Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-181/15-4/JSK
z 8 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2015 r. (data wpływu 12 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 maja 2015 r. (data wpływu 7 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług, na podstawie art. 113 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług, na podstawie art. 113 ustawy. Wniosek uzupełniono w dniu 7 maja 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wartość sprzedaży biura rachunkowego, którego Zainteresowany jest właścicielem, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła wartości limitu wyznaczonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. kwoty 150.000,00 zł.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług księgowych i kadrowo-płacowych jako biuro rachunkowe.

Zainteresowany nie jest doradcą podatkowym, nie wykonywał i nie będzie wykonywał usług doradczych i prawniczych wymienionych w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, które dyskwalifikowałyby Wnioskodawcę od zwolnienia.

Zainteresowany posiada certyfikat księgowego kwalifikujący Wnioskodawcę do prowadzenia ksiąg rachunkowych. W jednoosobowej działalności Zainteresowany wykonuje następujące kompleksowe usługi księgowe dla klientów prowadzących działalność gospodarczą:

• prowadzi księgi rachunkowe, podatkowe księgi przychodów i rozchodów, ewidencje przychodu i na ich podstawie sporządza roczne deklaracje podatkowe, bilanse, sprawozdania do GUS oraz wylicza miesięczne zaliczki na podatki,
• prowadzi ewidencje Vatowskie i na ich podstawie sporządza deklaracje VAT,
• sporządza listy płac oraz deklaracje ZUS oraz na ich podstawie sporządza roczne deklaracje dla płatników i podatników,
• prowadzi ewidencje środków trwałych i wyposażenia;
• sporządzone deklaracje podpisuje bezpiecznym e-podpisem i przesyła do właściwych urzędów skarbowych drogą elektroniczną na podstawie udzielonych Wnioskodawcy przez Jego klientów pełnomocnictw.
  
  

Wyżej wymienione czynności świadczone są na podstawie umów zawartych z klientami na obsługę księgową. Wnioskodawca nie świadczy i nie zamierza świadczyć żadnych usług księgowych (w tym sporządzać i podpisywać zeznań rocznych) dla osób indywidualnych oraz dla prowadzących działalność bez umowy na kompleksową obsługę rachunkowo-księgową. Zainteresowany nie udziela porad, nie interpretuje prawa podatkowego, nie reprezentuje klientów przed organami podatkowymi.

Według ustawy o doradztwie podatkowym podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności są osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni oraz biegli rewidenci.

Zainteresowany nadmienia, że nie posiada uprawnień doradcy podatkowego, nie jest wpisany na listę doradców, w związku z czym nie ma prawa do wykonywania czynności doradztwa podatkowego.

W piśmie z dnia 3 maja 2015 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do zwolnienia od podatku VAT – na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – dla sprzedaży usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, może On nadal korzystać ze zwolnienia, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zainteresowany wykonuje prace księgowe i kadrowo-księgowe nie wykonując usług doradczych. Jego usługi są kompleksową usługą księgową, która rozpoczyna się od wpisania dokumentów księgowych do ksiąg, a kończy na sporządzeniu na ich podstawie deklaracji podatkowych. Deklaracje podatkowe Wnioskodawca podpisuje bezpiecznym e-podpisem i wysyła drogą elektroniczną do właściwych urzędów skarbowych na podstawie udzielonych Zainteresowanemu przez Jego klientów pełnomocnictw.

Wnioskodawca uważa, że świadczone przez Niego usługi nie stanowią usług w zakresie doradztwa, a sporządzanie i wysyłanie drogą elektroniczną deklaracji podatkowych jest jedynie nieodzownym elementem kompleksowej usługi rachunkowo-księgowej, jaką wykonuje. Trudno byłoby sobie wyobrazić, że klient biura rachunkowego miałby dodatkowo korzystać z usług doradcy podatkowego sporządzającego deklaracje podatkowe, gdy ustawa o rachunkowości potwierdza, że sporządzaniem deklaracji podatkowych mogą zajmować się biura rachunkowe.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają wydawane przez Dyrektorów Izb Skarbowych interpretacje, np:

• IPPP2/443-530/14-2/KOM,
• IPPP2/443-890/14-2/MT,
• ILPP2/443-872/14-2/SJ.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jedną z generalnych zasad na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku od towarów i usług dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

W oparciu o art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Ponadto, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1, o czym stanowi art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Z kolei w myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy należy stwierdzić, że podmioty świadczące usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wartość sprzedaży biura rachunkowego, którego Zainteresowany jest właścicielem, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła wartości limitu wyznaczonego w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. kwoty 150.000,00 zł. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług księgowych i kadrowo-płacowych jako biuro rachunkowe. Zainteresowany nie jest doradcą podatkowym, nie wykonywał i nie będzie wykonywał usług doradczych i prawniczych wymienionych w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, które dyskwalifikowałyby Wnioskodawcę od zwolnienia. Zainteresowany posiada certyfikat księgowego kwalifikujący Wnioskodawcę do prowadzenia ksiąg rachunkowych. W jednoosobowej działalności Zainteresowany wykonuje następujące kompleksowe usługi księgowe dla klientów prowadzących działalność gospodarczą:

• prowadzi księgi rachunkowe, podatkowe księgi przychodów i rozchodów, ewidencje przychodu i na ich podstawie sporządza roczne deklaracje podatkowe, bilanse, sprawozdania do GUS oraz wylicza miesięczne zaliczki na podatki,
• prowadzi ewidencje Vatowskie i na ich podstawie sporządza deklaracje VAT,
• sporządza listy płac oraz deklaracje ZUS oraz na ich podstawie sporządza roczne deklaracje dla płatników i podatników,
• prowadzi ewidencje środków trwałych i wyposażenia;
• sporządzone deklaracje podpisuje bezpiecznym e-podpisem i przesyła do właściwych urzędów skarbowych drogą elektroniczną na podstawie udzielonych Wnioskodawcy przez Jego klientów pełnomocnictw.
  
  

Wyżej wymienione czynności świadczone są na podstawie umów zawartych z klientami na obsługę księgową. Wnioskodawca nie świadczy i nie zamierza świadczyć żadnych usług księgowych (w tym sporządzać i podpisywać zeznań rocznych) dla osób indywidualnych oraz dla prowadzących działalność bez umowy na kompleksową obsługę rachunkowo-księgową. Zainteresowany nie udziela porad, nie interpretuje prawa podatkowego, nie reprezentuje klientów przed organami podatkowymi. Zainteresowany nadmienia, że nie posiada uprawnień doradcy podatkowego, nie jest wpisany na listę doradców, w związku z czym nie ma prawa do wykonywania czynności doradztwa podatkowego. Zainteresowany nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy ma On prawo do zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy dla sprzedaży usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy w tym miejscu rozstrzygnąć, czy wskazane we wniosku usługi, które są wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, których świadczenie nie uprawnia do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i ust. 9, należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia, należy stwierdzić, że termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

W tym miejscu zatem należy odwołać się do ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można się posiłkować wyłącznie pomocniczo – decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricte obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot, np. podatnik, może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności, np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom, jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. akt K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Podsumowując, w sytuacji, gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych, i nie będzie świadczył usług doradczych lub prawniczych (takich, jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług (chyba, że zajdą inne, niż omawiane przesłanki wyłączające ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy).

Jeżeli natomiast dany podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi o charakterze doradczym lub prawniczym (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. W konsekwencji, podmiotowi temu nie będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Z powyższych rozważań wynika, że o wyłączeniu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. Zatem w sytuacji świadczenia jedynie usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Mając na uwadze opis świadczonych przez Zainteresowanego usług oraz powyższą analizę zarówno pojęcia usług doradczych, jak i właściwych przepisów ustawy o doradztwie podatkowym należy stwierdzić, że opisane przez Wnioskodawcę usługi, które świadczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie stanowią usług w zakresie doradztwa, które nie są objęte zwolnieniem z art. 113 ust. 1 ustawy.

Ponadto Zainteresowany oświadczył, że nie posiada uprawnień doradcy podatkowego, nie jest wpisany na listę doradców, w związku z czym nie ma prawa do wykonywania czynności doradztwa podatkowego. Wnioskodawca nie udziela porad, nie interpretuje prawa podatkowego, nie reprezentuje klientów przed organami podatkowymi. Zainteresowany nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Zatem należy stwierdzić, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że w wartość sprzedaży u Wnioskodawcy w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła wartości limitu wyznaczonego w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. kwoty 150.000,00 zł, a świadczone przez niego usługi nie są usługami wymienionymi w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, Wnioskodawca ma prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy dla sprzedaży usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.