Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-765/15-2/IM
z 20 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2015 r. (data wpływu 22 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Działalność polega na m.in. na sporządzaniu szeroko pojętych ekspertyz związanych z budownictwem takich jak: opinie techniczne czy opinie budowlane. Z mocy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ten rodzaj działalności opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie Wnioskodawca jest biegłym sądowym i ten sam rodzaj pracy wykonuje na zlecenie sądów, prokuratur, komend policji i innych jednostek budżetowych. Zlecenia z ww. instytucji Wnioskodawca dostaje w formie postanowień o powołaniu biegłego. Po wykonaniu ww. czynności (opinii) Wnioskodawca sporządza kartę pracy, w której rozpisuje szczegółowo ile godzin poświęcił na poszczególne czynności potrzebne do zrealizowania zlecenia i wydania opinii. Na podstawie ww. karty pracy Wnioskodawca wystawia faktury VAT (działalność wykonywana przez Wnioskodawcę, tj. usługi rzeczoznawcze objęte są z mocy przepisów podatkiem od towarów i usług). Pomimo, że ww. jednostki otrzymują od Wnioskodawcy faktury VAT (wystawione przez firmę Wnioskodawcy) i dodatkowo oświadczenie, że wykonywane czynności wchodzą w zakres prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, to bardzo często potrącają zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a na koniec roku wystawiają PIT-11. Wnioskodawca z jednej strony wykazuje przychód należny netto z faktur VAT wystawianych na rzecz sądów jako uzyskany z prowadzonej działalności gospodarczej natomiast z drugiej strony przychód netto z tych faktur stanowi dla sądów przychód z działalności wykonywanej osobiście (podatek dochodowy), gdyż jest wykazywany przez płatników (sądy) w PIT-11. Co ciekawe część sądów (np. sądy warszawskie) uznaje zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 22 maja 2014 r. Nr DD2/033/30/KBF/14/RD-47426 wykonywane przez Wnioskodawcę czynności jako wchodzące w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast część (w tym sądy poznańskie) wciąż nie uznaje stanowiska Ministra Finansów wyrażonego w interpretacji z 22 maja 2014 r. i nadal pobiera zaliczki jako płatnik od wynagrodzeń biegłych, którzy wyraźnie wskazali że wykonywane czynności wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej. Poza opisanym wyżej rodzajem działalności Wnioskodawca nie jest nigdzie zatrudniony i nie wykonuje innej działalności oraz nie otrzymuje z tego tytułu żadnych dochodów. Firma, którą Wnioskodawca prowadzi jest jedynym źródłem Jego dochodu. Od 2005 roku z tytułu tej działalności Wnioskodawca rozlicza się w formie podatku liniowego z dochodów uzyskiwanych z prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie w związku z tym, że sądy i inne jednostki budżetowe wystawiają Wnioskodawcy PIT-11 z tytułu przychodów uzyskiwanych z czynności biegłego wykonywanych na zlecenie tych jednostek, rozlicza się równocześnie na formularzu PIT-37 i opodatkowuje te przychody według skali podatkowej. Wnioskodawcy trudno jest wyszczególnić dochody uzyskane z prowadzonej działalności i z tytułu PIT-11, skoro na wszystkie te usługi Wnioskodawca wystawia faktury VAT z Firmy (działalności gospodarczej Wnioskodawcy). Nierzadko zdarza się, że za te same czynności Wnioskodawca płaci podwójne podatki dochodowe, tj. opodatkowuje przychody z czynności biegłego wykonywanych na zlecenie sądów, prokuratur w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jak również z działalności wykonywanej osobiście po wystawieniu przez te jednostki informacji PIT-11.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychód z czynności biegłego wykonywanych przez Wnioskodawcę na zlecenie sądów, komend, policji i innych jednostek budżetowych uzyskany w roku podatkowym stanowi przychód z działalności gospodarczej o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f wykonywanej przez Wnioskodawcę, czy przychód z działalności wykonywanej osobiście i w konsekwencji, czy wystawiane przez ww. jednostki PIT-11 obligują Wnioskodawcę do rozliczania się z nich na formularzu PIT-37, czy też Wnioskodawca powinien te przychody zaliczyć do przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej i rozliczać łącznie na formularzu PIT-36L?
2. Czy niezależnie od składanego dodatkowo oświadczenia że wykonywane przez wnioskodawcę usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, sądy, komendy policji i inne jednostki budżetowe od wynagrodzenia wypłaconego biegłemu są zobowiązane obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 6 u.p.d.o.f.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

• działalność wykonywana osobiście,
• pozarolnicza działalność gospodarcza.
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 – 9. Przy czym, w myśl art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zatem - co do zasady nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 - 9 ww. ustawy), tj. m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu, m.in. działalność wykonywaną osobiście oraz pozarolniczą działalność gospodarczą; dokonany podział ma charakter rozłączny. Zgodnie z art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów o których mowa w pkt 9. Jak z powyższego wynika ustawodawca wyraźnie rozróżnia działalność wykonywaną osobiście i działalność gospodarczą jako dwa odrębne (różne) źródła przychodu. Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, że na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawką podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. la ww. ustawy). Na podstawie art. 42 ust. 1 powoływanej ustawy, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-11 (art. 42 ust. 2 cyt. ustawy).

Na gruncie powołanych wyżej przepisów prawa pojawiły się jednak wątpliwości w zakresie kwalifikacji przychodów do właściwego źródła w sytuacji, gdy przychody uzyskiwane przez podatnika są wymienione w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście i jednocześnie działalność prowadzona przez podatnika spełnia warunki określone w definicji działalności gospodarczej. Dotyczy to przykładowo przychodów, uzyskiwanych przez pełnomocników świadczących pomoc prawną z urzędu, czy też biegłych i tłumaczy. W związku z powstałymi wątpliwościami, kierując się orzecznictwem, Minister Finansów w dniu 21 listopada 2013 r. wydał interpretacje ogólną, Nr DD3/033/181/CRS/13/RD-90955/13, dotyczącą kwalifikacji do źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenia z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu. W interpretacji tej uznał, że kwalifikacja przychodu do odpowiedniego źródła jest zależna od formy prawnej wykonywania przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu zawodu adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego, czy rzecznika patentowego. Zatem przychody uzyskiwane z tego tytułu mogą zostać zaliczone do źródła przychodów -działalność gospodarcza, pomimo iż są wymienione w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Skoro tak, to nie ma też powodów, aby inaczej traktować przychody innych osób, które działają na zlecenie organów władzy, administracji państwowej lub samorządowej, sądu czy prokuratora. W interpretacji ogólnej z dnia 22 maja 2014 r. Nr DD2/033/30/KBF/14/RD-47426, Minister Finansów wskazał natomiast wyraźnie, że jeżeli podatnik, uzyskuje przychody w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej, może zakwalifikować te przychody do źródła - działalność gospodarcza, nawet w sytuacji, gdy wymienione są w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Do takiego wniosku doprowadza analiza przepisu art. 13 pkt 8 i 9 oraz art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tylko w art. 13 pkt 9 ustawodawca wyraźnie zastrzegł, że przychody w nim wymienione zawsze będą kwalifikowane do źródła przychodów –„działalność wykonywana osobiście”, nawet jeżeli będą uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej. Ustawodawca dopuszcza więc możliwość zaliczenia przychodów - z działalności wykonywanej osobiście do działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej. Jak z powyższego wynika, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza, aby przychody uzyskiwane z działalności wykonywanej osobiście zaliczać do przychodów z działalności gospodarczej, jeśli wykonywane są one właśnie w warunkach spełniających przesłanki „działalności gospodarczej”. Powyższy sposób kwalifikacji należy stosować wobec wszystkich grup zawodowych wymienionych w art. 13 pkt 2-8 ustawy, a zatem także wobec biegłych czy innych osób działających na zlecenie podmiotów wymienionych w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć przy tym należy, że skoro jak wskazano powyżej ustawa dopuszcza możliwość takiej kwalifikacji, to nie oznacza to, że przychody uzyskiwane przez ww. osoby muszą być zawsze zaliczane do działalności gospodarczej. Analiza wskazanych przepisów prowadzi do wniosku, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza możliwości osiągania przychodów z działalności wykonywanej osobiście we wskazanym zakresie w ramach działalności gospodarczej. A zatem wskazane przychody mogą być kwalifikowane zarówno do działalności gospodarczej, jak i działalności wykonywanej osobiście. Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie przyznawane biegłym w związku z czynnościami wykonanymi przez niego w ramach określonego postępowania sądowego. Wynagrodzenie wypłacane jest na podstawie złożonej faktury, wystawianej w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, której przedmiot jest tożsamy z czynnościami wykonywanymi na zlecenie Sądu. Zlecenie wykonania czynności w postępowaniu sądowym biegłemu następuje na podstawie właściwych przepisów. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu kwalifikowania uzyskiwanego wynagrodzenia jako biegłego do źródła przychodów oraz postępowania płatnika, w przypadku, gdy wypłaca wynagrodzenia biegłym prowadzącym działalność gospodarczą, której przedmiot pokrywa się z zakresem czynności zleconych przez sąd. Należy wskazać, że na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód aby dochody z działalności wykonywanej osobiście kwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej. Taka sytuacja dotyczyć będzie osób prowadzących działalność gospodarczą z tytułu wykonywanych w ramach tej działalności m.in. na zlecenie sądu czynności, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody uzyskiwane w takich warunkach można kwalifikować do działalności gospodarczej. Takiej też kwalifikacji należy dokonać w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę. Wynika bowiem z niego, że zlecone przez sądy, komendy policji i inne jednostki budżetowe Wnioskodawcy czynności jako biegłemu wykonywane są w warunkach działalności gospodarczej. Dlatego jeśli więc wykonanie czynności zleconych przez sądy odbywa się w takich właśnie warunkach, to nie ma podstaw, aby te przychody kwalifikować do innego źródła niż działalność gospodarcza. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy biegły złoży dodatkowe oświadczenie o zaliczeniu wykonywanej czynności zawartej w fakturze w zakres prowadzonej działalności gospodarczej oraz oświadczy, że we własnym zakresie odprowadzi należne zaliczki na podatek dochodowy, jego przychód z tego tytułu powinien być zakwalifikowany jako przychód z tej działalności gospodarczej, a Sąd powinien uregulować należność w 100% bez jakichkolwiek potrąceń. W opinii Wnioskodawcy, obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy będzie występował w przypadku, gdy przychody z tytułu wydawania opinii przez biegłego sądowego, wykonywanych na zlecenie sądów są przychodami z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), tj. gdy świadczona na rzecz sądu usługa nie mieści się przedmiotowo w ramach prowadzonej przez biegłego działalności gospodarczej, lub gdy biegły w ogóle nie prowadzi działalności gospodarczej. W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w powyższym przypadku sądy są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów, najniższą stawkę podatkową. Biegły powinien je wykazać - na podstawie otrzymanej od płatnika (sądu) informacji PIT-11 - w zeznaniu rocznym. Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że jeżeli biegły wykonujący na zlecenie Sądu określone czynności, w jakikolwiek sposób da wyraz temu, że świadczone przez niego czynności wykonywane są w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przychody uzyskane z tego tytułu będą przychodami ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, a na Sądzie nie będą ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika. Powyższe znajduje potwierdzenie w następujących interpretacjach indywidualnych:

• z 15 stycznia 2015 r. Dyrektora Izba Skarbowej w Katowicach IBPBII/1/415-1000/14/BP,
• z 24 grudnia 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPBI/1/415-1084/14/ZK,
• z 14 listopada 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi IPTPB1/415-447/14-8/KO,
• z 12 sierpnia 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPB1/415-565/14/KK.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Tutejszy Organ wskazuje, że powołany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego przepis art. 42 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest następującej treści: „W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

1. w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;
2. w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4”.
   
   

Powyższa różnica w powołanym przez Wnioskodawcę przepisie, a treścią obowiązującą nie ma jednak wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.