Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-130/15/DP
z 13 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 21 lipca 2015 r. (data wpływ do Biura – 28 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności ze spłatą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności ze spłatą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni była współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym, której współwłaścicielami byli również J. B., M. S., W. G. oraz K. B. Udział Wnioskodawczyni w nieruchomości wynosił ½.

Wnioskodawczyni złożyła do sądu wniosek o zniesienie współwłasności. W toku postępowania uczestniczka K. B. złożyła oświadczenie, że nieodpłatnie przekazuje swoje udziały w nieruchomości na rzecz J. B. Uczestniczki M. S. i W. G. zrobiły darowiznę ze swoich udziałów na rzecz J. B.

Sąd, po rozpatrzeniu sprawy, postanowił znieść współwłasność nieruchomości składającej się z działki o powierzchni 5.762 m² w ten sposób, że podzielił ja na dwie działki:

• działkę o powierzchni 2.938 m² o wartości 223.000 zł, która została przyznana Wnioskodawczyni,
• działkę o powierzchni 2.872 m² o wartości 293.300 zł, która została przyznana J. B.

Suma powierzchni tych dwóch działek wynosi 5.810 m² . W wyniku przeliczenia powierzchni działki przez biegłego geodetę, okazało się, że powierzchnia działki to 5.810 m² , a nie 5.762 m² .

Jednocześnie sąd zarządził na rzecz Wnioskodawczyni spłatę od J. B. w wysokości 35.150 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że udział Wnioskodawczyni w nieruchomości jest teraz większy niż ½, to powinna ona zapłacić podatek, czy też nie?

Jeżeli tak, to w jakiej wysokości? Jaki jest przelicznik?

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż nie jest zobowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, pomimo tego, że w wyniku zniesienia współwłasności nabyła większy udział w nieruchomości w stosunku do pierwotnie posiadanych udziałów, albowiem nie jest zobowiązana do spłat na rzecz pozostałych uczestników postępowania sądowego, tj. pozostałych właścicieli nowo wydzielonych nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 626, ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany umów, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3).

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego, która może mieć charakter albo współwłasności w częściach ułamkowych, albo współwłasności łącznej. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Z kolei do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.). Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności (art. 210 i następne Kodeksu cywilnego). Zniesienie to może nastąpić poprzez podział rzeczy wspólnej, przyznanie tej rzeczy jednemu ze współwłaścicieli lub sprzedaż rzeczy. Zniesienie współwłasności może więc polegać na dokonaniu podziału rzeczy wspólnej. Nowe rzeczy powstałe w wyniku podziału fizycznego stanowią wyłączną własność poszczególnych współwłaścicieli. Ze zniesieniem współwłasności wiążą się spłaty lub dopłaty.

Podstawę opodatkowania przy umowie o zniesienie współwłasności w myśl powołanej wyżej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego nabytego ponad wartość udziału we współwłasności (art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Jeżeli jednak podatnik nie określił wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny organu podatkowego, wartości rynkowej, to stosownie do art. 6 ust. 3 cyt. ustawy – organ wezwie podatnika do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Natomiast w przypadku, gdy podatnik, pomimo wezwania, o którym mowa w ust. 3, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik (art. 6 ust. 4 ww. ustawy).

W myśl art. 4 pkt 5 cyt. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie o zniesienie współwłasności ciąży na podmiocie nabywającym rzeczy lub prawa majątkowe ponad udział w spadku lub we współwłasności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni była współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym, której współwłaścicielami byli również J. B., M. S., W. G. oraz K. B. Udział Wnioskodawczyni w nieruchomości wynosił ½.

Wnioskodawczyni złożyła do sądu wniosek o zniesienie współwłasności. W toku postępowania uczestniczka K. B. złożyła oświadczenie, że nieodpłatnie przekazuje swoje udziały w nieruchomości na rzecz J. B. Uczestniczki M. S. i W. G. zrobiły darowiznę ze swoich udziałów na rzecz J. B.

Sąd po rozpatrzeniu sprawy postanowił znieść współwłasność nieruchomości składającej się z działki o powierzchni 5.762 m² w ten sposób, że podzielił ja na dwie działki:

• działkę o powierzchni 2.938 m² o wartości 223.000 zł, która została przyznana Wnioskodawczyni,
• działkę o powierzchni 2.872 m² o wartości 293.300 zł, która została przyznana J. B.
  
  

Suma powierzchni tych dwóch działek wynosi 5.810 m² . W wyniku przeliczenia powierzchni działki przez biegłego geodetę, okazało się, że powierzchnia działki to 5.810 m² , a nie 5.762 m² .

Jednocześnie sąd zarządził na rzecz Wnioskodawczyni spłatę od J. B. w wysokości 35.150 zł.

Umowne zniesienie współwłasności podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych wyłącznie w części dotyczącej spłat lub dopłat. Jest to zgodne z ogólną ideą objęcia obowiązkiem podatkowym na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przede wszystkim odpłatnych czynności cywilnoprawnych. Obowiązek spłaty lub dopłaty ciąży na tym współuprawnionym (współwłaścicielu), który uzyskuje aktywa w następstwie zniesienia współwłasności o wartości ponad swój udział.

W analizowanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni, przed dokonaniem zniesienia współwłasności, posiadała udział ½ części w nieruchomości.

Po dokonaniu przedmiotowego zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nabyła co prawda działkę o powierzchni większej niż ½ powierzchni całej nieruchomości (tj. nieruchomości, której Wnioskodawczyni była współwłaścicielką przed dokonaniem zniesienia współwłasności), jednak wartość tej działki stanowi kwotę niższą od połowy wartości całej nieruchomości. W związku z powstałą różnicą Wnioskodawczyni otrzymała spłatę, która stanowi różnicę pomiędzy wartością otrzymanej działki a połową wartości całej nieruchomości. Tym samym w wyniku odpłatnego zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nie nabyła niczego ponad wartość przysługującego jej wcześniej udziału.

W związku z powyższym, jako, że w przypadku umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży na podmiocie nabywającym rzeczy lub prawa majątkowe ponad udział we współwłasności, to z uwagi na fakt, iż w wyniku przedmiotowego zniesienia współwłasności, Wnioskodawczyni nie nabyła rzeczy ponad wartość przysługującego jej udziału sprzed zniesienia współwłasności – Wnioskodawczyni na skutek opisanej czynności nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.