Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-596/15/IL
z 21 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni chce odliczyć od dochodu wydatki związane z adaptacją i wyposażeniem kuchni stosownie do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności. Jest ona po ciężkim urazie czaszkowo mózgowym z utratą przytomności od grudnia 1999 r. Zaliczono ją na stałe do osób niepełnosprawnych stopnia umiarkowanego z przyczyną niepełnosprawności: 10-N, 03-L, 02-P. Do wskazań należy: niezdolna do zatrudnienia, konieczność zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne ułatwiające w życiu codziennym jej funkcjonowanie według zaleceń specjalistów: laryngologa , okulisty, neurologa, ortopedy, psychiatry. Po dwóch hospitalizacjach w Centrum … i hospitalizacji chirurgicznej oraz neurologicznej u Wnioskodawczyni stwierdzono obszar malacji pourazowej w płatach czołowych, encefalopatię pourazową, głuchotę ucha prawego, niedosłuch ucha lewego, zespół ciśnieniowy obu gałek ocznych (nietypowa jaskra), nadwzroczność, astygmatyzm, zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych i kolanowych, otyłość oraz organiczne zburzenie nastroju i osobowości F 06.3 /F 07.2. W związku z dużą utratą zdrowia Wnioskodawczyni wymaga zgodnie z zaleceniami lekarskimi: leczenia farmakologicznego i terapii kompleksowej (psychoterapia, socjoterapia, rehabilitacja) W 2010 r. ZUS niesłusznie odebrał Wnioskodawczyni rentę przyznaną w 2001 r. Przez cztery lata Wnioskodawczyni pozbawiona została środków z głównego źródła utrzymania. Po czteroletnim okresie toczącej się sprawy w Sądzie Okręgowym i Sądzie Apelacyjnym (z odwołania ZUS) o przywrócenie Wnioskodawczyni prawa do renty, nabyła ona ponownie prawo do renty z wypłaceniem jej zaległych środków (bez odsetek). Wnioskodawczyni zakupiła meble kuchenne - szafki stojące z szufladami, aby poprawić sobie warunki pracy w kuchni stosownie do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności w szczególności z powodu: zespołu ciśnieniowego obu gałek ocznych, encefalopatii (zawrotów głowy podczas schylania się), częstych upadków oraz trudności w poruszaniu się w związku ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych i kolanowych. Przy korzystaniu z szafek z półkami Wnioskodawczyni ma trudności w chowaniu i wyjmowaniu naczyń, artykułów spożywczych oraz innych przedmiotów sprzętu gospodarstwa domowego, z powodu ww. przyczyn. Wysuwane w całości szuflady rozwiązują ten problem, ponieważ dają bezpośredni dostęp do ich zawartości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy odliczyć od dochodu wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie kuchni stosownie do jej potrzeb wynikających z niepełnosprawności w roku 2014 i 2015 ?

Wnioskodawczyni wskazuje, że będąc osobą niepełnosprawną po stłuczeniu mózgu w grudniu 1999 r. z powikłaniami przedstawionymi w pozycji 68 wniosku wie co ją męczy, co jej przeszkadza, co uniemożliwia jej swobodę w poruszaniu się i wykonywaniu codziennych czynności. Tworzy to barierę z którą codziennie się zmaga. Zakupione stojące szafki z szufladami umożliwiły Wnioskodawczyni łatwiejszy dostęp do poszczególnych naczyń i sprzętu gospodarstwa domowego jak również artykułów spożywczych. Łagodzi to jej stan psychiczny, bo ma zadowolenie. Mając stojące szafki z całkowicie wysuwającymi się szufladami nie musi wykonywać głębokich skłonów głowy w dół, co dla niej jest niekorzystne przy ciśnieniu obu gałek ocznych (jaskra) i malacji płatów czołowych. Skłony powodują zawroty, bóle głowy i oczu oraz ogromne zmęczenie i niemożność wykonywania dalszej pracy. Częste zmęczenie pogarsza jej stan psychiczny. Nie mając zadowolenia nie może pracować na ile wymagają jej potrzeby życiowe. Szafki z szufladami są jej pomocne również ze względu na zbolałe kończyny dolne (ze zmianami zwyrodnieniowymi). Przy tego typu szafkach nie musi klękać aby móc dostać się do ich dalszej zawartości (miało to miejsce przy szafkach z półkami), co w jej przypadku ma „kapitalne” znaczenie. Zdaniem Wnioskodawczyni w jej sytuacji ww. szafki kuchenne są ułatwieniem w wykonywaniu czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności i w myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy sądzi, iż może skorzystać z odliczenia od dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
   
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
   
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
   
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
   
8. utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
   
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
   
10. opłacenie tłumacza języka migowego;
    
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;
    
12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);
    
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:




1. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
   
2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;




14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł;
    
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:




1. na turnusie rehabilitacyjnym,
   
2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
   
3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie natomiast do art. 26 ust.7c ww. ustawy w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2. okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;
3. okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:




1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   
2. znaczny stopień niepełnosprawności;




2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:




1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni chce odliczyć od dochodu wydatki związane z adaptacją i wyposażeniem kuchni stosownie do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności. Jest ona po ciężkim urazie czaszkowo mózgowym z utratą przytomności od grudnia 1999 r. Zaliczono ją na stałe do osób niepełnosprawnych stopnia umiarkowanego z przyczyną niepełnosprawności: 10-N, 03-L, 02-P. Do wskazań należy: niezdolna do zatrudnienia, konieczność zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne ułatwiające w życiu codziennym jej funkcjonowanie według zaleceń specjalistów: laryngologa , okulisty, neurologa, ortopedy, psychiatry. Po dwóch hospitalizacjach w Centrum … i hospitalizacji chirurgicznej oraz neurologicznej u Wnioskodawczyni stwierdzono obszar malacji pourazowej w płatach czołowych, encefalopatię pourazową, głuchotę ucha prawego, niedosłuch ucha lewego, zespół ciśnieniowy obu gałek ocznych (nietypowa jaskra), nadwzroczność, astygmatyzm, zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych i kolanowych, otyłość oraz organiczne zburzenie nastroju i osobowości F 06.3 /F 07.2. W związku z dużą utratą zdrowia Wnioskodawczyni wymaga zgodnie z zaleceniami lekarskimi: leczenia farmakologicznego i terapii kompleksowej (psychoterapia, socjoterapia, rehabilitacja) W 2010 r. ZUS niesłusznie odebrał Wnioskodawczyni rentę przyznaną w 2001 r. Przez cztery lata Wnioskodawczyni pozbawiona została środków z głównego źródła utrzymania. Po czteroletnim okresie toczącej się sprawy w Sądzie Okręgowym i Sądzie Apelacyjnym (z odwołania ZUS) o przywrócenie Wnioskodawczyni prawa do renty, nabyła ona ponownie prawo do renty z wypłaceniem jej zaległych środków (bez odsetek). Wnioskodawczyni zakupiła meble kuchenne - szafki stojące z szufladami, aby poprawić sobie warunki pracy w kuchni stosownie do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności w szczególności z powodu: zespołu ciśnieniowego obu gałek ocznych, encefalopatii (zawrotów głowy podczas schylania się), częstych upadków oraz trudności w poruszaniu się w związku ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych i kolanowych. Przy korzystaniu z szafek z półkami Wnioskodawczyni ma trudności w chowaniu i wyjmowaniu naczyń, artykułów spożywczych oraz innych przedmiotów sprzętu gospodarstwa domowego, z powodu ww. przyczyn. Wysuwane w całości szuflady rozwiązują ten problem, ponieważ dają bezpośredni dostęp do ich zawartości.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Rozpatrując czy wydatki poniesione na zakup mebli kuchennych mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań lub budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja" i wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja" to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Należy zwrócić uwagę, że pojęcie "adaptacja" rozumieć należy jako "przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi "ulepszenie", czy "przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

W świetle powołanej regulacji prawnej wydatki poniesione na zakup szafek kuchennych stojących z szufladami nie będą podlegały odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, ponieważ wobec okoliczności przedstawionych we wniosku nie stanowią one wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 w zw. z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli wydatków poniesionych na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawczyni.

Z całą pewnością wymiana szafek kuchennych z półkami na szafki kuchenne stojące z szufladami poprawiła warunki pracy w kuchni oraz wpłynęła na osobisty komfort Wnioskodawczyni i na polepszenie Jej warunków bytowych. Jednak korzystanie z nich wymaga również schylania się czy klękania, przez co trudno doszukać się w tych wydatkach cech charakterystycznych dla Jej niepełnosprawności, skutkiem której są zawroty głowy podczas schylania się, częste upadki i problemy w poruszaniu się.

Zatem wydatek związany z zakupem szafek kuchennych stojących z szufladami nie może zostać uznany za wydatek na cele rehabilitacyjne, określone w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie można go odliczyć od dochodu w ramach omawianej ulgi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie" 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawą, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.