Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1334/14-2/AN
z 18 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2014 r. (data wpływu 27 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność jednoosobową od 12 stycznia 1993 r w zakresie handlu detalicznego artykułami spożywczymi, rolnymi, opodatkowane na zasadach ogólnych, czynny podatnik podatku VAT/PKD 47.21.Z. Lokal od 12 stycznia 1993 r. do 9 kwietnia 1998 r. był wynajmowany od Zakładu Gospodarki Komunalnej na podstawie umowy najmu. W dniu 9 kwietnia 1998 r. Zainteresowany nabył od Urzędu Gminy na podstawie aktu notarialnego do majątku osobistego, wraz z małżonką, lokal użytkowy wraz z udziałem wynoszącym 13/100 części we własności wspólnych budynku, stanowiące prawo użytkowania wieczystego gruntu. Lokal użytkowy jest składnikiem prywatnego majątku. Nabywając nieruchomość Wnioskodawca nie płacił podatku VAT od transakcji przeniesienia własności. Gmina sprzedając wskazany lokal użytkowy korzystała ze zwolnienia od podatku i usług. Lokal ten nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych a także nie prowadzono prac mających charakter modernizacji lokalu i nie dokonywano od tego lokalu odpisów amortyzacyjnych. Ze względu na podeszły wiek oraz przejście na emeryturę Zainteresowany zamierza zrezygnować z prowadzonej działalności i z dniem 20 grudnia 2014 r. sprzedać nieruchomość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany z tytułu sprzedaży lokalu użytkowego wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży nieruchomości i prawa użytkowania wieczystego, nie może stanowić przychodu z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. Ustawa wyraźnie określa katalog środków trwałych oraz wartości niematerialnych, których zbycie powoduje przychody z działalności gospodarczej. Wymienione w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f określa warunki tj. zaliczenie środka trwałego, wykorzystywanego w ramach działalności gospodarczej ujęcie w ewidencji środków trwałych.

Powstanie przychodu z opłatnego zbycia środka trwałego i wartości niematerialnych i prawnych, konieczne jest ujęcie tych składników w ewidencji, o której mowa w art. 22 ustawy podatkowej /ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych/. Aby przychód uznany był ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej muszą być spełnione dwie przesłanki:

1. sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego, 2. który został ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Tak więc „ujęcie w ewidencji środków trwałych” a nie podlegających wpisowi do ewidencji środków trwałych ma istotne znaczenie.
   
   

Sprzedaż przedmiotowego udziału w nieruchomości nie będzie miała miejsca w wykonywanej działalności. Jest to majątek prywatny. Przedmiotowy udział w nieruchomości został nabyty 16 lat temu. W tym przypadku nie ma zastosowania art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nieruchomość nie była ujęta w ewidencji środków trwałych zatem nie ma podstaw do zaliczenia przychodu z jej sprzedaży do przychodów z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy uzyskany przychód nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności. Opłatne zbycie nieruchomości wykorzystywane na potrzeby firmy, ale niewprowadzonej do ewidencji, nie generuje przychodu z działalności zaewidencjonowanie środka trwałego wymaga decyzji podatnika nie następuje z mocy prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wnioskodawca wskazał, że zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości w 2014 r. Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 (w brzmieniu obowiązującym na dzień 20 grudnia 2014 r.), przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

− ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22c pkt 1 ww. ustawy, nie podlegają amortyzacji, grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi. Zgodnie z art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Mając na uwadze treść cytowanego art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że ustawodawca w sposób jasny (jednoznaczny) wskazuje, że niezbędne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek do uznania przychodu ze sprzedaży wskazanych w nim składników majątku za przychód z działalności gospodarczej:

1. sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
2. ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Brak wpisu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, pozostaje kwestią o zasadniczym znaczeniu przy dokonywaniu interpretacji omawianych przepisów. Mając na uwadze brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprzedaż określonego składnika nie ujętego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie generuje przychodu z działalności gospodarczej, lecz ewentualnie, przy zachowaniu pozostałych warunków, przychód ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z odpłatnego zbycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 1998 r. Wnioskodawca nabył do majątku osobistego wraz z małżonką lokal użytkowy wraz z udziałem wynoszącym 13/100 części we własności wspólnych budynku, stanowiące prawo użytkowania wieczystego gruntu. Lokal użytkowy jest składnikiem majątku. Lokal ten nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych a także nie prowadzono prac mających charakter modernizacji lokalu i nie dokonywano od tego lokalu odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że w wyniku sprzedaży przedmiotowego lokalu po stronie Zainteresowanego nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W odniesieniu do kwestii opodatkowania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wskazać należy, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowany zamierza sprzedać lokal 20 grudnia 2014 r., który został nabyty w 1998 r. Sprzedaż ta nastąpi zatem po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia.

W związku z powyższym, mając na uwadze regulacje zawarte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że kwota, którą Wnioskodawca uzyska z tytułu sprzedaży nieruchomości nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu określonego w wyżej powołanym przepisie.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowego lokalu nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem sprzedaż ta nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie. Ponadto, w wyniku sprzedaży przedmiotowego lokalu po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z czym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień 20 grudnia 2014 r.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że odniósł się tylko do skutków podatkowych sprzedaży lokalu i przyjął za Wnioskodawcą, że „lokal ten nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych”.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.