Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-51/15/IL
z 9 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2015 r. (data wpływu 12 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w nieruchomości w drodze umowy dożywocia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 20 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w nieruchomości w drodze umowy dożywocia.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem na podstawie postanowienia Sądu z dniem 1 stycznia 2008 r. przez zasiedzenie własność nieruchomości - działki nr 15 o powierzchni 0,0500 ha, zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej 66 m2 i budynkiem gospodarczym o powierzchni użytkowej 43,7 m2, jako majątek wspólny. W dniu 20 listopada 2014 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Spadek po nim nabyła wnuczka. Wnioskodawczyni jest osobą schorowaną, po udarze, ma problemy z chodzeniem i potrzebuje pomocy w życiu codziennym (zarówno w dzień, jak i w nocy). W związku z tym Wnioskodawczyni w dniu 2 grudnia 2014 r. postanowiła przekazać w drodze umowy o dożywocie cały swój udział w ww. nieruchomości mieszkającej z nią od dziecka wnuczce i jej mężowi, aby zapewnić sobie możliwość godnego życia. Budynek wymaga wielu nakładów pieniężnych np. centralne ogrzewanie, naprawa dachu, komina, na które Wnioskodawczyni nie stać. Wnioskodawczyni uzyskała informację o konieczności zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 19% od wartości jej udziału w nieruchomości. W związku z podpisaną umową o dożywocie Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnych korzyści majątkowych, ponieważ ma ona zapewnić jedynie towarzystwo, opiekę i godne warunki ostatnich lat życia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku umowy dożywocia konieczne jest zapłacenie podatku od osób fizycznych skoro nie ma możliwości określenia przychodów, jak również nie uzyskuje się bezpośrednio z tego tytułu żadnych korzyści majątkowych?

Wnioskodawczyni wskazuje, że zgodnie z uchwałą Najwyższego Sądu Administracyjnego „ w przypadku zbycia nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie nie jest możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia o podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach wynikających z art. 19 ust. 1 i 3 ww. ustawy. Zdaniem Wnioskodawczyni nie powinna płacić podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

Należy przy tym wskazać, że „odpłatne zbycie”, o którym mowa w ww. przepisie oznacza przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem na podstawie postanowienia Sądu z dniem 1 stycznia 2008 r. przez zasiedzenie własność nieruchomości - działki nr 15 o powierzchni 0,0500 ha, zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej 66 m2 i budynkiem gospodarczym o powierzchni użytkowej 43,7 m2, jako majątek wspólny. W dniu 20 listopada 2014 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Spadek po nim nabyła wnuczka. Wnioskodawczyni postanowiła przekazać w dniu 2 grudnia 2014 r. w drodze umowy o dożywocie cały swój udział w ww. nieruchomości wnuczce i jej mężowi, aby zapewnić sobie możliwość godnego życia.

Ponieważ zbycie udziału w nieruchomości nastąpiło na podstawie umowy dożywocia to wskazać należy, że dożywocie jest instytucją prawną uregulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.). Zgodnie z art. 908 § 1 ww. ustawy, jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Charakterystyczną cechą dożywocia jest ekwiwalentność świadczeń stron tej umowy, przy czym w doktrynie uznaje się, iż jest to ekwiwalentność rozumiana w sensie subiektywnym, a nie obiektywnym, co oznacza, że świadczenia stron względem siebie nie muszą mieć tego samego wymiaru ekonomicznego, ustalanego według kryteriów obiektywnych. Podkreślenia wymaga, że tego rodzaju umowy zaliczane są do odpłatnych czynności prawnych, które charakteryzują się tym, że każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej).

Uwzględniając powyższe, umowa o dożywocie polegająca na tym, że w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie – ma charakter umowy wzajemnej, a w konsekwencji – jest czynnością prawną o charakterze odpłatnym, tj. w jej wyniku dochodzi do odpłatnego zbycia nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawione uregulowania prawne stwierdzić należy, że w sytuacji opisanej we wniosku odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w dniu 2 grudnia 2014 r. na podstawie umowy dożywocia udziału w nieruchomości nabytego w 2008 r. w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nie stanowi źródła przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nastąpiło po upływie 5 lat licząc od daty jego nabycia i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.