochodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.