Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-439/15-4/AS
z 11 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2015 r. (data wpływu 10 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 sierpnia 2015 r. (data wpływu 12 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie:

• prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 lub pkt 2,
• prawa do odliczenia 50% podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług (z wyjątkiem paliwa), związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi w sposób mieszany,
• prawa do odliczenia 50% podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej paliwa do pojazdów samochodowych wykorzystywanych w sposób mieszany począwszy od dnia 1 lipca 2015 r.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 lub pkt 2, prawa do odliczenia 50% podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług (z wyjątkiem paliwa), związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi w sposób mieszany oraz w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej paliwa do pojazdów samochodowych wykorzystywanych w sposób mieszany począwszy od dnia 1 lipca 2015 r.

W dniu 12 sierpnia 2015 r. wniosek został uzupełniony pismem o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej „A” lub „Spółka”) zawarła w dniu 13 listopada 2014 r. z „E” Spółka Europejska Oddział w Polsce („E”) i (…) Card Centre Limited ((…)C) dalej „Emitent Kart”, Umowę o Korzystanie z Kart Paliwowych „D” (dalej: „Umowa”).

W Umowie tej określono zasady nabywania przez „A”, od Emitenta Kart, Towarów i Usług oferowanych przez Operatorów, rejestrowania takich transakcji przy użyciu Kart i rozliczania ich. Integralną część Umowy stanowi załącznik nr 1 zawierający Regulamin wydawania i posługiwania się kartami systemu oraz dokonywania i rozliczania transakcji zawartych przy użyciu kart.

Zgodnie z § 2 ust. 3 Umowy, nabywanie towarów i usług następować będzie po cenach stosowanych przez Operatorów (Operatorzy, zgodnie z Umową, to podmioty prowadzące stacje paliw).

Podobne sformułowanie zawarto również w § 6 ust. 1 załącznika nr 1, który stanowi, że sprzedaż Towarów i Usług następować będzie w oparciu o ceny obowiązujące u Operatora w momencie sprzedaży lub świadczenia Usług i Usług Szczegółowych.

Załącznik nr 5 do Umowy określa zasady przyznawania rabatów. W zależności od miesięcznego wolumenu zakupów paliwa realizowanego na stacjach „E” w Polsce, przewidziane zostały rabaty w wysokości od 10,57 gr netto + VAT/litr do 12,2 gr netto + VAT/litr. Zgodnie z treścią załącznika nr 5 do Umowy, powyższe rabaty dotyczą zakupów realizowanych na stacjach „E” w Polsce.

Z kolei karta paliwowa „D”, która została udostępniona Spółce, umożliwia dokonywanie zakupów nie tylko na stacjach działających pod marką „E”, ale również na stacjach Statoil.

Zgodnie z informacjami zawartymi na stronie internetowej (….), karty „B” są honorowane na stacjach „E” i stacjach „B” w Polsce. Rabaty obowiązują tylko na stacjach „E”, tak jak wynika to z literalnego brzmienia załącznika nr 5 do Umowy.

Umowa zawarta pomiędzy „A” a Emitentem Kart zawiera elementy świadczące o pełnieniu przez Emitentów Kart funkcji dostawcy. Wskazuje na to przede wszystkim treść § 9 ust. 3 załącznika nr 1 do Umowy, zgodnie z którym, w zakresie odpowiedzialności za wady Towarów, odpowiedzialność Emitenta Kart zachodzi wyłącznie w przypadku powstania szkody poniesionej wskutek istnienia wady, w sytuacjach, gdy podmiot odpowiedzialny (czyli Emitent Kart) został zawiadomiony o wskazanej wyżej wadzie w terminie 14 dni od dnia jej wykrycia.

Ponadto, w myśl § 7 ust. 5 załącznika nr 1, reklamacje i inne zastrzeżenia dotyczące zawartych przy pomocy Kart transakcji, będą mogły być rozpatrywane tylko o tyle, o ile pisemne zgłoszenia zostaną dokonane na adres „E” w terminie do 30 dni od daty otrzymania przez Klienta zestawienia transakcji. Powyższe postanowienia świadczą o tym, że Emitent Kart ponosi odpowiedzialność za ewentualne wady towarów zakupionych za pomocą karty paliwowej.

Z uzupełnienia z dnia 10 sierpnia 2015 r. do wniosku wynika, że:

• przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 2 czerwca 2015 r. jest możliwość odliczania podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabycie za pomocą kart paliwowych towarów i usług związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi wyłącznie w działalności gospodarczej i w sposób mieszany. Nie są natomiast przedmiotem powyższego wniosku zasady odliczania VAT wynikające z treści przepisów art. 86a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz art. 12 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, obowiązującego do dnia 30 czerwca 2015 r.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółce przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 lub 2 ustawy o VAT?
2. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia 50% VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług (z wyjątkiem paliwa) związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi w sposób mieszany?
3. Czy począwszy od dnia 1 lipca 2015 r. Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia 50% VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej paliwa do pojazdów samochodowych wykorzystywanych w sposób mieszany?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu odpowiedzi na powyższe pytania, należy w pierwszej kolejności rozważyć, czy Emitent Karty paliwowej występuje w transakcji jako podmiot dokonujący dostawy towaru lub świadczący usługę w sytuacji, gdy fizycznym dostawcą towaru lub usługi jest inny podmiot.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w sytuacji, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. W takim przypadku mamy do czynienia z tzw. transakcją łańcuchową, w ramach której przyjmuje się, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw wykonał czynność opodatkowaną VAT. Nie ma przy tym znaczenia, że podmiot pośredniczący nigdy nie otrzymał fizycznie tego towaru. Ustawodawca przyjął bowiem pewnego rodzaju fikcję prawną skutkującą tym, że każdy z podatników uczestniczących w transakcji łańcuchowej dokonał czynności opodatkowanej VAT, a w konsekwencji jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury VAT dla dokonanej przez siebie dostawy towarów.

W celu uznania dostawy za łańcuchową, każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji powinien dokonać przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli przeniesienia praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania.

W przypadku zatem, gdy podmiot pośredniczący przykładowo ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków zakupu i rozpatruje reklamacje w stosunku do wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

W kontekście nabycia przez Spółkę towarów za pomocą karty paliwowej, należy zwrócić uwagę na fakt, że Emitent Kart rozpatruje reklamacje dotyczące zakupów zrealizowanych za pomocą karty paliwowej, ma także prawo unieważnić lub zablokować kartę, a w odniesieniu do zakupów na stacjach „E” kształtuje również cenę (system rabatów). W związku z powyższym, zdaniem Spółki, Emitent Kart występuje w przedstawionej transakcji w roli dostawcy obowiązanego do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury VAT dla dokonanej przez siebie dostawy towarów.

Zdaniem Spółki, w przypadku nabycia przez nią usług za pomocą karty paliwowej, Emitent Kart będzie również obowiązany do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury VAT z uwagi na świadczoną (refakturowaną) przez siebie usługę.

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Z kolei w myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe w analogicznych stanach faktycznych.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 4 marca 2015 r. (nr IBPP2/443-1248/14/KO), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że: „W rozpatrywanej sprawie fizyczna dostawa towarów i usług następuje poprzez ich zakup na stacjach benzynowych honorujących karty paliwowe wydane przez X, bezpośrednio pomiędzy uprawnionym podmiotem wskazanym w umowie jako pierwszym w łańcuchu, a Wnioskodawcą wskazanym jako ostatnim podmiotem w tym łańcuchu. X występuje zatem w tym przypadku zarówno jako nabywca, jak i dostawca biorący udział w łańcuchu dostaw. Na udział X w łańcuchu dostaw towarów wskazuje nie tylko umiejscowienie go w łańcuchu (tj. jako podmiotu „środkowego”), lecz również sam charakter wykonywanych przez niego czynności. Jest on bowiem aktywnym uczestnikiem tych transakcji, gdyż to on ustala warunki finansowe transakcji realizowanych przy wykorzystaniu kart paliwowych bez udziału podmiotów, w których dokonano zakupu towarów i usług. Co istotne, X określa w umowie towary i usługi, które mogą być nabywane na podstawie kart paliwowych, ustala rabaty kwotowe oraz minimalną ilość nabytego w ciągu miesiąca paliwa, ceny zakupu i zasięg obowiązujących kart. X ma również wpływ na warunki transakcji realizowanych przy użyciu kart paliwowych (np. poprzez zatrzymanie karty paliwowej). Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, wszelkie reklamacje oraz nieprawidłowości związane z dokonywanymi transakcjami zgłaszane są bezpośrednio do X. Powyższe wskazuje jednoznacznie, że X posiada prawo do faktycznego rozporządzania nabywanymi towarami jak właściciel, gdyż ma wpływ na istotne elementy kształtujące obrót tymi towarami”. Podobnie, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z dnia 23 grudnia 2014 r. (nr IPPP1/443-1085/14-6/JL), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z dnia 12 grudnia 2014 r. (nr IPPP1/443-1068/14-2/MPe).

Okoliczność, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów i świadczeniem usług w ramach transakcji łańcuchowej, jednoznacznie potwierdzają również orzeczenia Europejskiego Trybunatu Sprawiedliwości. Przykładowo, w wyroku z dnia 14 lipca 2011 r. (C-464/10, Belgia przeciwko Pierre Henfling i inni) TSUE wskazał, że istotną okolicznością dla uznania, że mamy do czynienia z dostawą towarów (świadczeniem usług) jest kwestia realnej możliwości odmowy sprzedaży towarów (świadczenia usług) przez przedsiębiorcę na rzecz klientów.

Przechodząc do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących poniesienie wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, należy w pierwszej kolejności przywołać treść art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto, w obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 86a ustawy o VAT, ustawodawca przewidział pewne ograniczenia dotyczące odliczenia VAT w przypadku poniesienia wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1, kwotę podatku naliczonego stanowi w takim przypadku 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W świetle art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a), powyższe ograniczenie nie obowiązuje w sytuacji, w której pojazdy samochodowe wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Wykorzystywanie samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej oznacza na gruncie art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, że:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Dodatkowe ograniczenia wprowadzone zostały w przepisach przejściowych. I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi: 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg, 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg, 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg. Przy czym powyższy przepis nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe przepisy, Spółka stoi na stanowisku, że przysługuje jej prawo do pełnego odliczenia VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 lub 2 ustawy o podatku od towarów i usług i prawo do odliczenia 50% VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi w sposób mieszany.

Spółka jest również zdania, że będzie uprawniona do odliczania 50% VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej po dniu 30 czerwca 2015 r. paliwa przeznaczonego do pojazdów samochodowych wykorzystywanych w sposób mieszany, tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy, ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Od 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28 grudnia 2013 r., str. 51). Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy – przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.) – przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem zgodnie z nowymi regulacjami, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki. I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy – pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy – warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy – podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (art. 86a ust. 13 ustawy).

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów – dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
2. wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.
   
   

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Podkreśla się, że obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu dla pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy został wyłączony jedynie w przypadkach wskazanych w art. 86 ust. 5 ustawy.

Z informacji przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że zawarł On w dniu 13 listopada 2014 r. z „E” Spółka Europejska Oddział w Polsce i (…) Card Centre Limited, Umowę o Korzystanie z Kart Paliwowych „D”. W Umowie tej określono zasady nabywania przez Wnioskodawcę, od Emitenta Kart, Towarów i Usług oferowanych przez Operatorów, rejestrowania takich transakcji przy użyciu Kart i rozliczania ich. Integralną część Umowy stanowi załącznik nr 1 zawierający Regulamin wydawania i posługiwania się kartami systemu oraz dokonywania i rozliczania transakcji zawartych przy użyciu kart. Nabywanie towarów i usług następować będzie po cenach stosowanych przez Operatorów. Załącznik nr 5 do Umowy określa zasady przyznawania rabatów dotyczących zakupów realizowanych na stacjach „E” w Polsce. Karta paliwowa, która została udostępniona Spółce, umożliwia dokonywanie zakupów nie tylko na stacjach działających pod marką „E”, ale również na stacjach Statoil. Umowa zawarta pomiędzy Zainteresowanym a Emitentem Kart zawiera elementy świadczące o pełnieniu przez Emitentów Kart funkcji dostawcy. W zakresie odpowiedzialności za wady Towarów, odpowiedzialność Emitenta Kart zachodzi wyłącznie w przypadku powstania szkody poniesionej wskutek istnienia wady, w sytuacjach, gdy podmiot odpowiedzialny (czyli Emitent Kart) został zawiadomiony o wskazanej wyżej wadzie w terminie 14 dni od dnia jej wykrycia. Reklamacje i inne zastrzeżenia dotyczące zawartych przy pomocy Kart transakcji, będą mogły być rozpatrywane tylko o tyle, o ile pisemne zgłoszenia zostaną dokonane na adres „E” w terminie do 30 dni od daty otrzymania przez Klienta zestawienia transakcji. Powyższe postanowienia świadczą o tym, że Emitent Kart ponosi odpowiedzialność za ewentualne wady towarów zakupionych za pomocą karty paliwowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej oraz prawa do odliczenia 50% podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług (z wyjątkiem paliwa) związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi w sposób mieszany, a także ustalenia, czy od dnia 1 lipca 2015 r. będzie Mu przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej paliwa do pojazdów samochodowych wykorzystywanych w sposób mieszany.

W tym miejscu należy zauważyć, że z uzupełnienia do wniosku wynika, iż przedmiotem wniosku nie są zasady odliczania podatku od towarów i usług wynikające z treści przepisów art. 86a ustawy, lecz możliwość odliczania podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabycie za pomocą kart paliwowych towarów i usług związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi wyłącznie w działalności gospodarczej i w sposób mieszany.

W przedmiotowej sprawie istotna jest możliwość zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w art. 7 ust. 8 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 8 ustawy – w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Powyższy przepis definiuje tzw. transakcje (dostawy) łańcuchowe. Warunkiem niezbędnym do ich zaistnienia jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy (schemat). Powyższy przepis bazuje zatem na fikcji prawnej, zgodnie z którą, dla potrzeb podatku VAT przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, pomimo że fizyczne wydanie towaru ma miejsce tylko jeden raz. W odniesieniu do powyższego, każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji, na którego następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, musi posiadać praktyczną kontrolę nad tym towarem, możliwość korzystania z niego oraz ustalenia warunków takiego korzystania.

Podkreślenia wymaga, że art. 7 ust. 8 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, że „uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”, czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się, że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym.

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Zgodnie z tą regulacją, jest on traktowany tak, jak gdyby sam świadczył tę usługę.

Jak wskazał Zainteresowany, (…)CC dokonuje sprzedaży na Jego rzecz towarów i usług oferowanych przez Operatorów. Z umowy zawartej przez Wnioskodawcę z „E” i (…)CC wynikają między innymi zasady nabywania przez Zainteresowanego towarów i usług oraz zasady rejestrowania tych transakcji przy użyciu kart i rozliczania ich. Nabywanie towarów i usług będzie następować po cenach stosowanych przez stacje paliw. Z załącznika do umowy wynikają również zasady przyznawania rabatów. Karta paliwowa „D” pozwala Spółce na dokonywanie zakupów również na stacjach Statoil. Umowa wskazuje (…)ICC jako dostawcę, który ponosi odpowiedzialność za wady towarów.

Mając na uwadze powyższe informacje, w ocenie tut. Organu, w analizowanej sprawie mamy do czynienia z nabyciem Towarów i Usług oraz Paliwa przy wykorzystaniu kart paliwowych od „E”/(…)CC, które następnie służą wykonywaniu działalności Spółki.

Należy zauważyć, że wydatki, które Wnioskodawca ponosi na Towary i Usługi nie należą do kategorii wydatków ogólnych związanych z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, od których przysługuje prawo do odliczenia na zasadach ogólnych - tj. z zastosowaniem przepisów art. 86 ustawy. Wydatki te Wnioskodawca ponosi w związku z użytkowaniem posiadanych samochodów należących do kategorii wymienionej w art. 86a ust. 1 ustawy. W związku z użytkowaniem tego rodzaju samochodów, zasadom szczególnym podlegają także wydatki ich dotyczące, o czym stanowią przepisy art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy. Przepis art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy zawiera w swej treści otwarty katalog wydatków dotyczących użytkowania takich samochodów - przedstawione w tym przepisie wydatki nie wyczerpują wszystkich, które powstają w związku z użytkowaniem posiadanych samochodów. Wymienione wyżej wydatki, są bezpośrednio związane z użytkowanymi przez Wnioskodawcę samochodami. Tak więc odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na ww. koszty nie można dokonywać z pominięciem regulacji zawartych w treści art. 86a ustawy.

Powołane przepisy art. 86a ust. 1 w związku z art. 86a ust. 2 ustawy, mają na celu ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego samochodów użytkowanych w sposób „mieszany” - tj. do celów służbowych i prywatnych. Jak wyżej wskazano katalog wydatków związanych z użytkowaniem takich samochodów wymienia w przepisie art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy jedynie przykładowe wydatki, które podlegają rozliczeniu z zastosowaniem przepisu art. 86a ust. 1 ustawy. Jednakże w związku z wykorzystywaniem w prowadzonej działalności gospodarczej samochodów, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy ponoszony jest szereg innych wydatków, bez których użytkowanie takich pojazdów byłoby niemożliwe, a wydatki te bezsprzecznie służą samochodom wykorzystywanym także prywatnie. Tym samym, przedstawione we wniosku wydatki na Towary i Usługi jako wynikające z użytkowania samochodów, do których stosuje się ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego, objęte są dyspozycją przepisów art. 86a ust. 1 ustawy w zw. z art. 86a ust. 2 ustawy.

Ad. 1.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, jak wcześniej wspomniano, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. ustalenia, czy Zainteresowany ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej.

W kwestii pojazdów samochodowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności gospodarczej, kluczową rolę w rozwiązaniu ww. problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a, w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Do celów pełnego odliczenia VAT, fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego.

Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości innego niż działalność gospodarcza użytku tych pojazdów. Przy czym użytek inny niż działalność gospodarcza należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii prawa do odliczenia 50% podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług (z wyjątkiem paliwa) związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi w sposób mieszany.

Należy wskazać, że z uwagi na fakt, iż ww. samochody wykorzystywane są przez Wnioskodawcę zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT, jak i do celów użytku prywatnego – służą do działalności „mieszanej”, Zainteresowanemu – zgodnie z art. 86a ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie za pomocą karty paliwowej towarów i usług (z wyjątkiem paliwa) związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi w sposób mieszany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ad. 3.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa do odliczenia 50% podatku VAT naliczonego od nabycia Paliwa zakupionego za pomocą karty paliwowej od 1 lipca 2015 r. należy zauważyć, że obecnie, co do zasady, w przypadku użytku „mieszanego” podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do samochodu, jednakże to prawo doznawało ograniczenia wynikającego z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, który stanowił, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   

Przepis ust. 1 nie dotyczył pojazdów samochodowych, które były wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Na mocy art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z powyższych przepisów wynika, że do 30 czerwca 2015 r. nie można było dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów, wskazanych w tym przepisie, służących zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza.

Zatem od 1 lipca 2015 r. Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych wymienionych w ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, wykorzystywanych do użytku „mieszanego”.

Należy wskazać jednak, że prawo do odliczenia należy oceniać – co do zasady – w świetle przepisów obowiązujących na moment powstania obowiązku podatkowego u sprzedawcy paliwa. Jeżeli zatem zakup paliwa dokonany został do dnia 30 czerwca 2015 r., to bez względu na fakt, że faktura została wystawiona po tym dniu, tj. już w lipcu 2015 r. prawo do odliczenia podatku w takim przypadku nie będzie przysługiwało. Obowiązek podatkowy u sprzedawcy

z tytułu opisanej czynności powstał bowiem przed dniem 1 lipca 2015 r. zatem prawo do odliczenia należy również oceniać według stanu prawnego obowiązującego przed dniem 1 lipca 2015 r.

W konsekwencji powyższego w okolicznościach przedmiotowej sprawy od 1 lipca 2015 r. Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do opisanych we wniosku pojazdów samochodowych, wykorzystywanych wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.